Robyn van Gorsel Binnenland 31 dec 2024, 18:03

Leestijd: 8 minuten

Het Jaar van The Barefoot Dutchman, die 5000 kilometer op blote voeten liep: ‘Praten over je gevoelens is geen zwakte’

Metro luidt volgens traditie het jaar uit met een reeks interviews onder de naam Het Jaar Van. Gesprekken met mensen voor wie het achterliggende jaar op een of andere manier heel bijzonder was. In deze aflevering Anton Nootenboom (38), alias The Barefoot Dutchman, die in 2024 op blote voeten dwars door Amerika liep om aandacht te vragen voor de mentale gezondheid van mannen.

We spraken in voorgaande jaren onder meer met met Joes Brauers, Kees van der Spek en Mar Jan uit Ruinerwold. En deze keer ook met de ‘uitvinders’ van de Dubai-reep en Elise, de winnares van Heel Holland Bakt.

Grote stap voor The Barefoot Dutchman

Het is februari 2024 wanneer Anton Nootenboom, ook wel bekend als The Barefoot Dutchman, een stap zet die zijn leven voorgoed zal veranderen. Niet zomaar een stap, maar de eerste van een barre tocht van ruim 5000 kilometer. En dat geheel op blote voeten. „Ik wilde iets doen wat onmogelijk leek”, zegt Anton. „Iets wat aandacht zou trekken voor een belangrijk doel: mentale gezondheid van mannen.”

Acht maanden later staat hij midden op Times Square in New York, totaal uitgeput, maar vervuld van trots. Achter hem ligt een reis door hitte, sneeuwstormen en eindeloze woestijnen. Een reis die niet alleen zijn lichaam, maar ook zijn geest op de proef stelde. Een reis die van 2024 voor hem de grootste uitdaging van zijn leven maakte.

‘Geboorte’ van The Barefoot Dutchman

De reis van Anton begon niet in Californië, maar tientallen jaren eerder, in Zeeland. Hij had grote dromen. Toen hij zijn middelbare school had afgerond, stond hij op het punt naar Amerika te vertrekken om American football te spelen. Totdat een faillissement in de familie alles veranderde. Hij vond een nieuwe weg bij Defensie, waar hij meerdere keren werd uitgezonden naar Afghanistan. Maar de druk en het trauma van die jaren lieten diepe sporen achter.

Na tien jaar besloot Anton alles achter zich te laten. Hij verkocht zijn bezittingen en vertrok naar Australië. Hij wilde vrijheid en weg van alle druk. Het leek even de perfecte ontsnapping, tot hij in een zwart gat belandde. Die vrijheid blijkt een illusie. Jaren van opgekropte emoties eisen hun tol. „Ik wist niet hoe ik met mijn emoties om moest gaan. Alles kwam eruit. Het was een dieptepunt, maar ook het begin van mijn genezing.”

Met hulp van een vriendin leerde Anton praten over zijn gevoelens. Om zijn eigen kracht terug te vinden, besluit Anton in 2019 naar het basecamp van Mount Everest te lopen, op blote voeten. Het trekt de aandacht van de media en hij realiseert zich dat zijn voeten een krachtig middel zijn om bewustwording te creëren. Twee jaar later volgt een tocht van 3019 kilometer door Australië. The Barefoot Dutchman is geboren.

Supportcrew Merel en Oreo

Terug naar december 2024. Anton wandelt als Metro hem spreekt langs de grachten van Amsterdam. Aan zijn zijde zijn vriendin Merel van der Wouden en hond Oreo, die beiden een cruciale rol speelden in zijn laatste avontuur – terwijl ze beiden nog niet zo heel lang in zijn leven zijn. „Merel (die de auto reed en social media verzorgde, maar niet liep, red.) en ik kenden elkaar pas zes maanden toen ze besloot met me mee naar Amerika te gaan. We hadden onze eerste date in september, in februari van dit jaar vertrok ik vanuit Los Angeles. Dat zij haar eigen leven op pauze zette om mij te steunen, zegt alles over haar.”

Het klinkt als een romantisch avontuur: samen de VS doorkruisen in een campervan om een wereldrecord te verbreken en geld op te halen voor het goede doel. Maar in werkelijkheid was het een vuurproef. „Een prille relatie is al een uitdaging”, zegt Anton lachend. „Maar stel je voor: acht maanden samenleven in een piepkleine campervan, zonder stromend water of wc, met extreme weersomstandigheden en constante stress. Het was zwaar, maar het heeft ons sterker gemaakt. Als we dit kunnen, kunnen we alles aan.”

Ook Oreo, een puppy die het stel vlak buiten Los Angeles adopteerde, was een onmisbare metgezel. „We vonden hem bij een bushalte. Een dakloze man kon niet voor hem zorgen, dus namen wij hem mee. Eerst dachten we dat het tijdelijk was, maar Oreo hoort nu bij ons. Dat is de mooiste reality check van wat er dit jaar gebeurd is. In Amerika vind je een bolletje wol en die loopt nu naast je door het Vondelpark in Amsterdam. Ik betwijfel of hij in de gaten heeft wat hij allemaal heeft meegemaakt.”

