Ebru Umar Opinie 9 jun 2017, 08:12

Leestijd: 3 minuten

Jesse en Thierry

Jongens zijn het, leuke jongens.

De ene mag god op zijn blote knieën danken dat ‘ie niet meer van de donkere genen van zijn Marokkaanse vader heeft, de ander is zo feminien dat hij de verkeerde vrouwen aantrekt.

Allebei zijn ze zonder vader opgegroeid.

Allebei zijn ze jong en overtuigd dat ongeduld hoort bij jeugd.

Allebei zijn ze beïnvloedbaar voor de mening van anderen; dat juist dát hand in hand gaat met jeugd, weigeren ze te erkennen.

De een is een schat.

Zonder uitzondering belde hij me élke avond tijdens mijn landarrest in Turkije. Smeekte hij een crowd funding actie voor me op te zetten.

Zei hij dat ik moest volhouden.

En sprak hij de woorden die mijn ogen openden toen ik er doorheen zat: “Het is ook óns Nederland Ebru.”

Eenmaal terug in Nederland bezocht hij me meteen op mijn onderduikadres.

Begeleidde hij me naar mijn Amsterdamse huis om een koffer met kleren te pakken.

Belde hij minder maar drukte me op het hart nog steeds van me te houden – de schat.

De ander is schattig.

Een jongen die jong is maar volwassen doet.

Die opmerkingen over zijn jeugdigheid, over de vergelijkingen met wereldleiders, afdoet als een compliment.

Die gelooft dat ambitie je ver brengt en dat andere jongeren die je adviseren, óók de waarheid in pacht hebben.

Hij is een jongen die het heus wel kan, iedereen ‘kan’ ‘het’, maar die denkt dat je niet conformeren en benadrukken dat je jong en ambitieus bent, voldoende is. Een jongen die tegen zichzelf beschermd moet worden, niemand is erbij gebaat als een jong en ambitieus persoon opbrandt nog voordat ‘ie zijn doel bereikt heeft.

Ja, de jongens zijn leuk.

Maar ze lijden aan jeugd.

Of mijn verwachtingen zijn te hoog.

Jesse Klaver en zijn GroenLinks gaan nooit regeren – al behaalt de PvdA nul zetels. Je hoopt dat de jeugd ziet waar de toekomst ligt: in samenwerken. Samengaan. De versnippering op links is te groot, er zijn te veel kleintjes. Weg met de ego’s, vooruit met de idealen. Jesse Klaver had een groot man kunnen worden als hij de linksen, die volgens mij álles kapot maken waar Nederland voor staat, weet te verenigen onder één noemer. Het zal de dag zijn dat ik niet wanhopig uitroep dat ‘hij toch niet gaat regeren en dus met gemak de wereld kan beloven’.

Hetzelfde geldt voor mijn vriend Thierry Baudet. Ik bewonder zijn ambitie maar zijn splinterpartij zal stemmen van Wilders ipv van Links afsnoepen. Als Thierry de rechtsen had weten te verenigen en intellectuelen een reden had gegeven om PVV te stemmen, had de jeugd de toekomst gehad waar we met z’n allen naar smachten. Ik wel in ieder geval.

Ook Mark Rutte was ooit jong. Maar dankzij deze jongens én zijn ervaring weet hij één ding: voorlopig zal hij niet uit het torentje verhuizen.