Helmut de Hoogh Binnenland 3 mrt 2020, 21:24

Leestijd: 7 minuten

Erwin Mahroug wil van Rotterdam het wereldcentrum breakdance maken

Sterren als Beyoncé, Justin Bieber en Madonna maakten dankbaar gebruik van zijn All Stars Team. Met zijn website BBoy World zet Erwin Mahroug (39) de wereldstandaard voor breakdance. Van zijn eigen stad Rotterdam wil hij nu een internationaal podium voor b-boys maken. Zeker nu de dans olympisch wordt.

„Kijk”, zegt Erwin Mahroug. „Veel mensen geloven het niet als ik over mijn werk vertel. Het is te groot om te bevatten.” Hij laat de nieuwste moves van een breakdancer op zijn iPad zien. „Vier dagen geleden gepost en nu al 15 miljoen views.” Het slungelige jochie van Zuid dat zich in de jaren 90 breakdancer Erwin123 noemde, is in twee decennia uitgegroeid tot een influencer met wereldwijde invloed.

Tv-monteur van Zuid

Al zijn hele leven bivakkeert Mahroug op Zuid. Hij zag het levenslicht in een woning met uitzicht op het Afrikaanderplein, verhuisde met zijn ouders en twee zussen naar Charlois en woont nu in de buurt Beverwaard bij IJsselmonde. Zijn vader had een rijschool, zijn moeder was huisvrouw. Om tegemoet te komen aan de droom van zijn vader legde Mahroug na de lagere school dagelijks een lange weg op de fiets af naar het Noordrand College bij Hillegersberg. „Mijn ouders wilden dat ik in de techniek ging werken. Mijn vader zag in mij een tv-monteur.” Mahroug bleek een intelligente, hardwerkende leerling. Hij studeerde telematica op het mbo en informatica op het hbo, waar hij achteraf gezien bijzonder nuttige kennis opdeed. In het hoofd van de tiener Erwin Mahroug speelden zich namelijk ook andere beelden af dan computercodes.

Eerste breakdanceles

Mahroug maakte dankzij de televisiezender TMF kennis met breakdance. Hij had daar Paulo Nuñes zien dansen. Paulo was al in de jaren 80 in de greep van electric boogie en breakdance. In die tijd kon je naar de Rotterdamse club Fantasy om te breakdansen op de hit (Hey you!) The Rock Steady Crew uit 1983. Mahroug: „Paulo vertelde op TMF dat hij trainde in Rotterdam. In 1997 kwam It’s Like That van Run-DMC uit. Ik vond de breakdance battles in die videoclip spectaculair. Maar ik wist nog niet goed wat het was. We hadden het thuis goed, maar we hadden niet veel geld en konden niet op vakantie. Er gebeurde weinig op Zuid en daarom fietste ik tijdens een zomervakantie door de Maastunnel naar Noord. Daar zag ik Paulo Nuñes op het Schouwburgplein trainen met een aantal jongeren. Ik was best verlegen, maar ik bleef staan kijken. Toen vroeg hij me om mee te doen. Het kostte 10 gulden per les. Dat kon ik niet betalen. Paulo liet me toch meedoen. Ik was 17 jaar en hij heeft me toen gered, zo voel ik dat. Ik verdiende de lessen onder meer door de administratie voor hem te doen. In de klas zat ik, als de leraar aan het woord was, moves te bedenken. Ik kon niet wachten tot ik weer zou kunnen trainen. Voor mezelf trainde ik in buurthuis De Dijk in Charlois. Daarvoor had ik nauwelijks aan sport gedaan, wel een beetje boksen en judo. Ik was dun en lenig. Paulo vond me heel flexibel en meer geschikt voor electric boogie. Maar ik wilde ook power moves trainen, die veel kracht eisen. Dat kostte me moeite, maar het lukte.”

Blessures

Rond de eeuwwisseling had breakdance het leven van Mahroug grotendeels overgenomen. In 2001 vormde hij met negen jongeren de groep Killa Tactics. Mahroug ontwikkelde zich vooral als regelneef. „Ik heb probleemjongeren in de wijk overgehaald om te gaan breakdancen. Voor hen was ik wat Paulo voor mij was geweest. We traden op in clubs en werkten samen met Def Rhymz, die in 1999 de nummer-1-hit Doekoe had. We traden op tijdens zijn bruiloft, waarvoor hij ons overigens nog steeds moet betalen! Maar eigenlijk was dit niet wat we wilden. We wilden bij de wereldtop horen. Er waren geen mogelijkheden om die te bereiken, we moesten alles zelf uitvinden. Er was geen begeleiding en in Nederland was men nog niet echt goed op breakdancegebied. Mijn skills als b-boy waren gemiddeld. In 2003 kreeg ik last van een blessure, een zenuw in mijn nek raakte bekneld. De top heb ik nooit gehaald, maar ik vond toch een manier om actief en betrokken te blijven.”

