Ebru Umar Opinie 12 mei 2015, 04:35

Leestijd: 2 minuten

Opvang in de regio = stem in de regio

Ze schreeuwt het nog net niet uit: *Natuurlijk stem ik niet op Erdogan! Weet je wat die doet? Die haalt al die Syriërs naar Turkije, geeft ze geld, woningen en stemrecht. Hij geeft ons geld weg! Nee, niemand van onze familie stemt op Erdogan!* So much for opvang in de regio, denk ik. Nog voordat ik denk: Jullie hebben helemaal geen geld! Maar dat is natuurlijk een erg koloniale gedachte. Van mij. De buuf uit Nederland, die al lang de tel kwijt is van het aantal inwoners dat het krot naast mijn Turkse woning bewoont. En hoe zij rondkomen, met al die kinderen en slechts één ouder die sporadisch werkt, heb ik ook nooit begrepen. Dus toen de lokale burgemeester mij zeven stembiljetten in de handen duwde om aan de Koerdische buurtjes te geven, twijfelde ik omdat ik ervan overtuigd was dat ze Erdogan zouden stemmen. In juni zijn de Turkse parlementsverkiezingen en elke stem die naar Erdogan gaat, is er één teveel. Maar ja, andermans stembiljet * in zevenvoud * kwijt maken is ook weer zo iets. Dat de buurtjes niet weten op welke partij ze zullen stemmen, behalve dan dat het een Koerd is die niet lid is van Erdogans fundamentalistische bende, maakt dat ik geen spijt krijg van mijn beslissing.

Maar toch.

Morgen wordt in Brussel een voorstel gepresenteerd om asielzoekers te spreiden over Europa. Slechts tien lidstaten dragen het juk dat asielleed heet, de rest staat erbij en kijkt ernaar. Er wordt gebrabbeld over opvang in de regio, maar geen instantie komt op het idee om de criminele organisaties op te rollen, die het geld uit de zak van de man kloppen die zal eindigen als dobberneger. Dat ondertussen het aantal asielzoekers verveelvoudigt, is een feit. En dat het ei van Columbus *opvang in de regio* geen oplossing biedt, hoor ik van de buurtjes. Als je er een fractie langer over nadenkt, is *opvang in de regio* ook geen oplossing. De regio blieft die buitenlanders net zo min als dat wij dat doen. Maar waar wij er vanaf komen door Miele wasmachines te doneren en batterijen advocaten ter beschikking te stellen, lost *de regio* Turkije het anders op: burgerschap en stemrecht. Stemrecht dat de islamieten van Erdogan een stem garandeert. Een dergelijk verhaal is geen verhaal. Maar als iedereen die je kent, de arme Koerd én de vermogende Turk ze uit eerste hand verhalen weten te vertellen, zal er heus wat waar zijn. De fundamentalisten rammelen aan de poort van Europa mede dankzij de stemmen van naar Turkije gevluchte Syriërs.

Rest nog één vraag: zoals elke Nederlander in den vreemde mag stemmen, blijk ik stemrecht te hebben in Turkije. Totale bullshit natuurlijk maar ook ik kreeg een stembiljet in m*n handen gedrukt. Moet ik nu, in het kader van *elke stem tegen Erdogan is er een* op 7 juni naar Turkije vliegen of niet?