Erik Jonk Binnenland 25 sep 2022, 08:01

Leestijd: 5 minuten

Dochter Anoeska (3) van Chiel werd vermoord, monument ter nagedachtenis nu al meerdere keren vernield

Chiel Grishaver is een doneeractie gestart om een monument voor zijn vermoorde dochter Anoeska te bekostigen. De reden is bijzonder wrang: het monument in Rotterdam was er al, maar is nu twee keer vernield en één keer met bloed besmeurd. Ondertussen loopt zijn frustratie hoog op: „Ik krijg van de gemeente maar geen toestemming voor een nieuwe plek in het Euromastpark.”

Het is 26 oktober 1986 als Rotterdammer Chiel Grishaver (nu 64 jaar) van de politie het allergruwelijkste nieuws krijgt dat je kunt bedenken. Zijn dochter Anoeska leeft niet meer. Zij is omgebracht door de nieuwe vriend van zijn ex-vrouw, Fred P. Kleine Anoeska is geslagen, geschopt, tegen een muur gegooid en begraven in het park bij de Euromast… Zij is 3 jaar en 3 dagen oud geworden.

Daders dood Anoeska ingerekend

Dader P. (9 jaar cel) en Grishavers voormalige vrouw (1 jaar) verdwijnen achter slot en grendel, maar daar heeft de ontroostbare vader zijn kind niet mee terug. Hij loopt de posttraumatische stressstoornis PTSS op en heeft daar eigenlijk tot op de dag van vandaag last van. De ontwikkelingen van de laatste tijd hebben hem daarbij absoluut niet geholpen.

Hij neemt twee duidelijke besluiten in de achterliggende jaren. Chiel kan de Euromast niet meer zien en verhuist met zijn zoon Angelo naar Brabant. Toch wil hij in het park bij de kenmerkende toren iets achterlaten. Dat wordt een herdenkingsmonumentje ter nagedachtenis aan Anoeska. Van 2007 tot 2018 wordt er respectvol mee omgegaan. Maar dan blijkt de plaat voor zijn dochter vernield. Een gulle gever en bemiddeling van wijkagenten zorgen ervoor dat Grishaver een nieuwe kan laten maken, met een roze plaat onder plexiglas en met foto’s van Anoeska en haar kat. Op 10 juli dit jaar is het weer raak: het monument is flink bekrast. En nog maar enkele weken geleden tekent het volgende drama voor de toch al zo gehavende vader zich aan: het plaatje voor zijn kind is met bloedvegen besmeurd.

Dader vernield monument nooit gevonden

Wie het monument tot twee keer toe heeft vernield en met bloed heeft bekliederd? „Ik weet het echt niet”, zegt Chiel Grishaver. „Ik heb zo mijn vermoedens en een aantal opties, maar daar kan de politie niets mee. Bewijs heb ik namelijk niet. Maar dat er meerdere malen vernielingen zijn gepleegd lijkt geen toeval. Het lijken mij gerichte acties en het is zeker niet normaal.”

Op de vraag hoe het momenteel met hem gaat, is Grishaver eerlijk: „Het gaat niet goed. Mijn trauma om de moord op Anoeska keert nog altijd regelmatig terug. Na de vernieling op 10 juli is alles weer opgerakeld. Ik ben meerdere keren opgenomen geweest en ik kijk er niet van op als een verblijf van acht dagen intern binnenkort weer gebeurt. Ik ben behoorlijk teruggevallen en dat is ernstig.”

Opeens vergunning voor monument nodig

De laatste vernieling zag de vader toen hij het monument voor zijn dochter aan het schoonmaken was. Hij was ontredderd, maar besloot tot een doneeractie om wéér een nieuwe te kunnen bekostigen. „In die tijd werd er ook contact opgenomen door de Gedenkmonumenten-commissie van de gemeente Rotterdam. Men wilde overleg, omdat je sinds 2018 voor monumenten om te gedenken een vergunning blijkt nodig te hebben. In 2007 was dat niet zo en kreeg ik van oud-burgemeester Ivo Opstelten een brief waarin stond dat ik geen vergunning nodig had. Hij vond het belangrijk dat het monument er kwam en om aan de maatschappij te laten zien dat het belangrijk is dat je goed met elkaar omgaat.”

Uiteindelijk kreeg Grishaver van de genoemde commissie te horen dat er ergens in Rotterdam al een plek bestaat met een monument voor ongeboren kinderen. „Dat schoot me behoorlijk in het verkeerde keelgat. Anoeska is wel geboren en heeft drie jaar geleefd. En laten we wel zijn, zij is in het Euromastpark gevonden. Dat is voor mij een belangrijke plek en daar moet het nieuwe gedenkteken komen.”

Chiel Grishaver hoort niets meer

Lang verhaal kort: inmiddels wordt Chiel Grishaver van het welbekende kastje naar de muur gestuurd. Het Euromastpark wordt aangepakt en dat geldt ook voor het gedeelte waar het beschadigde monument nu te vinden is. Vier, vijf weken geleden kreeg hij te horen dat er naar een geschikte plek wordt gezocht, maar Grishaver heeft niets meer gehoord. „Als ik zelf bel, krijg ik te horen dat er op een bepaalde dag contact met me wordt opgenomen, maar dat gebeurt niet. Erg frustrerend allemaal. Bovendien is me gevraagd een document te ondertekenen waarin staat dat de gemeente het monument op de huidige plek mag verwijderen. Ik heb gezegd dat alleen te doen als er een aanvulling bij staat dat het op een andere plek in het park zal worden teruggeplaatst. Maar dat wil men niet. Ik heb gezegd: dan blijft het bestaande monument liggen waar het ligt.”

En nu? Chiel Grishaver kan alleen maar afwachten in de hoop dat hij een nieuw monument in zijn gewenste park kan neerzetten. Zijn gevoel werd nog eens extra aangewakkerd toen kort na de vernieling van deze zomer, baby Emily van 6 maanden in de wijk Rotterdam-Charlois werd doodgestoken. „Het nieuwe monument zal daarom niet alleen voor mijn Anoeska zijn, maar voor alle omgebrachte kinderen in de regio Rotterdam-Rijnmond.”

Een nieuwe lieve vrouw heeft Chiel overigens nooit meer kunnen vinden. Het gaat goed met zijn nu 40-jarige zoon en hij geniet van zijn hond die hem sinds drie jaar helpt bij zijn PTSS-trauma.

Lies Visschedijk en Fedja van Huêt over het slot van Soof: ‘Het was intens, maar goed zo’