Ebru Umar Opinie 3 feb 2015, 06:30

Leestijd: 3 minuten

De aapjes van V&D: het einde van een tijdperk

Donderdag was de beste dag van de week. Uit school meldde ik me bij het Eudokia ziekenhuis waar mijn moeder werkte. Donderdag was O.K. dag: m’n moeder opereerde oogjes en zodra de patiënten geholpen waren, was het Ebru-dag. Dan gingen we de stad in: frietjes eten bij McDonald’s en naar de bioscoop.

Naast de Bijenkorf op de Coolsingel zat Cineac NRC; er zat een doorgang naar de Bijenkorf, van die zware klapdeuren die het ziekenhuis ook had. Als er Disney films draaiden, zat ik lekker in de bios – nog steeds mijn favoriete plek om te relaxen. En nog steeds het liefst in mijn eentje. M’n moeder kon best in d’r eentje winkelen.

Er was geen Koopgoot en de Lijnbaan was nog keurig – trouwens, het shabby is er de laatste jaren wel vanaf gegaan. Op het tuig na dat het nodig achtte om afgelopen november juwelier Edelman te beroven, wat me na al die jaren nog steeds veel meer deed dan welke beroving van Amsterdamse juweliers ook. Ja sorry, eigen volk eerst. Soms maakten we een uitstapje naar de overkant.

Daar zat V&D, waar we kwamen als De Bijenkorf verveelde. Of als ik de aapjes muziek wilde horen maken. De aapjes stonden in een muziekbox die bovenaan de roltrap stond. Het ding heet officieel Bimbobox en hele pagina’s zijn op internet aan ze gewijd. Ze zijn zelfs onder ‘aapjes van V&D’ op Youtube te vinden. Je deed er een dubbeltje in en zeven aapjes begonnen op trommeltjes en kalebassen te slaan.

In mijn herinnering waren het er trouwens zeker twaalf maar als je op Youtube kijkt, zie je achter de aapjes een spiegel waardoor ze vanzelf vermenigvuldigen. Op een dag kostte het een kwartje en dat werd tijd ook. Nog steeds vond ik de aapjes leuk. Todat de aapjes verdwenen. Ik vond – en vind – het zielig. In mijn fantasie kwijnen de aapjes weg in een donkere kelder.

V&D verbouwde, ik woonde inmiddels in Amsterdam en kwam er nog minder dan zelden. Totdat ik laatst vanaf de Blaak na een bezoek aan de Markthal terugliep naar CS en bedacht dat ik een iPhone nodig had. Bij de Bijenkorf 020 was het model uitverkocht (seriously!) en ach, ik liep toch langs V&D. In de kelder zocht een zeer hulpvaardige meneer het toestel op en rekende ik af.

Het is erop of eronder voor V&D maar dat het eronder gaat worden, ziet een kind. Helaas. Het ligt niet eens aan V&D – ze verkopen er best aardige dingen. Maar zelfs ik moest afgelopen weekend constateren dat ik belachelijk goed ben geworden in online shoppen. 400 euro in drie muisklikken en dat vanachter m’n computer! Hoe pijnlijk ook, het sluiten van V&D is het einde van een tijdperk. Dank V&D voor de herinneringen en goede service. En weet dat de aapjes welkom zijn in huize Ebru…