Oh oh, Wilfred Genee
„Schrijf een kookboek als je wil verkopen”, adviseerde een bevriende boekwinkeleigenaar me onlangs. „Of een scheurkalender.”
Eten is iets waar we dol op zijn, net zoals weten welke datum het is. Het zijn niet alleen schrijvers zoals Abdelkader Benali en Giphart die romans verruilen voor recepten. Presentator Wilfred Genee is er ook mee begonnen. Nu Sonja Bakkers ster is gedoofd, is de tijd rijp voor Wilfreds grijnzende kop naast een artisjokhart. Samen met zijn vrouw Lili schreef hij het kookboek Vullen of voeden.
Het kookboek is het begin van een beweging, volgens Genee. Op de betreffende website wordt deze nieuwe revolutie op ons bord samengevat in zweverige citaten als ‘Zorg voor een ontspannen levensstijl, voldoende beweging en geniet!’ en ‘Eet dagelijks groente in alle kleuren van de regenboog.’
Nu vroeg ik me af waar Wilfreds voedselkennis vandaan komt. Heeft hij in zijn puberjaren radijsjes gesneden in de keuken van een Van der Valk? Is hij een lekkerbek die ter ontspanning zelf een moestuintje bijhoudt? Niets van dat. Wilfred trouwde een vrouw die met haar kinderen ‘naar een heleboel experts ging’, zoals Lili het zelf zei in Life&Cooking.
Het boek kwam in november uit en haalde de Bestseller top 60 van de CPNB niet. Blijkbaar verkoopt niet ieder kookboek goed. Toch laat Genee het er niet bij zitten. Liet hij eerst nog zijn vrienden van Voetbal International opdraven met bananen en mandarijnen voor een jolig promofilmpje, afgelopen vrijdag plugde hij nog eens schaamteloos zijn beweging in zijn eigen show op BNR.
Actrice/regisseur Hanna Verboom was co-host. Ze is ambassadeur voor het World Food Program en zodoende wist ze dat er momenteel 805 miljoen mensen honger lijden en dat vond ze ‘echt bizar, zo abstract’. Ze was ook in Darfur geweest om kookstelletjes uit te delen. Eerder in het programma vertelde ze dat ze geen televisie had en nauwelijks kranten las, want: „Er komt zoveel op ons af. Ik vind het nogal heftig.” Het leek me een bijzonder betrokken meid, die Verboom. Ze maakte de fout om Genee te vragen wat hij zou kunnen doen aan de wereldhonger. Trots ratelde hij zijn Vullen en voeden-riedel af. Hij had ook een groentekaraoke bedacht. En daar ging hij. Op de melodie van ‘Oh oh, Den Haag’ zong Genee ‘Oh oh, Tomaat.’ De bewustzijnsverhoging moest volgens hem niet met een vingertje gebracht worden, maar op een ‘vrolijke, leuke manier’. Ik geloof dat deze beweging nog ver gaat komen. Misschien wel tot Darfur.