Ebru Umar Opinie 6 jun 2017, 07:13

Leestijd: 3 minuten

Kieswijzer Umar

Nog drie weken te gaan voordat Geert Wilders’ PVV de grootste wordt en VVD’er Mark Rutte premier; iedereen in mijn omgeving zweeft nog. Althans, iedereen die er niet voor uitkomt op ‘de blonde kuif’ te stemmen. “Ik weet het niet!” is de pathetische uitspraak, gevolgd door rollende ogen en opgetrokken schouders. “CDA?”

Ik zou Sybrand mijn portemonnee wel toevertrouwen. “Hij zeemt thuis de ramen achter aan de buitenkant,” word ik geïnformeerd. Na tien jaar politici spreken voor Libelle, wéét ik dingen, maar dit wist ik nog niet. Punten voor Sybrand. Maar waarom hebben de Buma’s eigenlijk geen glazenwasser?

“Er kwam SGP uit,” verzuchtte de buuf over de kieswijzer. “Dat wordt ‘m natuurlijk niet. Luister, ik heb veertig jaar VVD gestemd, gewoon blind bij het kruisje maar dat is nu over. Klaar!” Je hoort het mijn lieve Kralingse buuf zeggen. Geef haar ‘ns ongelijk.

Ik kijk naar het filmpje dat ik voor Libelle-tv maakte met Rutte en denk: applaus voor mezelf, goed gedaan Umar! Super filmpje – net als m’n filmpje met Wilders trouwens. En Buma. En Klaver. En alle die andere lijsttrekkers. Ik kijk naar de foto van m’n eerste terrasje dit jaar: met de MinPres op het Plein voor METRO. Super foto. De man Mark is leuk. En ja, Mark de MinPres verdient m’n stem want wat er allemaal gebeurd is om me uit Turkije te krijgen, wil je niet weten. Gelukkig neemt m’n moeder die honneurs waar – de rest van haar leven.

“Je gaat niet op Jesse stemmen hoor,” dreig ik de buuf. Verbaasde blik; betrapte blik. Ze was het met haar 70+ toch bijna van plan. Nee. “Jesse is de samensmelting van Pechtold en Rutte. Elke zin die hij spreekt, elke grap die hij maakt, is gescript. Gast is 30, ik zou zó op hem stemmen, als hij maar echt was in plaats van geboetseerd naar het evenbeeld van een politicus. Op je dertigste moet je uitglijders maken, spontaan zijn en niet zo berekenend. Beetje lachen, écht lachen! Zelfs Rutte is nog spontaner in zijn uitglijders!” De vergelijking met Pechtold overtuigt haar. Maar wat dan? Wie dan?

Roemer is geen optie in ons postcodegebied, Amsterdammer Asscher ook niet. “Thieme is misschien een leuke tegenstem,” probeer ik. Een resoluut ‘nee’ volgt. Nee, geen Thieme, nee nee nee. Oké dan. “Het gaat toch om het poppetje he?” verzucht ze. Poppetje! We komen er wel: na het online bekijken van Zondag met Lubach (‘enig!’), installeer ik de Kamergotchi app op de iphone 5 van mijn buuf. Vol verwachting schudt ze haar telefoon. Haar afgrijzen kan niet groter zijn als Sylvana tevoorschijn komt en vraagt haar goed te verzorgen. Ze is resoluut: “Die ga ik niet verzorgen, die mag onmiddellijk dood.” En dan heel vrolijk “Ik heb er nog een enig zwart jurkje bij voor naar de begrafenis. Met rode schoentjes.”

Tevreden zweeft ze mijn huis uit.

Ik ga echt nooit meer weg uit Rotterdam.