Vijf wiebelende worstjes
Toen ik afgelopen week de Erasmusbrug op en neer rende met op mijn rug een goedlachse kinderpsycholoog, wist ik dat ik een persoonlijke grens voorbij was. Haar voeten met paarse teenschoentjes staken voor me uit. Na de Birckenstock kwam de Croc en nu is daar de teenschoen, waardoor elke voet wordt getransformeerd tot een onappetijtelijk plateau van rubber met vijf wiebelende worstjes van stretchstof. Geschiedenis leert dat het altijd lelijker kan.
Bootcamp. Ik zag de clubjes sportievelingen in fluorkleuren steeds vaker wezenloos bankjes op- en afspringen, door een winkelstraat sprinten of bloedserieus over klimtoestellen in de speeltuin klauteren. En zoals dat gaat met dingen die steeds meer mensen doen, overweeg je uiteindelijk of het niet wat voor jou is. Sinds ook ik een paar Birckenstocks kocht, weet ik dat alles mogelijk. En zo kwam ik aan een kinderpsycholoog op mijn rug. Na twintig passen wisselden we. Ik herinnerde me plots hoe ik vroeger als een apie om mijn vaders brede schouders hing. Een gevoel dat ik dacht kwijt te zijn, kreeg ik op de rug van een wildvreemde terug.
Voor mensen die net als ik geen topfitte atleten zijn, staat sporten vooral gelijk aan een bepaald soort ongemak. Alle oneffenheden die je gedurende de dag probeert te verbergen worden bij het sporten pijnlijk zichtbaar. Je billen blubberen als je springt, je kop krijgt een Hollands tie-dye motief van rode vlekken zodra je hartslag verhoogt en je rent als een stram kalf in plaats van een soepel hert. Tot nu toe deed ik dat in de daarvoor gebouwde sportscholen. Ondersteund door pompende discobeats keek iedereen angstvallig naar zichzelf in de spiegelwand. Ook al was je bij elkaar, het was anoniem. Maar hier, bij Bootcamp, was er geen houden aan. Ik ging kapot en iedereen kon het zien. Een scooter met drie meisjes kwam joelend voorbij. Een auto toeterde bemoedigend toen ik een rochel slijm fluimde. De kinderpsycholoog gaf me een high five.
Ze zeggen dat het goed is voor je conditie. Dat de buitenlucht heilzaam is, maar Bootcamp is vooral een excuus om als volwassene weer buiten te mogen spelen. De publieke ruimte is niet alleen bedoeld om zo fier mogelijk te doorkruisen van punt a naar b, maar ook om gênante kikkersprongen in te maken. Die vrijheid ben ik lange tijd kwijt geweest. Geschiedenis leert dat dit op allerlei soorten schoenen kan.