Redactie Metro Binnenland 19 aug 2019, 14:43

Leestijd: 6 minuten

‘Ik ben supertrots op mijn naaktkat!’

"Sinds een paar jaar heb ik mijn eigen stijl ontwikkeld, met dieren, bloemen en planten. Realistisch met een magische touch, een beetje sprookjesachtig en dromerig, soms misschien een beetje duister. Ik teken graag rare dieren, de niet zo knuffelbare."

Tekst: Suzanne Stam.

Aldus Nina Valkhoff (36 jaar), een Rotterdamse street artist (muralist), kunstenaar en illustrator. Ze tekent al sinds haar kindertijd. Ooit begon ze aan de illustratieopleiding van de Willem de Kooning Academie. Toen ze gevraagd werd om in opdracht een muurschildering te maken, verruilde ze de academie voor haar eigen toko. Al snel volgden er meer opdrachten. Nina neemt De Nieuwspeper naar plekken die voor haar belangrijk zijn.

Plek 1: Ode aan Jaap Valkhoff, hoek Schilderstraat en Schiedamsedijk
“Jaap Valkhoff is mijn opa en was een bekende Rotterdamse zanger, accordeonist, saxofonist, componist en tekstschrijver. Zo schreef hij onder andere voor Feyenoord de tekstversie van Hand in hand kameraden. Laatst liep ik op straat en hoorde ik iemand dat nummer spelen vanuit een open raam. Dat was zo tof. Mijn opa had ook lange tijd de Oasebar in de Schilderstraat, het nachtcafé dat hij van 1956 tot 1966 samen met zijn broer Arie runde en waar veel artiesten optraden. Het beeld staat daar schuin tegenover en is van de kunstenaar Cor Kraat. Het bestaat uit drie delen staal: het rode deel verwijst naar de accordeon, het blauwe naar een schip en in het grijze deel is zijn profiel te zien. Bij de onthulling in 1998 was ik een jaar of 15. Ik weet nog goed dat mijn oma haar teleurstelling niet kon verbergen. De verslaggever van TV Rijnmond probeerde de boel nog een beetje te redden en vroeg wat ze van dat mooie beeld vond, maar mijn oma zei alleen maar: ‘Tja… modern.’

Ik heb niet zo’n grote familieschare, alleen mijn naaste familie, dat is het wel zo’n beetje. Ik ben opgegroeid in Schiedam, mijn opa en oma woonden toen aan de overkant van de straat. Vroeger voelde ik niet zo’n sterke band met het beeld, maar als ik er nu langskom, vind ik het wel tof. Qua familiegevoelens in de stad heb ik een beeld!”

Plek 2: Naaktkat, hoek Voornsestraat en Zuidhoek
“Een paar jaar geleden maakte ik een foto van een naaktkat die in een vensterbank lag. Toen dacht ik meteen: wow, die wil ik schilderen. Een tijdje later benaderde Rewriters010 me, of ik iets wilde doen met de muur van een woonhuis in Charlois [Rewriters010 maakt zich hard voor straatkunst in Rotterdam; red.]. Het huis ligt in een bijzonder buurtje, met oude gevels, oude lantarenpalen, gecombineerd met nieuwbouw. De huiseigenaren Kim en Marta wilden iets doen met de muur omdat die nogal saai was. Ze vonden mijn ontwerp van de kat meteen tof. Het schilderen was ook supertof, midden in de zomer van 2018, mensen kwamen kijken en maakten even een praatje. Er zit nu leven in de muur en de straat. Dit was mijn eerste mural die 100% mijn eigen smaak was, niemand heeft zich met het ontwerp bemoeid. De muur was groter dan ik dacht, ongeveer 7 bij 7 meter. Ik heb er heel veel liefde en verf in gestopt.

Sinds de naaktkat word ik steeds meer gevraagd, ook internationaal. De eigenaar van een guesthouse in het Portugese Faro zag de naaktkat op Instagram en vroeg me een muurschildering te maken voor de binnentuin, waar alle kamers op uitkijken. Omdat hij zo blij was, vroeg hij me later om in alle kamers een schildering te maken. Ik werd ook gevraagd voor een muur bij het station in Lissabon. Daar heb ik de numbat in het champignonnenbos gemaakt. Eind augustus sta ik op het Waterford Walls Street Art festival in Ierland en in september op Pow Wow op het Afrikaanderplein.

