Super-opa crosst op longboard voor KiKa van noordelijkste naar zuidelijkste puntje Nederland
Je hebt van die krasse knarren die niet van ophouden weten. Arthur Dijkstra is zo’n krasse knar. De man doorkruist op een soort skateboard ons land om geld op te halen voor KiKa (stichting Kinderen Kankervrij). Chapeau!
Meneer Dijkstra, of Arthur, is met z’n 68 jaar echt nog niet stokoud, maar toch. Doe het hem maar eens na. Hij gaat, soms rollend en dan altijd voor KiKa, wel door het leven als ‘super-opa’. Wat Metro betreft mag Joost Klein zijn nummer Europapa eenmalig veranderen in Super-opa, als eerbetoon.
En voor het goede doel natuurlijk. Meer Nederlanders doen heftige dingen om geld voor KiKa in het laatje te brengen. Metro schreef eerder bijvoorbeeld over Demi, die door een woestijn holde om de nodige centen voor kankeronderzoek binnen te halen. Wij Nederlanders zijn sowieso goed in ‘gekke records’. Wat te denken van Vincent, die onlangs 9 uur en 45 minuten fietste, zonder met zijn handen z’n stuur aan te raken.
Voor KiKa op een longboard
Super-opa Arthur komt uit Soesterberg en beweegt zich al dagenlang voort op een longboard. Dat is een soort skateboard, maar dan speciaal om langere afstanden af te leggen. Dit doet hij behalve voor KiKa ook om senioren te inspireren dat je je dromen altijd moet najagen. „Ook als je op leeftijd bent kun je soms meer dan je zelf denkt”, weet Dijkstra inmiddels. „Door het gewoon te doen kun je het beste uit jezelf naar boven halen.”
Super-opa rijdt op zijn longboard voor KiKa van het geografische noordelijkste puntje van Nederland naar het geografische zuidelijkste puntje. Dit is een tocht van zo’n 500 kilometer. Dijkstra is gestart bij het Eemshaven Monument Noordkaap in Noord-Groningen. Afhankelijk van de weersomstandigheden finisht hij morgen of zondag in Kuttingen (dat heet nu eenmaal zo, daar ten zuiden van Maastricht). Met een 11 kilo zware rugzak, een slaapmatje en wat persoonlijke beschermingsmiddelen toert hij door Nederland om deze missie te bereiken.
Gastvrijheid, super-opa overal welkom
Tijdens zijn tocht heeft Dijkstra op bijzondere plekken mogen overnachten. Mensen tonen zich onderweg bijzonder gastvrij. Zo lag hij bijvoorbeeld onder een gedeeltelijk gesloten overkapping bij een landbouwbedrijf, in een schuur met aardappelen, in een kantoor binnen een koeienstal, in een camper, bij mensen thuis in een bijkeuken en speelkamer. Ook sliep hij enkele keren bij zijn eigen familie en kennissen. Bij een boerengezin mocht Arthur slapen op een logeerkamer.
Vijf jaar bezig voor stichting KiKa
Super-opa is nu zo’n vijf jaar bezig met zijn bewegingstochten voor stichting KiKa. Hij kwam van dichtbij in aanraking met kinderkanker, toen een 5-jarig kind dat dicht bij hem stond, werd getroffen door de ziekte. Dit zette de toen 63-jarige Dijkstra aan het denken en vormde de inspiratie om bijzondere tochten te gaan maken voor het goede doel. Zijn eerste tocht die hij voor KiKa maakte, was een wandeltocht van zo’n 500 kilometer vanaf zijn woonplaats Soesterberg tot ergens in het midden van Luxemburg. Daarna volgde zijn tweede tocht, eveneens een afstand van zo’n 500 kilometer rondom het IJsselmeer. Dit deed hij twee jaar geleden op zijn longboard.
Arthur Dijkstra wil een inspiratiebron en voorbeeld zijn voor ouderen, maar ook jongeren, om lekker te bewegen. „Dat houdt me lekker jong”, vindt hij zelf. „Het is heel belangrijk om lekker te blijven bewegen, ook op oudere leeftijd. Daarnaast wil ik laten zien dat, wanneer je iets écht wil doen, je dat ook gewoon moet doen zonder je ergens door te laten tegenhouden. Je moet je dromen nastreven, want je kunt vaak veel meer dan jezelf denkt.” Dat Dijkstra daarnaast ook nog voor een mooie donatie aan KiKa kan schenken, vindt hij uiteraard een prachtige bijkomstigheid.
Super-opa volgen op ‘Opa voor KiKa’
Arthur Dijkstra is te volgen via zijn Instagramaccount #opa_voor_kika. Hier kun je zien hoe het laatste stukje van de lange tocht verloopt. Ook lees je wat voor gekke dingen hij tijdens deze tocht allemaal meemaakt.
Superkrachten voor je hoofd: iedereen wil toch zo’n oma die echt alles durft?
Reporter Ranomi Kromowidjojo zal in Parijs geen kriebels meer hebben van ‘daar had ik moeten staan’