Redactie Metro Binnenland 15 jul 2019, 14:48

Leestijd: 4 minuten

‘Ik heb mijn opa gedwongen dit pak aan te doen’

Elk jaar komen AnimeConners samen in Nederland, dit jaar voor de tweede keer in Ahoy. Er kwamen zeker 8000 mensen op deze Anime-conventie af.

Door: Ellen Mannens

Twintig jaar geleden trok de eerste Nederlandse editie in de Rotterdamse Holiday Inn 208 bezoekers. Kortom, dit kostuumevenement is groot gegroeid. AnimeCon promoot de Japanse popcultuur en blijkt een magneet te zijn voor liefhebbers van anime, cosplay, games, manga en andere uitingen van deze hedendaagse Aziatische cultuur.

Sander, Breda

“Ik heb net even mijn schild gerepareerd in de reparatiehoek. Er was een punt af gevallen, dus er moest een lijmpistool aan te pas komen. Het zijn geen scherpe punten hoor, het is gewoon piepschuim. Je loopt toch op een druk event, dus je wilt niemand pijn doen met je kostuum. Ik ben een Bowser uit de Super Mario-games. Ik vond het wel leuk om een keer een slechterik te zijn, iedereen is hier al een held.

Meestal ontstaat het idee een jaar van tevoren, tijdens de ene AnimeCon bedenk je al je outfit voor de volgende. Dit jaar had ik weer eens tijd voor een groot project. Je moet hier ruim van tevoren aan beginnen, want je moet alles zelf uitvinden. Er bestaan geen instructies. Alleen al het rugschild heb ik vijf keer opnieuw gemaakt. Uiteindelijk ben ik in de wereld van schildpadden gedoken om te begrijpen hoe je zo’n schild bouwt.

Daarna moest ik de schouderstukken nog maken. Bij de bakwinkel kocht ik een eivormige koekjesvorm waarmee ik 500 stukjes uit EVA-foam prikte. Verven, gaatjes ponsen, aan elkaar bevestigen. De blaren stonden op mijn handen. Uiteindelijk is een kant-en-klaar kostuum kopen een goedkopere optie. Maar dit levert wel meer trots op.”

Tanicha en Walter, Nieuwegein en Lexmond

Tanicha: “Dit is mijn opa. Ik heb hem gedwongen dit pak aan te doen. Ik mocht namelijk iets leuks uitzoeken om samen te doen. Ik wilde naar Comic Con, maar toen kwam ik dit tegen. AnimeCon is misschien nog wel leuker, omdat ik ook veel teken in die stijl. Dat creatieve zit in de familie. Mijn oom maakt graffiti, mijn moeder grimeert en mijn opa maakt Rembrandt-schilderijen in 3D. Later wil ik gameontwerper worden, want er zijn helemaal geen Nederlandse anime-games.”

Walter: “Het is hier best leuk hoor. Een positieve sfeer. Al dat gamen hoeft voor mij niet, maar het theater vind ik wel mooi. Weet je: Tanicha is mijn enige kleindochter, daar doe ik het voor.”

The Ink Demon, Miss Reptiel, Taco Manga, Den Haag, Tilburg en Sprang-Capelle

Miss Reptiel: “Iedereen heeft wel een cosplay-naam, dus als ik hier rondloop, gebruik ik die. Niet dat ik hier heel anders ben dan in het normale leven. Maar in dat leven kan ik niet in deze kleren rondlopen. Vandaag ben ik Aphmau, een YouTubster. Ja, dat mag ook. Je hoeft niet altijd uit een game of film te komen. Cosplay betekent dat je je verkleedt als een personage. Je verkleden als Jack Sparrow is dus wel cosplay, maar je verkleden als piraat niet.”

Taco Manga: “Cosplay betekent vooral even niet jezelf hoeven zijn. Ik kies mijn personage niet uit vanwege het karakter, maar vanwege de creatieve uitdaging. Dit is Toga van Boku No Hero. Er horen eigenlijk nog naalden aan mijn outfit, waarmee ze het bloed uit haar slachtoffers zuigt. Maar die laat ik maar even achterwege, anders kom ik het event niet op.”

The Ink Demon: “Voor mij was het makkelijk kiezen. Ik ben Kanato van Diabolik Lovers, een psychopathische vampier. Als je aan haar knuffel komt, wordt ze helemaal gek. Het personage past wel bij mij: ik ben lief, maar gevaarlijk. Soms trek je de verkeerde mensen aan met je kostuum. Vanochtend vroeg zat ik op een leeg station op de trein te wachten toen er ineens een man naar me toe kwam. Ik ben toen maar even heel samenzweerderig met mijn beer gaan praten. Helpt altijd.”

Guro en Thomas, Noorwegen en Roosendaal

Guro: “In Noorwegen hebben we een gezegde: één keer is random, twee keer is toeval, drie keer is een traditie. Je kunt nu dus wel zeggen dat mijn bezoekjes aan AnimeCon in Nederland een traditie zijn. Ik sprak hier drie jaar geleden af met Thomas nadat we elkaar al jaren kenden uit de online gaming wereld. In real life bleek het net zo te klikken. Het is leuk om Nederland te ontdekken met een local in plaats van als toerist. Jullie zijn lekker luid en actief, de meeste Noren kijken eerst de kat uit de boom. Vandaag ben ik Saria, een personage uit The legend of Zelda. Absoluut mijn favoriete game. Na 20 jaar speel ik het nog. Ik geef mezelf gewoon steeds een nieuwe uitdaging: binnen recordtijd het spel uitspelen, of het spel uitspelen zonder een leven te verliezen. Zelda verveelt nooit.”

Thomas: “Ik heb het me dit jaar redelijk makkelijk gemaakt met mijn kostuum. Ik ben een wit bloedlichaampje van Cells at Work! Waarom? Omdat mijn vriendin al het rode bloedlichaampje is. Dat matcht zo leuk op foto’s. En het is altijd leuk om mensen tegen te komen die fan zijn van dezelfde show als jij. Volgens mij is dat net zoiets als voetbalsupporters die elkaar herkennen aan hun shirt. Je kent elkaar niet, maar je bent ineens even hele goede vrienden.”