Elfie Tromp Opinie 15 jun 2017, 06:56

Leestijd: 2 minuten

Geestelijke gymnastiek

Er is niks zo treurig als een man in sportkleren die stilstaat. Ik zie hem vanaf mijn terrastafel tegen een pilaar van het station leunen. Er komt een blond meisje voorbij. Hij gaat rechter staan. Ik heb me vergist. Hij sport wel. Hij doet aan jagen. Afwijzingsjagen. Hij probeert zoveel mogelijk blauwtjes te lopen in een uur. Of is hij bezig met een irritatiemarathon? Een maximaal aantal vrouwen het bloed onder de nagels vandaan halen?

„Zo, jij bent echt beeldschoon.” Hij knijpt zichzelf even in het kruis. „Ik kan niet tegen zo’n mooie vrouw, hoor.”

Het meisje doet alsof ze hem niet hoort, pakt haar telefoon en fixeert zich op haar scherm. Een zwart meisje zit op de stenen rand van een bloembak naar muziek te luisteren. Hij slentert naar haar toe.

„Jij zit lekker te genieten, dat zie ik wel.” Hij grijnst erbij, zet zijn voet naast haar op de rand en buigt zich dominerend over haar heen.

„Ga even uit mijn zon”, zegt ze.

Hij begint te schelden in het Arabisch en wappert misprijzend met zijn handje naar haar. Dan komt er een meisje met een hoofddoek voorbij.

„Hee, jij”, zegt hij. „Ik wil met jou praten! Zo’n mooie meid.”

Weer het pik graaien. Het meisje kijkt strak voor zich uit. Versnelt haar pas. Hij doet hetzelfde en haalt haar in, gaat dichtbij haar staan. Ze praten even. Dan gaat hij weer terug naar zijn paal. Hij kijkt me aan. Schat me in. Ik ga rechter zitten.

„Wat jij doet, is vanaf januari strafbaar”, zeg ik.

„Daarom doe ik het extra veel, nu het nog mag”, grapt hij.

Ik schiet in de lach. Godver. Het is makkelijk om seksisten te haten als ze geen gevoel voor humor hebben. Hij staat al aan de rand van mijn tafel. Ik nodig hem uit om te gaan zitten.

„Maar ik zeg toch niks gemeens, ik maak gewoon praatjes, dat is sociaal. Dat is Marokkaans.”

„Waarom maak je dan geen praatjes met mannen?” vraag ik. „En waarom moet je erbij aan je pik zitten? Lichaamstaal is ook een taal.”

Hij spert zijn ogen. Klakt met zijn tong. Dan begint hij met een spervuur van tegenvragen.

„Waarom houd je mij in de gaten? Omdat je racist bent, zeker. Jij stelt echt vervelende vragen. Je hebt zeker geen vriend? Je bent echt een moeilijke tante.”

Ik kijk hem recht aan en trek langzaam een wenkbrauw op. Hij begint te zweten. Geestelijke gymnastiek gaat hem moeilijk af. Heeft hij zich toch nog uitgeput.