Het ventje dat we pestten
Iedereen had vroeger op school wel een ventje dat veel gepest werd. Dat het er ook wel naar maakte, omdat het een stronteigenwijs klootzakje was. Zo’n wijsneusje dat altijd als eerste zijn vinger opstak als de meester iets vroeg. Dat zelfs de domsten van de klas maar blééf uitleggen dat rekenen helemaal niet moeilijk was.
Enfin, zo’n kutkind.
Hoezeer we hem ook haatten om wie en hoe hij was, als hij na schooltijd was aangepakt en op de grond lag, was het gedaan. Dan stopten we en gingen we naar huis.
Op één teringlijer na.
Die heette Felix Rottenberg.