Iris Hermans Binnenland 22 dec 2020, 20:00

Leestijd: 5 minuten

Oliebollendame Miranda verkoopt nu veel minder vlakbij Hornbach, maar ze bakt door

Oliebollendame Miranda Wanningen verkoopt stukken minder nu ze bij een zo goed als gesloten Hornbach staat. Maar bij de pakken neerzitten zit niet in haar aard. Bakken wel, en dat blijft ze doen. „De vaste klanten weten me gelukkig te vinden.”

Een paar weken geleden schoot het telkens door haar hoofd: „Ze hebben de hele zomer van me afgepakt, het gaat me nu toch niet wéér gebeuren?” De toespraak van premier Rutte keek ze dan ook  met lede ogen aan, „ik voelde de grond onder m’n voeten wegzakken, echt waar. Het zal toch niet waar zijn, dacht ik?”

Kermis in hart en nieren

Met een naar voorgevoel stapte ze die avond in bed. Om er de volgende dag weer strijdlustig uit te springen. „Ik ben een kermisexploitant in hart en nieren, wij zetten altijd door.” Toch moest ze na de toespraak haar wagen een aantal dagen sluiten, „dus dat doe je dan, maar ik ben altijd positief blijven denken.”

Suikerspinnen en oliebollen

Miranda Wanningen staat zomers met haar suikerspinnen op de kermis. Normaal gesproken dan. ’s Winters bakt ze in haar wagen voor de Hornbach in Alblasserdam bollen waar mensen uit heel de regio – en stukken verder – speciaal voor terugkomen en ook op Instagram scoort ze goed. „Beste bollen van de wereld”, schrijft ene Jaap.

De Rotterdamse praat veel en snel, op opgewekte toon. En laat dat nou nét haar geluk en haar kracht zijn. „Door dat lullen heb ik een vaste klantenkring opgebouwd. Niet om op te scheppen, hoor, maar ze komen hier vanuit Dordrecht, Ridderkerk, Papendrecht… Speciaal voor mijn bollen, en dat zeggen ze dan ook.” Toen nog niet helemaal duidelijk werd of ze nog open mocht, kreeg ze steun van alle k(l)anten. „Een paar vaste klanten hebben me zelfs aangeboden om bij hen in de tuin te staan… Dat is toch hartverwarmend?”

View this post on Instagram

A post shared by Miranda Wanningen (@oliebollenalblasserdam)

Hornbach

Ze informeerde na de toespraak bij de populaire klusgigant hoe het nou precies zat. „In heel Nederland staan zo’n veertien oliebollenkramen voor de Hornbach, iedereen wachtte in spanning af of we open mochten blijven.” Het verlossende woord kwam van de klusketen die nog wel open kon blijven voor klanten om bestellingen af te halen, en dus konden de bollenkramen ook open blijven.

Miranda moest haar oliebollenwagen pal naast de ingang alleen wél even verplaatsen naar achteraan het parkeerterrein. „Maar ik kom dus van de kermis en wij kunnen als geen ander alles heel snel verplaatsen.” Hop, aan de bak dus, iets wat de hardwerkende en montere oliebollendame als geen ander kan. „Aggregaatje naar de andere kant, stroom en de waterafvoer verplaatsen… We gingen vrijdagmiddag als een speer!” En zaterdag konden ze dan ook weer open, om niet lang daarna weer te moeten verhuizen, omdat de grond verzakt was. „Kon er ook nog wel bij”, knipoogt ze.

Vaste klanten

Tijdens die laatste verhuizing kwam er een vaste klant, helemaal uit Scheveningen. „Ik kom speciaal voor je krentenbollen, Miran, zei hij. En hij vond het helemaal niet erg om even te wachten. Dat doet me nou zo goed! Dat sleept me er dan echt wel even doorheen.” Want ook al zijn ze nu open, het is natuurlijk rustiger dan ooit. Soms is er wat aanloop van mensen die nog even op hun tijdslot bij Hornbach moeten wachten, en dus bestellingen van die vaste klanten, maar dat is het dan wel.

Mopperen hoor je haar niet. „Ik ben heel blij dat we toch open kunnen in deze rare tijd waarin we beland zijn. Er zijn heel veel mensen die dat geluk niet hebben, dus ik blijf positief en ben blij met wat ik nu heb en kan doen.” En dat dat nog maar 100 oliebollen per dag zijn in plaats van 1000 („ik zeg maar even wat, hoor”), dan is dat maar zo.

Lees ook: Lekker hard lichtpuntje voor liefhebbers: eerste hardstyle-show nu op Netflix

Mondkap

Hekken voor de kraam, eenrichtingsverkeer-tekens, spatschermen. Ja, het is wel heel anders geworden, beaamt ze. Het persoonlijke contact is ook een stuk minder nu. „Ik versta mensen gewoon niet met die mondkap op, helemaal niet als ze ook nog zo op een afstandje blijven staan en liplezen lukt nu niet…” Maar het ergste is toch nog wel dat de gesprekjes met klanten nu veel korter moeten, omdat niemand mag blijven staan. „Tijdens het vullen van de zak kletsen we snel even wat, maar daarna moet ik echt zeggen: sorry Lies, of Annie of wie dan ook, je moet weer door.” En dat vindt ze heel sneu, vooral voor hen. „Die lieve mensjes ken ik al jaren en komen speciaal even voor een praatje, echt niet alleen voor die twee oliebollen.” Dit betekent overigens niet dat het helemaal geen gezellige boel meer is bij Miranda aan de kraam. „Natuurlijk wordt er nog slap geouwehoerd, alleen niet meer zo lang.”

Lisa en Miranda

Samen met haar nichtje Lisa vormt ze een goed ‘geoliebolde machine’ in haar kraam, waar ze niet alleen oliebollen en krentenbollen maken en verkopen, maar ook Berliner, rum-rozijnen en met amandelspijs. „De meest ouderwetse lekkere bollen vind je bij mij”, promoot ze lachend tussen neus en lippen door. En ze heeft trouwens ook Nutella-bollen, „niet te versmaden zijn die, maar ik ben nu aan de lijn.”

View this post on Instagram

A post shared by Miranda Wanningen (@oliebollenalblasserdam)

Vorig jaar nog kwamen klanten voor wel 48 bollen voor een hele familie. Of 36 of 24. „Ik doe er namelijk twaalf voor een tientje, snap je.” Maar de coronamaatregelen zijn ook terug te zien in de zakken. Want die zijn minder vol, „nu komen ze voor zes of twaalf bollen, maar het zijn dan wel meerdere mensen die ze bestellen.”

Proost…

Hoe ze de komende negen dagen tegemoet gaat, met als hoogtepunt oudejaarsdag, wanneer normaal gesproken de rijen tot áchter de Hornbach staan? Poeh, dat weet ze even niet. „Ik hoop gewoon dat alle vaste klanten een bolletje bij me komen halen, en we houden de moed er maar in.”

Waar ze op proost de 31^ste weet ze al wel. Op een normaal jaar, of nee: „een ouderwets goed jaar.” Net als haar bollen, „en natuurlijk gezond, maar dat klinkt weer zo oubollig!”