De kracht van kwetsbaarheid

Het drietal is nu bijna twee maanden terug uit Amerika. Bijgekomen van het grote avontuur zijn ze nog lang niet. „Het was een fysieke, mentale en emotionele uitdaging. Niet alleen de tocht van Los Angeles naar New York, maar ook alles daar omheen. Het voelde als tien jaar Defensie, mijn tocht door Nepal en Australië in één. Nu zijn we helemaal op. Ik ben niet vooruit te branden. Eén afspraak per dag is eigenlijk al te veel. Ik ben ook ziek. Dat zal vast het gevolg zijn van deze uitputtingslag. Het is ook wel logisch. We hebben zo lang onszelf fysiek en mentaal uitgeput voor het goede doel. Dan kan je verwachten dat het even duurt om daar weer bovenop te komen.”

Een fysieke uitputtingsslag was het zeker. De route voerde door woestijnen met temperaturen tot 42 graden, over besneeuwde bergen en uitgestrekte vlaktes waar kilometerslang niets te zien was. „Er zijn veel momenten geweest dat het moeilijk was om aan de dag te beginnen. Zeker door de hitte, we hebben drieenhalve maand extreme temperaturen gehad. Op een gegeven moment kon ik niet meer door, vanwege brandblaren. Het eten was ook een opgave. Het blijft Amerika, gezond eten is hier moeilijker te verkrijgen dan in Nederland.”

Afleiding voor The Barefoot Dutchman

Het lopen bracht hem niet alleen fysiek, maar ook mentaal tot het uiterste. Onderweg liet hij vaak zijn gedachten de vrije loop. „Soms dacht ik aan mooie herinneringen, soms aan verdrietige momenten. Alles was welkom. Het was interessant om te zien waar mijn geest naartoe ging als ik er geen controle over probeerde te houden. Maar vaak was ik volledig gefocust op de pijn. Mijn voeten hadden het zwaar. Daardoor word je heel erg in het nu getrokken. Dat neemt weg dat je geen tijd hebt om aan andere dingen te denken. Je bent alleen maar bezig om aan de volgende stap te denken.”

Podcasts hielpen hem afleiding te vinden, vooral op saaie stukken langs snelwegen. „Dat was een extra risico aan dit avontuur: het verkeer. Ik liep wel aan de andere kant van de weg zodat ik verkeer zag aankomen. Maar er was vaak geen ruimte voor mij om te lopen. Het was natuurlijk ook helemaal niet de bedoeling dat ik daar liep. Dat maakte het wel spannend. Maar ook daar wen je aan, dat auto’s en vrachtwagens langs je heen razen.”

De beroemde blote voeten

En hoe staat het nu met zijn beroemde blote voeten? „Mensen denken vaak dat mijn voeten vol eelt zitten, maar dat is niet zo. Om dat te krijgen moet je voet rust krijgen en de tijd hebben om te helen. Dat had ik niet. Nu ik gestopt ben met dagelijks lange afstanden lopen, ontwikkelt mijn huid zich pas en heb ik sterke voeten. Mijn voeten zijn echt in hele goede staat, alleen de rest van mijn lichaam is minder.”

Hij draagt terug in Nederland ook weer schoenen. „In grote steden is het eigenlijk niet te doen om op blote voeten te lopen, behalve in een park. Zeker in Amsterdam ligt er zoveel glas en andere ellende op straat. Dan ben je alleen maar bezig met waar je je voet neer kan zetten. Ik loop lekker op barefoot-schoenen van Barebarics, onze hoofdsponsor. Die geven net zo’n goed gevoel.”

Strijd voor The Barefoot Dutchman gaat door

Nu The Barefoot Dutchman weer thuis is, stopt zijn werk niet. Hij blijft zich inzetten voor zijn foundation Brave Men Talk, die zich richt op voorlichting over mentale gezondheid. „Het taboe rondom dit onderwerp is gigantisch, vooral bij mannen. Maar praten over je gevoelens is geen zwakte, het is juist een teken van moed. Daarover wil ik spreken en voorlichting geven op scholen en bij bedrijven.”

Met zijn stichting hoopt Anton een nieuwe generatie mannen te bereiken. „Het probleem begint vaak al jong. Jongens leren dat ze hun emoties moeten verbergen, dat ze sterk moeten zijn. Maar echte kracht zit in kwetsbaarheid. Dat is de boodschap die ik wil overbrengen.”

Antons ervaringen hebben zijn kijk op de wereld veranderd. „Ik heb geleerd dat je als individu wél verschil kunt maken. Als je maar blijft lopen, blijft praten en anderen inspireert om hetzelfde te doen.” Dat zijn werk daadwerkelijk impact heeft, blijkt uit de reacties die hij ontvangt. „Soms stuurt een man mij een bericht met: ‘Dankzij jou durfde ik eindelijk hulp te zoeken.’ Dat zijn de momenten waarop ik weet dat alles het waard is geweest.”

Het Jaar van Heel Holland Bakt-winnares Elise: ‘Ik dacht dat ik geen schijn van kans maakte’

Het Jaar Van De Bonte Koe: ‘Onze Dubai-reep ging viraal, van 20 naar 2000 orders per dag’

Reacties