Hendriëlle de Groot Binnenland 23 feb 2023, 16:04

Leestijd: 6 minuten

Hoe gaat het nu met Frédérique, die vorig jaar zwaar mishandeld werd? ‘Ik wil doorgaan met mijn leven’

Ze kwam vorig jaar breed in het nieuws: Frédérique, het 14-jarige meisje uit Amstelveen dat zwaar werd mishandeld in een speeltuintje, omdat ze niet wilde zeggen of ze een meisje of een jongen was. Ze werd bedolven met steunbetuigingen over het hele land en zelfs wereldwijd. Inmiddels is de rechtszaak tegen de jongen die haar mishandelde, afgerond. Hoe gaat het nu met Frédérique? En hoe kijkt ze terug op vorig jaar?

„Eigenlijk gaat het heel goed met mij”, zegt Frédérique. Ze is buiten met haar vrienden, wanneer ze haar verhaal doet aan Metro. „Ik heb veel leuke dingen meegemaakt, naast de standaard ziekenhuisafspraken. Ik ben vaak buiten met vrienden en ook op school gaat het goed.” Medisch gezien liet de zware mishandeling zijn sporen na. Haar neus was gebroken en moest worden rechtgezet, wat erg pijnlijk was. Ook haar gebit was er slecht aan toe. „Ik heb twee wortelkanaalbehandelingen gehad en er is een stuk van mijn tand aangezet, dat was afgebroken.”

Genderdysforie

Frédérique is geboren als meisje en zo voelt ze zich ook, al heeft ze wel een periode last gehad van ‘genderdysforie’. Dat houdt in dat je een gevoel van onvrede ervaart bij het geslacht waarmee je geboren bent. De gender past niet bij hoe mensen met genderdysforie zich voelen en hoe ze zich willen uiten.

Inmiddels heeft Frédérique vrede met zichzelf en met haar identiteit. „Voor sommige mensen zie ik eruit als een jongen. Ik draag geen jurkjes of rokjes, en ben eigenlijk een soort ‘tomboy’”, zegt ze. In de speeltuin leidde dat vorig jaar tot een zware mishandeling. Een jongen vroeg haar of ze een jongen of meisje was, waarop zij antwoordde: „Dat maakt toch niet uit” en „Ik ben wie ik ben en jij mag zijn wie je bent”, waarop hij haar in elkaar sloeg.

Medeleven voor Frédérique

Mede dankzij social media-berichten van haar vader, die viral gingen, werd de zware mishandeling landelijk nieuws. Frédérique werd overstelpt met cadeaus, kaartjes, bloemen en andere steunbetuigingen uit binnen- en buitenland. „Het medeleven heeft veel met mij gedaan. Ik heb veel hulp en steun gekregen van andere mensen. Dat is ook de reden dat het goed gaat”, vertelt ze.

Na het incident kreeg zij professionele hulp aangeboden, maar ze vond het niet nodig om met een therapeut te praten over wat er gebeurd was. „Mijn karakter werkt daar ook wel aan mee. Ik kan dingen goed in perspectief zien Ook ben ik niet bang dat het mij opnieuw zal overkomen.” Gevoelens van wrok of boosheid koestert ze niet.

Door de media-aandacht was ze in het begin wel wat overweldigd. „Ik durfde vroeger niet eens voor de klas te staan, maar nu vind ik het juist leuk om met andere mensen te praten. Er zijn veel nieuwe mensen op mijn pad gekomen. Ik heb nu ook een baantje als babysitter en toen ik voor het eerst bij de ouders thuis kwam, vroegen ze: ‘Ben jij niet Frédérique?’”

Instagram

Op Instagram is ze een boegbeeld voor jongeren die worstelen met hun geaardheid. Ze vragen haar om advies. „Ze willen het vertellen aan hun ouders, maar zijn bang voor hun reactie. Ik zeg dan: het blijven altijd je ouders, en als het goede ouders zijn, blijven ze van je houden. Ik was zelf ook bang om het te vertellen. Maar er is niks om bang voor te zijn.” Ze herinnert haar coming-out nog goed. Het was op een vrijdag en ze was samen met vrienden, aan wie ze haar ‘geheim’ al wel had verteld. „Ik belde mijn vader op en zei: ‘Pap, ik vind niet alleen jongens, maar ook meisjes leuk’. Hij zei: ‘Dat maakt niet uit, je bent nog steeds mijn dochter.’ Dat gaf mij een heel warm gevoel. Ook de rest van de familie reageerde positief.”

Paul Brink, de vader van Frédérique, lichtte de mishandeling van zijn 14-jarige dochter toe en was onder meer te zien bij de talkshow Humberto. Op zijn media-optreden kwam naast lof, ook scherpe kritiek. Veel mensen vielen over de ‘softe aanpak’: hij zou de mishandeling van zijn dochter met de ‘mantel der liefde’ bedekken. De website GeenStijl groef in het verleden van Brink. Volgens de makers zou hij zijn veroordeeld voor afperspogingen, verboden wapenbezit en zou er een lopende zaak zijn met verdenking van faillissement fraude en witwassen.

Door de negatieve manier waarop haar vader in het nieuws is gekomen, is Frédérique vrienden kwijtgeraakt, vertelt ze. „Wat er beweerd is over het verleden van mijn vader, klopt grotendeels niet. En al zou het kloppen: dit gaat over mij. Ik vind het dan ook niet van belang wat er geschreven of gezegd is over mijn vader. Ook vind ik het beter dat je als vader rustig en kalm blijft. De energie die je hebt, breng je ook over op je kinderen. Mijn vader ervoer niet zozeer boosheid, maar vooral onbegrip.”

Uitspraak rechtbank

Inmiddels is de rechtszaak achter de rug. De inmiddels 16-jarige jongen is veroordeeld voor (eenvoudige) mishandeling met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg. Hij is vrijgesproken voor zware mishandeling en een poging daartoe. Er zou geen opzet zijn geweest voor het toebrengen van ernstig letsel. De rechtbank in Amsterdam legde hem zestig uur taakstraf op, waarvan veertig uur voorwaardelijk. Frédérique kan zich vinden in deze uitspraak. „Ik vind het een passende straf. Hij hoeft niet de gevangenis in.”

„De rechtszaak ging goed”, blikt ze terug. „Na afloop heb ik handen geschud met de dader en zijn ouders. Hij heeft ook zijn excuses aangeboden. Het was een hele fijne afsluiting: het gaf mij het gevoel dat ik het achter mij kon laten.”

LHBTIQ-geweld

Een deel van de schadevergoeding schenkt ze aan de Dusty Foundation, een organisatie die zich inzet tegen LHBTIQ+ geweld. „Al sinds de mishandeling hebben ze gezegd dat ze mij willen helpen. Toen heb ik mijzelf ook aangesloten bij Dusty Foundation. Ik vind het belangrijk om ervoor te zorgen dat wat mij overkomen is, anderen niet overkomt. Dat doe ik door interviews te geven en gesprekken te voeren. Ik probeer mensen ook op een andere manier na te laten denken, dat ze er anders instaan. Ik ben ook gevraagd om voorlichting te geven en sta daar zeker voor open. Mijn verhaal heeft ook een boek bereikt over maatschappijleer. Daar ben ik dankbaar voor.”
Aan de ene kant wil ze zich inzetten voor de emancipatie van LHBTIQ-personen, maar ze wil niet continu geïdentificeerd worden met het geweldsincident. „Ik wil doorgaan met mijn leven, en niet alleen maar gezien worden als ‘dat meisje dat in elkaar geslagen werd’.”

Supermarkten doen plastic zakjes in de ban: ‘Een gotspe’