Elfie Tromp Opinie 9 jun 2017, 08:12

Leestijd: 2 minuten

Initiatiefarme stoelvulsels

In België, land van bier en likeurbonbons, opende deze week het eerste café dat geen alcohol schenkt. In café Bizarro kun je terecht voor thee, koffie en melk, maar een pintje is er niet te vinden. Ze willen graag een plek zijn voor geheelonthouders die, uit overtuiging of voortschrijdend inzicht, niet drinken, maar wel graag naar een kroeg gaan. Dat klinkt vreemd, maar het kan nog gekker. In Nederland is de eerste partij voor niet-stemmers opgericht.

In Pauw ontvouwde advocaat en grondlegger Pieter Plasman zijn grootse plannen: de ongeveer dertig procent hardnekkige niet-stemmers die het elke verkiezing laten afweten, kunnen nu bij hem terecht. Of ze zich nu niet gehoord voelen door andere partijen, geen idee hebben wat ze moeten stemmen omdat ze zich niet hebben ingelezen of simpelweg te lamlendig zijn om het tripje naar het stembureau te ondernemen; Plasman is hun man. Hij belooft ze één ding: niets te doen. Nergens op te stemmen, geen enkele motie in te dienen. De niet-stemmer zal naar het kabinet kijken en zichzelf terugzien; roerloze, initiatiefarme stoelvulsels. Is er een mooiere en treuriger metafoor te vinden voor de niet-stemmer? Een soort protest sit-in die de hele kabinetsperiode zal doorgaan. Stel het je voor; als alle niet-stemmers Plasman als hun man zien, zouden er zo’n twintig zetels gevuld kunnen worden met deze stromannen. Stil en onbewogen zullen deze helden elke crisis, elke motie, elke aanvaring, met de kaken op elkaar geklemd aanzien. Terwijl andere partijen elkaar in de haren vliegen, verbondjes sluiten en geschiedenis schrijven, zal Plasman daar tussen zitten, als de geheelonthouder in het café. „Het interesseert ons niets dat daar een beloning van 107.000 euro per kamerlid tegenover staat”, citeert de Telegraaf hem laconiek.

Als ondernemer moet je je werkveld goed kennen. De doelgroep bedienen die nog niet aan bod is gekomen. Zo maak je jezelf noodzakelijk. Dat heeft Plasman goed begrepen. Wees niet de zoveelste viswinkel aan zee, maar begin een haringkar in een buitenwijk, een alcoholvrij café in een bierland, een partij voor niet-stemmers om eindelijk op te kunnen stemmen. Het alcoholvrije café verkoopt zijn limo gewoon met winst. De haringkar geeft korting als je er vijf tegelijk koopt. Je maakt mij niet wijs dat een advocaat niet van geld houdt. En daar betrappen we Plasman dan toch op enige huichelarij. Is hij toch politieker dan hij zelf wil toegeven.