Zwarte kraaien
Ik sliep de afgelopen nacht beroerd. Zeker tien keer schrok ik badend in het zweet met hartslag 160 wakker.
Nachtmerries.
Ik droomde dat ik overleden was en dat er toch een hemel is. Daar kwamen een stuk of 72 identieke vrouwen m’n kant op, net te dicht in mijn aura. Ze keken me met grote puilogen aan en fluisterden, net te hard, in mijn oor: "Heb jíj de dood al omarmd?"
Ik herkende ze. Het waren Adelheid Roosens, namens de zwarte kraaien van Yarden.
Om elk risico uit te sluiten, heb ik besloten dat ik voorlopig niet dood ga.