Redactie Metro
Redactie Metro Buitenland 29 jan 2025
Leestijd: 3 minuten

Wetenschappers zetten doemdagklok dichter bij twaalf uur dan ooit, maar wat is het precies?

Door alle ellende in de wereld hebben wetenschappers hun zogenoemde Doomsday Clock (Doemdagklok) dichter bij middernacht gezet dan ooit tevoren. Eén hele seconde om precies te zijn. Maar Doemdag en de Doemdagklok, wat houdt dat toch in?

Nog even naar de dag van gisteren, toen wetenschappers de wijzer van de Doemdagklok een extra zetje gaven. De deskundigen wijzen op de Russische nucleaire dreigingen na de invasie in Oekraïne en spanningen in andere brandhaarden op de wereld. Maar ook op militaire toepassingen van kunstmatige intelligentie en klimaatverandering als risico’s voor een wereldwijde catastrofe.

Doemdagklok is van atoomwetenschappers

De symbolische Doemdagklok wordt bijgehouden door atoomwetenschappers van het Bulletin of the Atomic Scientists. Het uurwerk tikt volgens hen nu op 89 seconden voor middernacht, het tijdstip dat geldt als het theoretische punt van vernietiging. Het is één seconde dichterbij dan vorig jaar.

De organisatie uit Chicago riep de klok in 1947 in het leven. Dat gebeurde door de Koude Oorlog die volgde op de Tweede Wereldoorlog. De wetenschappers wilden en willen het publiek waarschuwen hoe dicht de mensheid bij het vernietigen van de wereld is. Op dit moment staat de Doemdagklok dus op 1 minuut en 29 seconden voor 00.00 uur. In 1991 stond de klok het verst van middernacht af, namelijk 17 minuten. In dat jaar ondertekenden Amerika en Rusland de Strategic Arms Reduction Treaty. Stapsgewijs zou het aantal atoomwapens vanaf toen worden teruggebracht.

Bij de start kort na de oorlog werd de Doemdagklok door deskundigen op 7 voor 12 gezet.

Eerdere Doemdag iets anders dan de Doemdagklok

Nu kunnen we allemaal (op sociale media) roepen ‘wat is dit voor onzin en waar slaat dit op?’ en ‘daar heb je die doemdenkende wetenschappers weer’. Maar misschien weet je nog hoeveel mensen bevattelijk waren voor de voorspelde Doemdag, oftewel: het einde der tijden en dus het vergaan van de aarde? Dat was voor 21 december 2012 niet voorspeld door die atoomwetenschappers – die de Doemdagklok overigens uiterst serieus nemen – maar kwam door een voorspelling van de aloude Mayakalender.

Doemdag begon met de bewering dat de mythische planeet Niburu op weg was naar onze mooie aardbol. Een catastrofe door een hardhandige ontmoeting tussen de twee planeten was in eerste instantie voorspeld voor 2003. Toen er niets gebeurde, schakelde de goedgelovige mens moeiteloos over naar 21 december 2012.

Doemdag… ging weer niet door

Ook in 2012 gebeurde er niets, maar de berichtgeving over deze Doemdag, waarop de Doemdagklok toch geen 12 uur sloeg, waren soms mooi tot serieus, soms hilarisch. Persbureau ANP schreef bijvoorbeeld, toen het in Nederland nog 20 december was, maar aan de andere kant van de wereld al 21 december: ‘Australië en Nieuw-Zeeland zijn vrijdag niet vergaan. Het is daar inmiddels zaterdag geworden en het door sommigen voorspelde einde van de wereld is niet uitgekomen.’ Twitter, nu X, bestond al even en mensen uit bijvoorbeeld Sydney lieten geruststellend weten „dat ze nog niet dood waren”. Het ANP schreeft ook een artikel met de kop ‘Doemdag gewoontjes begonnen’.

Voor heel wat mensen was het einde der tijden reden om iets op te biechten. Ze schreven bijvoorbeeld dat ze klasgenootjes of leraren hadden gepest. Top 10-hashtags waren die dag #Mayakalender, #doomsday, #21dec, #eindevandewereld en #Australië.

Toch maar even niet

Het bedrijf Stahl uit Waalwijk ging serieus met Doemdag om en misschien ook wel terecht. Het bedrijf had toevallig op 21 december 2012 een grote rampenoefening gepland. Daarbij zou onder meer een luchtalarm worden gebruikt. Toen Stahl in de gaten kreeg op welke dag de oefening nou precies gepland stond, ging er toch maar een streep door.

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

ANP

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.

Reacties