Elfie Tromp Opinie 9 jun 2017, 08:12

Leestijd: 2 minuten

Middenin het Wilders-weekje

We zitten in een Wilders-weekje. Gisteren begon het proces rondom zijn ‘minder, minder, minder’-uitspraak. Is het haatzaaien of vertolkt hij de emotie van een grotere groep, vraagt Rob Wijnberg zich op decorrespondent.nl af. En hoe meet je zoiets? Dat laat ik aan de rechter over. Dat het een doelbewuste strategie was om ophef te veroorzaken van Wilders, vertelt zijn voormalig rechterhand, PVV-woordvoerder Michael Heemels, in de Volkskrant dit weekend. Het is een even smakelijk als ontluisterend interview. Het was gepaster geweest als Heemels zijn confessie aan zijn voormalig lievelingskrant Telegraaf had gegeven en niet de door de PVV zo verachte ‘Gutmensch’-krant.

Het begint als een verliefdheid. Heemels is fan en gaat met Wilders op de foto; een jaar later is hij statenlid in Limburg. Heemels, de man die de smaakvolle leus ‘Het is een kwestie van geduld voordat heel Limburg Arabisch lult’ bedacht, spaart niemand in zijn relaas. Ook zichzelf niet. Op zijn piek, vijf gram coke en twee flessen sterk per dag, vraagt zelfs zijn dealer bezorgd of het echt allemaal voor hemzelf is. Maar de relatie houdt geen stand. De grote leider, ondanks herhaalde signalen van Heemels die bezwijkt onder de werkdruk, geeft intussen niet thuis. Hoewel hij in de kamer naast Heemels werkt, blijft de deur gesloten en wordt er slechts per app en mail contact gehouden. Op de dag dat Heemels neefje wordt begraven, vraagt Wilders hem voor en na de dienst nog te werken op kantoor. De menselijkheid is ver te zoeken. Zelfs de secretaresse krijgt een burn-out. En natuurlijk is er het plunderen van de partijkas om zijn verslaving te betalen: ‘Er wás geen kascontrolecommissie, zo amateuristisch zat het in elkaar,’ aldus Heemels. Hij houdt zijn gegraai vier jaar en ongeveer anderhalf ton vol. Dan valt hij door de mand.

Het lijkt het relaas van een gebroken huwelijk. De tirannieke partner die altijd maar meer eist van zijn geliefde. Hoe de ex, als het eenmaal gebroken is, tollend terugkijkt en zichzelf nauwelijks meer herkend. Bewondering is een gevaarlijke eigenschap die de scherpe randjes realiteit verzacht. Heemels hoopte op glorie en waardering. Wat hij kreeg was een sneer en schuldsanering. Of Wilders schuldig wordt bevonden, moet nog blijken. Maar wat zijn kiezers zich moeten afvragen, is of hij wel hún man is. Hoe moet hij een volk leiden als hij zijn eigen medewerkers als stront behandelt?