Ebru Umar Opinie 9 jun 2017, 08:12

Leestijd: 3 minuten

Dág Jacques, dág Hillary en Donald

En dat was de soap die Jacques Monasch heette. Een nachtkaars die uitdooft, een ballon die leegloopt om vervolgens met de voorspelbaarheid van een dreinend kind de club te verlaten. Hoe cliché.

Maar lijsttrekkersverkiezingen zijn cliché. Bedoeld om een ‘leider’ op het schild te hijsen, gebruikt door de backbencher om een plek op de verkiezingslijst te bemachtigen. Want tja, met maar acht zeteltjes in de peilingen moet je iets doen om die ruime ton op jaarbasis bij te kunnen schrijven. Je zou er ook voor kunnen werken maar ja, politicus blijven is wat makkelijker. Vraag maar aan Hero.

Ondertussen zit een heel peloton politieke verslaggevers in Amerika, te zuipen op kosten van de belastingbetaler, onder het mom van de Amerikaanse presidentsverkiezingen verslaan. Het legioen NPO medewerkers dat meninkjes (STEM OP HILLARY WANT DONALD IS SLECHT!) de ether inslingert, is niet bij te houden. Nog even één nachtje het cliché der clichés volhouden: kiezen uit twee slechte kandidaten. Doe dan maar de vrouw! Maar Hillary is corrupt – en een Clinton bovendien, what’s next, dat dochter Chelsea over twintig jaar President van de USA wordt omdat ze een Clinton is? Het gaat hier niet om het koningschap! – en Donald is, nou ja The Donald. Een man. Male chauvinist pig, die de centen heeft om te zeggen waar ‘ie zin heeft, te doen waar ‘ie zin in heeft en te laten waar ‘ie zin in heeft. Een soort Bernhard. En het volk vreet het. Iedereen wil The Donald zijn, niemand Hillary.

Anders dan het PvdA lidmaatschap, zijn de Amerikaanse presidentsverkiezingen gewoon te koop. Meer dan een miljard dollar heb je niet nodig. Dat een ondernemer als Donald dat heeft of bij elkaar kan brengen, lijkt me logisch. Maar beroepspolitici als Hillary en Bill Clinton? Dat is ongeveer hetzelfde als dat Jacques Monasch nog ergens tien miljoen eurootjes heeft op een inmiddels opgeheven Postbankrekening: dubieus. Politici met geld dienen gewantrouwd te worden. Dat zij ‘het beste’ voor hebben met het volk, ‘weten’ wat het volk nodig heeft, is net zo geloofwaardig als een Halbe Zijlstra die het opheffen van Zwarte Piet gevaarlijk vindt. Geváárlijk. Hou óp met me.

Politici wereldwijd zijn hetzelfde: ze liegen de boel bij elkaar, niet alleen tijdens hun verkiezingscampagnes maar ook tijdens hun bewind. Waarbij liegen ruim gedefinieerd is: ze weten dingen niet omdat ze niet geïnformeerd zijn – wat je niet weet, kun je ook niet over liegen (denk Ard van der Steur, Eric Wiebes). En ach, beloftes. Over ‘het eerlijke verhaal’ van PvdA valt ook te twisten. Het is theater, poppenkast voor de bühne. De Amerikanen mogen straks kiezen. Morgen zijn we van hun gedoe af en kunnen volksstammen NPO verslaggevers weer hun licht schijnen op onze eigen politieke polderkolder. Nog even een maandje in de relaxstand om na de kerst met frisse moed Wilders te bashen. Doodvermoeiend en voorspelbaar. Clichés zijn niet voor niets clichés. Dág Jacques!