Ebru Umar Opinie 15 dec 2015, 07:39

Leestijd: 3 minuten

Powervrouwen?!

Het is redelijk simpel: ik zit liever ergens wél aan tafel omdat ik vrouw ben, dan dat ik geweigerd word omdat ik vrouw ben. Dus ‘JA!’ Ik ben voor het vrouwenquotum. Sterker nog, ik denk dat ik al mijn banen te danken heb aan positieve discriminatie. Vrouw. Turks. Bijdehand. We hebben er één! Teken bij het kruisje! De denkfout die gemaakt wordt, is dat iemand je in dienst houdt omdat je vrouw, Turks en bijdehand bent. Niemand betaalt – duur geld – omdat je vrouw, Turks en bijdehand bent. Bovendien opent vrouw, Turks en bijdehand zijn net zoveel deuren als dat het gesloten houdt. Hoewel, minder: die radio- en tv-carrière gaat er niet meer van komen. Ondanks dat ik beter ben dan volksstammen andere vrouwen én mannen die er wel zitten.

Toch is het interessant dat er een quotum nodig is om (incapabele) vrouwen in dienst te nemen waar mannen als vanzelfsprekend in aanmerking komen voor elke baan. Een vrouw op de verkeerde plek – en daar is ze echt zelf bij – is zichtbaar. Het is inherent aan vrouw-zijn. Jezelf overschatten is geen kwaliteit. Tegelijkertijd heb ik mateloos bewondering en respect voor vrouwen die lucht én zichzelf weten te verkopen als waren ze Gods gift aan de hele mensheid maar toch zeker wel aan Nederland. Vrouwen als Heleen Mees en Anouchka van Miltenburg. Vrouwen als Sylvie Meis en Ayaan Hirsi Ali. Nou vooruit, Sylvie kan staand op ‘killer heels’ de kerstboom optuigen – een talent op zich. Waar deze orakelende wijven in de middeleeuwen op de brandstapel waren terechtgekomen, schoppen ze het vandaag de dag niet alleen tot de gevangenis op Rikers Island, maar ook tot Kamervoorzitter.

Met dank aan mannen, de drijvende kracht achter vrouwen die zichtbaar zijn. Het zijn nog steeds mannen die vrouwen benoemen – al dan niet dankzij dat quotum. Maar waar Heleen Mees na haar hechtenis op Rikers omringd werd door ‘powervrouwen’ uit alle hoeken van de media, die het opnamen voor de stalkende gek, zwijgen diezelfde ‘powervrouwen’ in alle toonaarden over Anouchka van Miltenburg. Heleen is uitgebuit door een man, dikke boehoe! De powerdozen weigeren te erkennen dat Heleen op een voetstuk is gezet door mannen – niet uitgebuit – omdat ze vrouw is. Niet omdat ze iets kan. Nou ja, kom er maar in, ze kan natuurlijk wel iets. Ballen likken of zo. Of Anouchka dezelfde kwaliteiten heeft, vertelt het verhaal niet maar het blijft een feit dat ook zij een slachtoffer is. Van het vrouwenquotum én van de VVD. Niet dat ze daarom compassie verdient, ze heeft het toch allemaal zelf gedaan. Maar doorzichtiger dan het oorverdovende zwijgen van de media powerdozen wordt het niet. Een van haar voetstuk gevallen vrouw in New York is nou eenmaal sexier dan een soortgenoot in Den Haag. Bovendien houdt het de illusie in stand dat die ‘powervrouwen’ niet door quota hun succes behaald hebben maar op eigen kracht. Laat me niet lachen.