Collega’s werken 3000 uur extra voor vader ziek kind
Velen van ons zullen vast wel een keertje in hun leven een beetje geld gedoneerd hebben aan een goed doel. Vijf euro daar, tientje zus en misschien wel een vaste storting per maand. Maar wat weinig mensen gevraagd wordt te geven is iets dat velen nog veel waardevoller vinden: hun tijd.
De collega’s van de 36-jarige Andreas Graf uit het Duitse plaatsje Fronhausen begrepen echter dat dat precies was wat Graf nodig had: tijd. Ze doneerden met zijn allen meer dan 3000 uur aan overuren, zodat Graf voor zijn zieke zoontje, die vecht tegen leukemie, kan zorgen.
Baan verliezen
Het verhaal blijkt tragisch: de moeder van het jongetje overlijdt aan een hartziekte, net voordat het jochie met leukemie terug zou keren naar zijn familie in Fronhausen. Graf moest zijn werk compleet neerleggen om de volledige zorg van zijn zoontje op zich te nemen. Al snel maakte Graf zich dan ook druk over of hij zijn baan zou verliezen bij het ontwerpbureau waar hij werkt.
Zijn HR-manager Pia Meier ontdekte de zorgen van Graf en besloot om hulp te zoeken en een beroep te doen op de collega’s van Graf, met de vraag of zij hun overuren wilden schenken. Zoiets gebeurde eerder ook al bij de Duitse Jens Rösener.
Het bleek een schot in de roos van Meier: alle 650 werknemers waren bereid hun overuren te doneren, inclusief werknemers die hem nog nooit in hun leven ontmoet hadden. In totaal waren die uren goed voor 3264,5 uur wat Graf aan betaald verlof mag gebruiken.
Zonder steun
,,Zonder deze enorme steun zou ik al lang zonder baan hebben gezeten", aldus Graf. Ook Meier was overrompeld door de enorme positieve respons. ,,Er was geen enkel persoon die niet gedoneerd heeft."
Zijn zoontje, Julius, is eind februari 5 jaar oud geworden en voelt zich goed genoeg om zijn tijd na chemotherapie thuis te spenderen. Hij hoopt binnenkort terug te gaan naar de kleuterschool.
In totaal kon Graf langer dan een jaar vrij nemen om tijd met zijn zoon te spenderen en op hem te letten. Hij is zijn werkgever en al zijn collega’s daarom eeuwig dankbaar.