Ebru Umar Opinie 13 nov 2015, 14:19

Leestijd: 2 minuten

Etnische diversiteit omdat het moet: kappen nou!

Een Miss Holland-verkiezing medio jaren tachtig. Allemaal trotse vaders en moeders. Beeldschone meisjes met benen tot in de hemel. „Dat zwartje gaat ‘m niet worden,” zegt een vader tegen een moeder. Die kijkt hem aan en zegt: „Dat is mijn dochter.”

‘Dat zwartje’ leerde me dat er nog een verschil is tussen mensen, anders dan man of vrouw zijn. Het verschil tussen Nederlander en een gekleurde Nederlander zijn. De blanke man is de norm en die zal nooit begrijpen hoe het is om vrouw te zijn. Zal zijn schouders ophalen over intimidatie, seksisme en glazen plafonds. Maar zal, afgericht als hij inmiddels is, het bestaan ervan accepteren en corrigerend optreden. De blanke man kent het mantra: vrouwen zijn gelijkwaardig aan mannen. Vrouwen hebben dezelfde rechten en recht op dezelfde kansen. Soms vergeet hij het – hij blijft immers man in een mannenwereld – maar een beetje vrouw zal zo’n vergeetachtige man op zijn plek zetten. Waar een man er niet aan moet denken als vrouw door het leven te gaan, verzuchten Halina Reijnachtigen dat ze best wel man hadden willen zijn. Dat had het leven zoveel makkelijker gemaakt.

Het ‘zwartje’ dat meedeed aan de Miss Holland-verkiezing confronteerde me met de werkelijkheid dat ik nooit zwart zou willen zijn. Zwarten (m/v) staan nóg verder af van de blanke mannenwereld. Gelijkwaardigheid, gelijke rechten en kansen: het moet nog harder afgedwongen worden. Mensen die zeggen dat ze geen kleur zien, liegen. Het is onmogelijk om geen kleur te zien! Ik zie zwart, zoals ik ook Aziatisch, Oost-Europees en blank zie. Om vervolgens iedereen in een hokje te stoppen: zwarte vrouwen in het hokje pittige tantes, waar er meer van zouden moeten zijn. Hoogopgeleide Oost-Europeanen vind ik stoer. De arbeiders respecteer ik. En blank? Dat is de vergaarbak. Daar moet ik eerst de naam, afkomst en functie van weten eer ik een oordeel kan vellen. O ja, ik discrimineer. En iedereen die zegt dat hij dat niet doet, wantrouw ik.

Dommer dan de zwart/wit- discussie die door Nederland waait, wordt het niet. Nederland is blank; het is de norm. Daar kun je verontwaardigd over doen, je gediscrimineerd door voelen, zeiken over het gebrek aan etnische diversiteit op mediaredacties, kleur en diversiteit eisen maar het is allemaal geen criterium voor talent. Iedereen die afwijkt van de blanke norm, zal zich moeten bewijzen. Zeik daar niet over. Dat je een minderheid bent, wil niet zeggen dat minder goed bent. Sterker nog, je hoeft alleen maar te bewijzen dat je beter bent dan blanke rest. En zo moeilijk is dat écht niet.

Dat deed dat ‘zwartje’ trouwens ook. Haar naam is Nancy Neede; ze won de Miss Holland verkiezing in 1984. Dus kap met het eisen om kleur omdat het hoort. Succes is de beste wraak.