Ik ben supertrots op mijn naaktkat, het voelt als een soort keerpunt. Mensen sturen me foto’s van zichzelf met de kat of de numbat. Die staan symbool voor het duidelijk laten zien waar je voor staat, dat de dingen die je het allerliefste wilt doen of maken, vanzelf naar je toe komen.”

Plek 3: Wilhelminapier

“Rotterdam is een serieuze reisbestemming geworden, de toeristenbussen rijden af en aan. Dat hadden we een paar jaar geleden echt niet kunnen denken. De Wilhelminapier staat symbool voor de ontwikkeling van de rest van Rotterdam: van een vlakte waar weinig was tot een hotspot. Steeds meer mensen komen hiernaartoe om de stad te zien of omdat ze hier willen wonen. Maar wat er tegelijkertijd in Bergpolder en nu in de Tweebosbuurt op Zuid gebeurt, is natuurlijk echt niet tof. Dat mensen door woningcorporaties hun huis uit worden gezet vanwege sloop of renovatie en dan niet terug kunnen. Rotterdam moet natuurlijk wel voor iedereen blijven.

De aanblik van de pier is enorm veranderd. Ik herinner me nog goed hoe je over een open vlakte reed als je naar Hotel New York ging. Er is zoveel bij gekomen, woontorens, horeca, de foodhallen, de Wilhelminapier is een place to be geworden. Je struikelt er over de Instagram-modellen die letterlijk op de weg gaan liggen voor het perfecte plaatje, zo met de Erasmusbrug op de achtergrond. Levensgevaarlijk, maar supermooi, ik wil ook zo’n foto!”

Plek 3: Zwaanshals

“Ik wandel graag door de Zwaanshals in het Oude Noorden, het is een mooi stuk Rotterdam met toffe winkels en restaurantjes. Bij Margootje Vintage koop ik vaak tassen die ik beschilder. Een andere fijne zaak is de lingeriewinkel SuperBra van Floor van de Pavert. Zij doet hele goede dingen voor vrouwen. Het gros daarvan draagt zonder het te weten de verkeerde bh-maat. Voor vrouwen met een cupmaat D en groter is er in Nederland ook nog eens weinig goed en leuk aanbod. Zij is daarop ingesprongen en verkoopt via haar webshop en in de winkel D-plus bh’s. Een goede bh verbetert je silhouet en je voelt je wel vijf kilo lichter. Ze heeft ook een lijn voor donkere huidskleurige lingerie gelanceerd, die was er namelijk ook niet. De etalagepoppen in de winkel zijn trouwens ook in alle kleuren en maten. Floor is echt een bh-revolutie gestart.”

Plek 4: Van der Sluysstraat

Nina Valkhoff maakt deze zomer een mural op een gevel aan de Van der Sluysstraat in de Provenierswijk. De foto’s geven een beeld van het schilderproces. Nina: “Door Instagram zien mensen over heel de wereld mijn werk en vice versa. Mijn werk viel Diego op, een street en tattoo artist uit Mexico op Instagram. Dat vond ik supertof, dus maakte ik een compliment. We raakten aan de praat en via Skype zijn we verliefd geworden en inmiddels verloofd. Toen ik voor een mural in Buenos Aires moest zijn, ben ik doorgereisd om hem te zien. Ik ben doorgaans niet verlegen, maar toen ik hem voor het eerst in het echt zag, kon ik geen woord uitbrengen, alleen maar een beetje lachen. Dat is nu ongeveer drie jaar geleden. We zien elkaar een paar maanden per jaar. Hij is nu voor drie maanden hier, dan moet hij weer terug en dan zien we elkaar in december weer. We zijn er aan gewend. Hij is bezig met zijn inburgeringsexamen en leert Nederlands, hopelijk kan hij over een tijd hier blijven.”