Ebru Umar Opinie 9 jun 2017, 08:12

Leestijd: 2 minuten

Lezen op eigen risico: racistische column

Om maar meteen de meest racistische zin uit de krant van vandaag erin te gooien: welke ouder stuurt zijn kind nou naar een zwarte school? Sterker nog: welke ouder die zijn zoon Mees noemt, stuurt zijn kind nou naar een zwarte school?

En toch deden de ouders van Mees het. Noem het wereldvreemdheid. Noem het ontwikkelingshulp. Noem het voorbereiding op het Nederland van morgen. Maar noem het vooral je kind verwaarlozen. Nou dan woon je Amsterdam Noord, nou dan is er geen andere school in de buurt op dat niveau: is dat werkelijk een reden om je kind naar een school te sturen waar hij de enige blanke is? En hoe kan het dat je daar als ouder pas achter komt nadat school is begonnen?

Ja, als kinderloze heb ik makkelijk praten – maar elke Turk of Marokkaan die Nederland omarmt (ik ken er zeker vier) stelt maar één eis aan het onderwijs waar ‘ie z’n kind heen stuurt: het moet een witte school zijn. Dus elke Turk of Marokkaan die ik ken, woont, net als elke Nederlander die ik ken, in de blankste wijk van de stad. In een wijk waar kindertjes alleen Nederlands spreken op straat én thuis, in een wijk waar geen zwarte scholen zijn, in een wijk waar ook zij behoren tot de hoogopgeleide mondige elite en omarmd worden. Want: ‘jullie denken tenminste normaal’. Alleen ik moest natuurlijk weer in een gemengde wijk gaan wonen. Achttien jaar en nooit weer. Tief op met je gemengde wijk.

Dus als ik een mail krijg van ouders die hun kind Mees noemen en naar een zwarte school in Amsterdam Noord sturen, waar het arme jongetje voor Nederlander wordt uitgescholden en gepest, denk ik maar één ding: waarom? Ben je helemaal gek geworden? Het zegt ongetwijfeld meer over mij dan over die ouders maar ik ben dan ook niet zo naïef over het Nederland van de toekomst. Volksstammen niet-Nederlandse ouders in pauperwijken (dat is dus Amsterdam-Noord) willen helemaal niet dat hun kinderen met Nederlanders opgroeien. Nederlandertjes worden. Waarom moeten Nederlandse ouders dat dan wel willen?

Tegelijkertijd ben ik het eens met de ouders van Mees: de Nederlandse samenleving is geen monocultuur, en zeker niet in de grote stad. We zullen moeten samenleven en het begint bij kinderen. Zij zijn het Nederland van morgen, zij vormen ons Nederland. Iets wat zorgen baart. Want de agressie die van kindjes op zwarte scholen uitgaat, is niets anders dan een variant op onze grootste zorg: jihadistjes. Als je de volwassen versie van die terroristen in de dop wilt voorkomen, helpt maar één ding: zwarte scholen voorkomen. Op geen enkele school meer dan 10 procent kinderen van andere etnische afkomst dan Nederlands. Want racistisch of niet: als je als kind niet leert spelen met elkaar, kun je er vergif op innemen dat het samenleven nooit zal lukken.