Daisy Heyer Good vibes 15 mrt 2017, 15:29

Leestijd: 4 minuten

Maud pleegde zelfmoord, maar wilde euthanasie

De euthanasiewet: het is een moeilijk onderwerp waar veel over te doen is, bleek ook vorige week toen premier Rutte aangaf geen haast te hebben met een nieuwe wet die euthanasie bij een ‘voltooid leven’ mogelijk maakt. Dat er voor sommigen dringend behoefte is aan verandering, in ieder geval aan het traject ernaartoe, blijkt uit het verhaal over Maud, die op haar twintigste zelf een einde aan haar leven maakte omdat zij geen euthanasie kreeg.

„Bij Maud was er sprake van uitzichtloos en ondraaglijk lijden”, vertelt Judith Hannink, de moeder van Maud aan Metro. „Maar omdat het psychisch lijden en geen lichamelijk lijden was, en zij erg jong was, werd er vanuit de geestelijke gezondheidszorg niet meegewerkt aan een traject voor euthanasie. Je wordt op zo’n moment niet serieus genomen, krijgt te horen dat je toch wel een ‘nee’ krijgt.”

Too Young To Die

Judith werkte mee aan de documentaire Too Young To Die van VICE. In de documentaire wordt heel goed duidelijk dat er, ondanks de natuurlijke behoefte om nee te zeggen tegen een jong persoon die dood wil, ook een keerzijde aan het verhaal zit.

„Instinctief komt er een gevoel op dat zegt: ‘ik moet dit tegenhouden’”, vertelt Gwen Pol, host van de documentaire. Zij sprak daarvoor niet alleen met Judith, maar ook met twee andere jonge mensen die dusdanig geestelijk lijden dat zij euthanasie willen. „Ik moet alles op alles zetten om dit tegen te houden, is je gevoel. Na deze documentaire is dat wel enigszins veranderd.”

Ook Judith merkte dat, nadat de documentaire online was verschenen, er veel meer begrip was voor de situatie van Maud. Maud pleegde uiteindelijk zelfmoord, en als het aan Judith had gelegen had er beter euthanasie kunnen plaatsvinden. „Begrijp me niet verkeerd: je wil je dochter absoluut niet dood hebben. Wij kunnen niet zonder haar, zeiden dat ook telkens tegen haar, maar je ziet je dochter iedere dag lijden. Natuurlijk had ook zij haar goede dagen, maar dan alsnog had ze zoiets van: ‘als ik nu een pilletje zou krijgen en het was voorbij, dan zou ik hem nemen.”

Voor de trein

„Maud heeft heel veel pogingen gedaan om zichzelf van het leven te beroven”, gaat Judith verder. „Wij konden het niet over ons hart verkrijgen om erin mee te gaan. Iedere keer als we haar vonden, belden we toch een ambulance en werd ze weer wakker op de intensive care. Dan was ze boos, teleurgesteld dat het niet gelukt was. Verschrikkelijk om te zien.”

„Ze wilde nooit voor de trein springen, vond dat ontzettend naar voor haar omgeving, voor de machinist… maar toen al het andere niet lukte, was dat toch hetgeen wat ze op een dag besloot te doen. Verschrikkelijk vond ik dat. Als je kunt kiezen tussen het bewust sterven in het bijzijn van je dierbaren, in plaats van eenzaam op zo’n spoor, dan had ik het wel geweten. Dat eerste is ook verschrikkelijk, maar wel nog waardig.”

Verkiezingen

Na de verkiezingen hoopt Judith dat er iets verandert binnen de geestelijke gezondheidszorg in Nederland. „Want daar is het een grote puinhoop”, vertelt ze vol emotie. „Maud kreeg bijvoorbeeld wel hulp, maar telkens weer een andere psychiater. Er werd soms totaal niet gereageerd op mailtjes, soms was iemand weken uit de running en wij werden als ouders vaak ook helemaal buiten het traject gehouden. Terwijl wij, als ouders, ons kind het beste kennen van iedereen.”

Documentairehost Gwen is daarmee eens. „We merkten bij het maken van de documentaire dat, voor het überhaupt over euthanasie gaat, er nog zoveel vragen ook binnen de zorg en geestelijke gezondheidszorg zijn. Dat het daar vaak al misloopt. En dat voortraject is onlosmakelijk verbonden aan een euthanasieverzoek bij psychisch lijden.”

„Ik denk dat het heel goed is om te kijken hoe we de GGZ inrichten”, vervolgt Gwen. „Zeker bij zo’n kwetsbare jonge groep, waarvan we instinctief denken: ‘die moeten we in leven houden’. Die moeten we dan ook ‘goed’ in leven houden. En als het dan echt niet blijkt te kunnen, moet er ook gekeken worden hoe we dan verder gaan. We moeten er alles op alles op zetten om die personen zo goed mogelijk te helpen.”

„Wellicht hadden we samen wel naar nog meer oplossingen kunnen zoeken”, zegt ook Judith. „Ik hoop dat ze daar in de toekomst aan werken, maak mijzelf daar ook hard voor. Dat is de reden dat ik het verhaal van Maud naar buiten wil brengen. Om wellicht wel nog iets voor een ander te kunnen doen, want voor Maud en voor ons is het nu helaas te laat.”

De documentaire Too young to Die is te zien op VICE.com