Annemarie Hartsuiker Binnenland 4 jun 2023, 07:58

Leestijd: 4 minuten

Sanneke (37): ‘Mijn vader heeft mijn moeder vermoord’

In zomer van 2006 raakte de moeder van Sanneke vermist en ze werd na twee maanden teruggevonden in de kofferbak van haar vader. Haar vader had haar moeder vermoord. Ondanks alles wist Sanneke regie over haar leven terug te pakken en hield haar levensfilosofie haar op de been: ‘Je hebt altijd een keuze.’

Ze schreef er een boek over, Dit gebeurt alleen in films, met als doel anderen met haar verhaal te inspireren.

Het fundament verdween

„Na de pelgrimstocht van Santiago de Compostella te hebben gelopen, besloot mijn moeder te gaan scheiden van mijn vader. Twee weken later raakte ze vermist. Met allebei mijn ouders had ik een goede band en ik had dagelijks contact met ze.

Mijn moeder floreerde in het bedrijf dat ze runde met mijn vader en zong in een bluesband. Ze was een echte levensgenieter, sociale tijger en een stoere chick. Ik ben altijd heel erg trots op haar geweest. Mijn vader was meer ingetogen, doelgericht en had heerlijke Rotterdamse humor.

Mijn vader had mijn moeder vermoord

Thuis waren er de laatste jaren wat spanningen tussen mijn ouders. Ik zag dat niet als vreemd. Dat gebeurt er wanneer twee mensen gaan scheiden, dacht ik. Dat het uiteindelijk mijn eigen vader was die haar heeft gedood, was een grote mindfuck. Dat had ik helemaal niet aan zien komen.

Mijn moeder was dood, mijn vader had mijn moeder vermoord en zat vast in de gevangenis. Hierdoor verdween in één keer het fundament onder mijn voeten. Ook was dit dubbele perspectief moeilijk te begrijpen voor anderen, zowel kind van het slachtoffer als van de dader. In hoger beroep is hij veroordeeld tot twintig jaar. Toch hield ik nog steeds van hem. Dat stopt niet ineens.

Je hebt altijd een keuze

Ik moest veel regelen, van de verkoop van het huis tot en met het afsluiten van de bedrijven van mijn ouders. Ik kan me nog goed een moment herinneren dat ik voor de spiegel stond en tegen mezelf hardop zei: ‘Je hebt twee keuzes: naar de klote gaan of iets maken van je leven.’ Ik heb toen heel bewust voor dat laatste gekozen.

Dat gaf me kracht. Ik wil met mijn boek anderen laten inzien dat je altijd een keuze hebt, ook al is de situatie nog zo uitzichtloos. Want als je jezelf als slachtoffer ziet, ga je er ook naar leven. Het leven van mij leek net een film, maar zelf ben ik er goed uitgekomen.

Blijven praten

Vriendinnen bleven me in de jaren die volgden (het is inmiddels zeventien jaar geleden) steeds waarschuwen voor een zogenaamde klap die ik nog zou krijgen. Je hoort zoiets heftigs te verwerken, toch? Met als gevolg dat ik me schrap zette bij grote gebeurtenissen in mijn leven, zoals mijn afstuderen, mijn dertigste verjaardag, mijn huwelijk en de geboorte van mijn kinderen. Die klap bleef echter uit.

Ik weet nu dat verwerking niet iets is waar je een vinkje achter kunt zetten. Wanneer heb je iets verwerkt? Het is super cliché, maar tijd heelt vele wonden en creëert afstand. Dat gaat vanzelf. Therapie werkte niet voor mij. Praten deed ik al volop met mijn vriendinnen.

Na het afronden van mijn boek zei ik tegen een van hen dat er nu een strik omheen kan en dat dit onderwerp afgesloten is. Toen antwoordde ze: ‘Nee San, we gaan het hier de rest van ons leven nog over hebben.’ Dat is waar. Het is gezond om te blijven praten over zaken die voor jou belangrijk zijn. Het schrijven van een boek heeft mij daar ook bij geholpen.

Muziek als therapie

In muziek kan ik al mijn emotie kwijt. Zo heb ik jarenlang dagelijks vanuit mijn werk terug naar huis in mijn auto heel hard meegezongen met muziek en veel gehuild. Dat heeft me geholpen en dat doet het nog steeds. Het is niet voor niks dat ieder hoofdstuk uit mijn boek is gekoppeld aan een muzieknummer.

Ik geloof dat iedereen zo wel een manier heeft die werkt. Voor mij is dat muziek, maar voor de ander kan dat sport of een bepaalde hobby zijn. Hoe beter je jezelf kent, hoe veerkrachtiger je wordt. Je moet wel bereid zijn ervoor te werken.

Je bent niet je rugzak

Wanneer ik mensen vertel over deze periode uit mijn leven, zijn ze in eerste instantie in shock. Dan krijg ik snel de opmerking dat ze zoiets niet achter mij hadden gezocht. Ik moet dan een beetje lachen, want wat hadden ze dan verwacht? Een depressieve vrouw? De daad van mijn vader bepaalt niet wie ìk ben. Bovendien, we hebben allemaal een rugzak. Laten we mensen daar nooit op beoordelen. Je bent niet je rugzak, je bent gewoon jezelf. Ik ben Sanneke.”

Koop het boek hier

Het boek Dit gebeurt alleen in films, mijn gevecht nadat mijn vader mijn moeder vermoorde, van Sanneke Langendoen verscheen de afgelopen maand (24,99 euro, uitgeverij GrowingStories).

De relatie met je partner ontgroeid? Dat merk je aan deze signalen