Elfie Tromp Opinie 9 jun 2017, 09:04

Leestijd: 2 minuten

BOD MOD en de Waylon-hoed

Ik liep door de stad en zag een jongen die van nek tot knokkels was getatoeëerd. Een boos oog staarde me vanboven zijn T-shirtboord aan. Nu was ik daar niet zo van onder de indruk. Het is mode. Zelfs zoetgevooisde popsterren die alleen over de liefde zingen, dragen inmiddels rebels-uitziende plaatjes op hun vel. De jongen keek me wat schuchter aan vanuit zijn rimpel- en baardloze gezicht. Ik schatte hem niet ouder dan twintig. Hij had dat slungelachtige van een te snel gegroeide puber, met zo’n ingevallen koppie dat een jaloersmakende spijsvertering verraadt. Zo’n spijsvertering waar een meisje zoals ik, die gelooft dat alles beter smaakt met gesmolten kaas erover, alleen maar van kan dromen. Hij had er ook zo’n zwarte Waylon-hoed bij. Zo’n hoed die zegt: ik ben een stoere jongen, maar huil als ik Dolly Parton hoor. Tien jaar geleden zou ik hem hebben nagestaard en buitenissig hebben gevonden, maar nu was hij simpelweg on trend. Wat zou betekenen dat hij over een decennium weer outdated zou zijn. Dat vond ik bij voorbaat al sneu voor hem.

Steeds vaker zie ik jonge meisjes met grijs geverfd haar. Het is alsof ze een hommage brengen aan hun eigen bejaarde toekomst. Ik vind het een ironische trend, omdat de maatschappij letterlijk vergrijst. Over vijftig jaar zullen de straten niet meer met jongeren gevuld zijn, maar met senioren. Alles wat we nu hip vinden behoort dan tot de kazige trends van het verleden. Dat grijze haar, ik weet het niet, ik vind het de getoupeerde gelkuif van deze tijd.

In Japan worden BOD MOD-feestjes steeds hipper. Op BOD MODS, oftewel body modification-feestjes worden de gasten geïnjecteerd met zoutwateroplossingen die gedurende enkele uren onderhuidse bulten vormen. Je ziet er tijdelijk buitenissig uit en de volgende dag verschijn je als je oude, gladde zelf weer op het werk. Het is wachten tot de eerste schoonheidsspecialist het hier aanbiedt.

Persoonlijk hoop ik dat we ons alleen maar flamboyanter zullen versieren. Dan valt er nog wat na te staren op straat. Ik hoop op geïmplementeerde schubben, tijdelijke vleugels, vingervliesjes, spikes en ringetjes door elke mogelijke centimeter van ons lichaam. Wel maak ik me wat zorgen om die jongen met dat boze oog. Zijn hoed kon hij afzetten, maar zoals vriendin en begaafde schrijver Hanneke Hendrix me eens zei: zo’n tatoeage is als een housebroek die je nooit meer uit kunt doen.