Terug in haar eigen land
Ik heb de afgelopen achttien dagen vaker aan Ebru Umar gedacht dan me lief was.
En ik werd kwader en kwader.
Op die politici die hun bek hielden. Op die kabinetsleden die het allemaal ‘betreurden’ en die ‘het niet koud liet’. Op Frans Timmermans, die nu opeens zweeg, voor het eerst in zijn leven. Op die Nederturken, die maar nieuwe aanklachten naar Turkije bleven mailen. Op de EU, die met een smerige dictator zaken wil blijven doen.
Maar het schreeuwmeisje is terug in haar eigen land.
Op Rutte rust nu de taak een nieuwe Theo van Gogh te voorkomen.