Inbelmodem

„Er was nog maar net internet”, vertelt Mahroug. „Ik begon b-boys wereldwijd bij elkaar brengen. Vanuit het kamertje bij mijn ouders thuis begon ik met mijn inbelmodem met BBoy World.” In de wereld van b-boys en breakdance was er een grote behoefte aan beeldmateriaal. „Dat kon je alleen krijgen door VHS-videobanden in het buitenland te bestellen. Stel dat je een Koreaan 20 keer op zijn hand ziet draaien. Dan wil je zelf 21 keer halen. Maar zo’n videoband zag je misschien wel twee jaar nadat deze was gemaakt. Ik leerde met internet werken, ging daarop videoclips delen en een community bouwen. Wat ik deed, bestond destijds nog niet. Die website nam veel tijd in beslag. Ik heb mijn carrière als danser opgeofferd om anderen de kans te geven die ik nooit had gehad. Daarmee kon ik de breakdancecultuur promoten en naar een hoger niveau tillen. Als ik liet weten: dit is iets interessants, dan gingen b-boys in de hele wereld dat nadoen. In 2003 werd ik uitgenodigd in Zuid-Korea. Alles werd betaald. Zuid-Korea behoorde tot de wereldtop en BBoy World was het enige platform waarop de Koreaanse scene werd gepromoot. Ik was vereerd door de uitnodiging. Ze spraken geen Engels en aten voornamelijk groenten en soep, maar ik had er de tijd van mijn leven.”

Madonna

Mahroug vervolgt: „In datzelfde jaar organiseerde ik in de Afrikaanderwijk, in Het Klooster, een breakdance-evenement met internationale dansers. Een Amerikaan die ik uitnodigde, zorgde ervoor dat ik in 2004 naar de Verenigde Staten kon. Daar werd ik de manager van een Amerikaans All Stars Team. We reisden over de hele wereld en wonnen bijna elke battle. Talent scouts hadden dat in de gaten. Al snel werden deze dansers ingezet voor Beyoncé, Justin Bieber, Jay Z en in Hollywoodfilms. Een van de b-boys, Brahim Zaibat, had twee jaar lang een verhouding met Madonna. Daardoor werd ik weleens uitgenodigd voor een privéfeestje. Brahim is nog steeds een goede vriend.”

Olympische ambitie

Elk jaar organiseert Mahroug een breakdance-evenement in Amerika: Florida, Atlanta en New York maken kennis met Bboyworld Evolution, waar breakdance crews uit de hele wereld op afkomen. „Onze grootste doelgroep komt uit Amerika en New York is de geboortestad van de hiphop. The Bronx is een achterstandswijk, net als Rotterdam Zuid. Ze vinden dat je daar als buitenlander niet zomaar een evenement kunt organiseren. Maar door mijn steun aan b-boys wereldwijd heb ik hun respect gewonnen. Ik ben de enige Europeaan die daar zonder vervelende consequenties een evenement kan organiseren.”

BBoy World is uitgegroeid tot het grootste breakdanceplatform ter wereld. Inmiddels zijn er verschillende afdelingen in landen als China, India, Europa (Frankrijk) en het Midden-Oosten. Ook Zuid-Amerika maakte uitgebreid kennis met BBoy World toen een Zuid-Koreaans telefoonmerk Mahroug daar een tournee met b-boys liet organiseren. Een van de breakers in Zuid-Amerika was Menno van Gorp, alias De Meeuw. In 2014, 2017 en 2019 werd hij wereldkampioen breakdance. In 2024 wordt breakdance in Parijs een olympische discipline. Van Gorp ziet het als de laatste grote wedstrijd waarvoor hij keihard gaat trainen. Al in 2022 zijn de Jeugd Olympische Spelen in Dakar en ook daar staat breakdance op het programma. De organisatie van dit evenement heeft kort geleden contact opgenomen met Mahroug als aanspreekpunt in Rotterdam, want mogelijk komen de Jeugd Olympische Spelen van 2026 naar de Maasstad.

Battlen in het buitenland

Volgens Mahroug is de hernieuwde aandacht voor breakdance dankzij de Olympische Spelen een grote kans: „Nederland heeft goede breakdancers, maar zij blijven vaak steken in hun ontwikkeling. Ja, we hebben Menno, maar hij is een uitzondering. Ik zou graag willen dat talent behouden blijft en goed wordt begeleid. Ik wil goede b-boys helpen om te battlen in het buitenland. Daarnaast wil ik breakdancers elk jaar met voorrondes en een finale een internationaal podium geven in Rotterdam. Niet alleen omdat het mijn stad is, maar ook omdat Rotterdam dé urban stad van Nederland is. Breakdance is een laagdrempelige sport. Je hebt genoeg aan een draaitafel, een danser en een mc. Verschillende delen van Rotterdam, waaronder een groot deel van Zuid, zijn achterstandswijken en bieden nog steeds een perfecte voedingsbodem. We zien al dat onze internationale achterstand daar kleiner wordt. Het mooist zou zijn als straks een Rotterdammer de gouden medaille voor breakdance om zijn nek krijgt.”