Ilja Post Binnenland 13 okt 2018, 07:39

Leestijd: 3 minuten

Hoe Goslink zelfs muziek haalt uit een deurdrempel

Ze zeggen weleens: een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Als daar iets van waar is, dan is muzikant-kunstenaar-schilder-liedjesschrijver-tekenaar-instrumentbouwer Harm Goslink Kuiper precies het tegenovergestelde.

Visolieblik

Zijn atelier staat ramvol met de meest uiteenlopende creaties. Een paar zelfgebouwde lampen, beelden en schilderijen in verschillende stadia van wording en niet te vergeten zijn beroemde afvalinstrumenten die hij zelf ook bespeelt. Een contrabas van afgedankte gitaren bijvoorbeeld. Of een gitaar, opgetrokken uit een leeg visolieblik.

‘Omni-artiest’

De meeste kunstenaars kiezen uiteindelijk een discipline waar ze zich vervolgens verder in bekwamen. Maar Goslink heeft die keuze nooit hoeven en willen maken. Hij doet het gewoon allemaal tegelijk. De enige discipline die hij zich wel heeft opgelegd: dat er iedere dag gewerkt wordt aan iets moois. Maar of dat dan een nieuwe songtekst is, een fraai stilleven, of een tot miniatuur podium omgebouwde fruitschaal; de ‘omni-artiest’ weet bij het ontwaken maar zelden welke creatie er later die dag uit zijn vingers rolt.

Uitlaatklep

Toen hij in 1999 afstudeerde aan de Kunstacademie in Den Bosch werkte hij iets meer gestructureerd. ,,Destijds maakte ik vooral sculpturen en schilderijen, waar ik zelfs een aantal prijzen mee won. Maar daar was ik op den duur zo manisch mee bezig, dat ik even iets anders moest. Liedjes schrijven en muziek maken bleek een goede uitlaatklep.”

Licht ironische liedjes

Zijn stijl doet denken aan het geluid uit de jaren ‘20 van de vorige eeuw. Knisperende fingerpicking blues, folk en warme, licht ironische liedjes. Elk instrument vertelt een eigen verhaal. Zoals ook elk liedje dat doet. Live speelt hij samen met vier virtuoze strijkers die de bijzondere instrumenten eveneens bespelen.

Cd’s in eigen beheer

Goslink maakte acht cd’s in eigen beheer in de woonkamer. De eerste nog gewoon op reguliere instrumenten, die hij ook vaak meesleepte naar optredens als straatmuzikant. Tot hij op een dag op zoek ging naar een lichtere variant van zijn massieve lapsteel gitaar.

Deurdrempel als gitaar

Toen bleek dat deze nergens te vinden waren, besloot hij er dan zelf maar één te bouwen. De belangrijkste ingrediënten: een doormidden gezaagde deurdrempel, drie snaren plus een elektrisch gitaarelement.

Dat hij dat geknutselde ding ook écht kon bespelen, gaf een enorme kick. Maar de reacties vanuit het publiek waren helemaal geweldig. ,,Die hadden nog nooit zo’n geluid uit een deurdrempel horen komen.”

Vervolgens is hij om zich heen gaan kijken naar andere bruikbare materialen om een instrument van te maken: een fruitkist, een koekblik, noem maar op. Bijna 30 zijn het inmiddels.

‘Goslink-sound’

Zodoende ontstond de typische ‘Goslink-sound’. De naamgever zelf heeft wat moeite zijn stijl als zodanig te betitelen, maar dat zijn eigenzinnige Nederlandse teksten, vernuftige composities en unieke zelfgebouwde instrumenten iets bijzonders hebben, is iets waar recensenten het roerend over eens zijn.

Optreden voor Beatrix

Diezelfde sound bracht hem tot optredens op Lowlands en zelfs voor de voormalige koningin. Voor Beatrix speelde hij ‘wil je me voeren/aan de krokodillen in Costa Rica/na mijn dood’.

Dat nummer stond op zijn in 2010 met succes ontvangen album ‘Stil leven’. Anno 2018 komt er dan eindelijk een nieuwe plaat uit. Het album is wederom een Goslinkiaans geheelkunstwerk: een muzikaal en visueel hebbeding. Titel: ‘Zelfportret’.

Nieuwe videoclip

Deze wordt zondag 21 oktober om 15.00 uur gepresenteerd in Theater Walhalla, gevolgd door een landelijke tour. Ook zijn er reeds twee videoclips klaar. De eerste, ‘Jij brak mijn hart’, met een musicerende fruitschaal in de hoofdrol. De tweede, ‘Hoge gebouwen’, een vertaling van John Hartfords ‘In tall buildings’, met – jawel – levende mieren.