De beste propaganda
Daar stond ik destijds in Breda, kijkend naar een hartvormig slot van een tijgerkooi. Na de val van Gaddafi had een Nederlandse journalist een plunjezak gevuld met memorabilia uit diens paleis en hier tentoongesteld. Een vertrapte Gucci-zonnebril lag naast het bonnetje van de massages die de familie in een Zwitserse spa had gekregen. Decennialang werd het nieuws gevuld met nieuwe ontwikkelingen van Gaddafi’s krankzinnige schrikbewind, maar pas toen ik dat stoffige slot bekeek, werd de tiran een stukje menselijker. De stukken die tentoongesteld lagen, waren slechts details in een wreed verhaal, maar mijn fantasie was gewekt en de rest fabuleerde ik eromheen. Ik stelde me de dictator voor. Een Gucci-bril op zijn dikke neus en een schaal met orgaanvlees voor zijn tijgers in de hand. Hij opende het handgesmeden slot op de kooi van zijn lievelingsdieren en wierp ze het vlees toe. Hij hield van zijn dieren.
Onlangs werden de boeken vrijgegeven die op Bin Ladens onderduikadres zijn gevonden. Aandachtig scande ik de titels, hopend om iets dichter bij een soort begrip te komen. Bin Laden las onder andere de linkse denker Noam Chomsky. Boeken over Illuminati en over complottheorieën rondom 9/11. De uitgebreide collectie porno die er gevonden schijnt te zijn, wordt niet vrijgegeven, gezien de expliciete aard van de werken. Ook al is het niet zeker of Bin Laden er zelf naar keek, is het beeld in mijn fantasie al geboren. In kleermakerszit staarde hij naar het onbedekte vrouwenvlees op het beeldscherm. Zijn lange baard hing in zijn schoot. Daaronder was hij druk bezig.
Ik ben niet de enige die de geest van onderdrukkers wil begrijpen; Mao’s buitenverblijven zijn musea waar men in rijen langs zijn gouden toiletpot trekt. Je staat erna als toerist weer buiten, duizelig van het inkijkje in een vreemde, onbegrijpelijke wereld. De details zijn het enige wat we werkelijk begrijpen. De rest eromheen ongrijpbare gruwelijkheden.
Ik kan niet exact navertellen wat Bin Laden nu voor ogen had met de wereld. Hij stond lange tijd gelijk aan de brandende Twin Towers en nu: de pornocollectie. Een volledig mensenleven, gereduceerd tot twee beelden.
Of Gaddafi ooit zelf zijn tijgers heeft gevoerd weet ik niet. Of Bin Laden porno keek, is maar de vraag. Toch zie ik dat nu steeds voor me als ik over ze hoor en lees. Uiteindelijk wordt de beste propaganda niet getoond, slechts gesuggereerd. De verbeelding doet de rest.