Elfie Tromp Opinie 13 nov 2015, 14:16

Leestijd: 2 minuten

Alles doen voor de airplay

Op de nieuwe single ‘Zo doe je dat’ van Fresku haalt de rapper uit naar de blanke airplay van Hilversum. In de bijbehorende clip schminkt hij zichzelf wit en zet er een Wilderiaans pruikje bij op. De discussie over de blanke redacties en segregatie op de radio (rapmuziek wordt nauwelijks gedraaid bij 3FM, maar komt wel bij FunX aan bod) smeult sindsdien voort. Ik wil aan de discussie toevoegen dat het muziekaanbod van de grote zenders niet alleen blank, maar vooral stuitend saai is.

Autoritten spendeer ik te vaak moedeloos op de zoekknop drukkend, hopend iets te vinden dat ik niet al duizend keer heb gehoord. Volgens mij moet radio een ontdekkingstocht zijn. Als ik voorspelbaarheid wil, zet ik wel een cd op. De hits van het moment daargelaten, is het werkelijk nodig om de luisteraar Shania Twain en Adele weer als laffe opwarmmaaltijd uit de magnetron voor te schotelen? Waarom draait 100%NL in godsnaam ook Justin Timberlake en Robbie Williams? Als je je richt op Nederlandstalig, geef me dan ook de volkszangers die, verstrikt in de netten van een garnalenvisser, lallend zijn opgedregd, zangers die ik wel bij regionale zenders hoor.

Het meest gehoorde verweer vanuit de zenderwereld is dat het testpubliek niet aan urban muziek wil. Ik zeg: verander dat testpubliek. Het is duidelijk dat er niets is gevraagd aan de kids die miljoenen keren ‘Oeh na na’ van SBMG luisteren op youtube. Of: voed dat testpubliek op. Waarom wordt in Nederland beleid gemaakt volgens het adagium wat de boer niet kent, dat eet hij niet?

Hoe kan het anders dat radio net over de landsgrens zoveel avontuurlijker is? Waar is het Nederlandse antwoord op Studio Brussel? Iedere keer als ik de zender ontvang, hoor ik nieuwe, spannende nummers. Je kunt me niet wijsmaken dat Belgen nu eenmaal een verfijndere muzieksmaak hebben.

Fresku haalt specifiek uit naar Giel Beelen, maar de DJ is slechts een stroman. Een radio-dj mag gemiddeld één nummer zelf kiezen per uur dat hij presenteert. De rest wordt gevuld door een muzieksamensteller, aangevoerd door de zender coördinator. Het is niet racisme wat hier de muziek bepaalt, het zijn angstige mensen achter de schermen die zich laten gijzelen door een discutabel testpubliek. Ze brengen niet nieuwe muziek voor het voetlicht, maar herkauwen bewezen hits zodat hen vooral geen vooruitgang verweten zal worden.

‘Je moet alles doen voor de airplay,’ roept Fresku.

Zij doen alles voor hun statistiekjes, zo blijkt.