Tara Lewis Binnenland 29 aug 2018, 14:59

Leestijd: 6 minuten

Ontdek per kano de groene jungle van Zuid

 “Dit is wel echt het zuidelijkste puntje van Zuid!” De stuurman van de Canadese kano is onder de indruk. Wie had gedacht dat je met een kano een middag door het weelderige groen van Zuid kan varen. De Blauwe Verbinding maakt het mogelijk.

Sinds juli kunnen Rotterdammers en Barendrechters elkaar bereiken per kano. De Blauwe Verbinding is met de aanleg van een waterbak onder de A15 bij het Heulwegviaduct officieel in gebruik genomen. De waterverbinding, zo’n 15 kilometer lang, is bedoeld voor recreatie, waterberging en de toevoer van schoon water voor het Zuiderpark.

Canadese kano

Aldus de uitleg van de vriendelijke jongeman die werkzaam is bij het Zuiderpark Avonturen Point, kortweg ZAP. Voor 25 euro huur je daar een Canadese kano, geschikt voor twee tot vier personen. ZAP verhuurt ook lichte kajaks. Vanwege de ZAP-openingstijden van 13.00 tot 17.00 uur kun je vooralsnog onmogelijk heen en weer naar Barendrecht kanoën zonder te laat aan te komen, zo vertelt hij. Als we doorpeddelen, kunnen we wél tot aan de nieuwe verbinding bij de A15 varen, om op tijd voor sluitingstijd terug te zijn.

Richtingsgevoel

Het reisgenootschap voor deze tocht bestaat uit ondergetekende en twee collega-journalisten waarvan één vandaag in functie van fotograaf meevaart. De laatste zit voorin, omdat hij daar van het beste uitzicht geniet. Achterin zit de enige persoon met kano-ervaring omdat vanuit die positie het beste bijgestuurd kan worden en zo beland ik in het midden. Het zal lezers niet verwonderen, maar als vrouw begin je al snel met een achterstand als het om richtingsgevoel gaat. Vanaf het moment dat de kano de vijver in het Zuiderpark verlaat, vraag ik me regelmatig af waar we in hemelsnaam zijn. Een flink deel van het park heb ik nooit gezien, wat wellicht ook wordt verklaard door het feit dat het met 215 hectare het grootste stadspark van Nederland is.

Oversteekplaats

Aan de rand van het park is de eerste overdraagplek, hetgeen neerkomt op: aanmeren, een voor een de kano uitklimmen, de kano de kant opsleuren en daarna de drukke Oldegaarde over lopen. Het heeft iets kolderieks, om het zebrapad over te steken terwijl we een tamelijk zware kano tussen ons in sjouwen. Je voelt de automobilisten denken: die zijn niet helemaal goed. Aan de overkant gaat de kano het water weer in om na 300 meter het trucje te herhalen om de Slinge over te steken. Twee oudere heren op fietsen blokkeren onze doorgang, kijken ons meewarig aan en vragen ten slotte wat dit te betekenen heeft.

De Maasglorie

“Wij kanoën richting Barendrecht!”, verklaren wij, de moed en de kano hooghoudend en de lacherige reacties negerend. In de geruststellende wetenschap dat we voorlopig het water niet meer uit hoeven, vervolgen we onze tocht door het opvallend groene Zuidwijk, langs de volkstuinen van De Maasglorie. Tussen de soms verrassend lage bruggetjes (en de hachelijke momenten die dat oplevert) kan worden genoten van een schouwspel dat voor een geboren Rotterdammer even wennen is. Vanuit de lage positie in het water worden oevers die vanaf de weg nauwelijks indruk maken, een zee van groen. Ik blijf dan ook hardnekkig en verbaasd vragen of we toch niet echt de stad al uit zijn. Mijn reisgenoten, die iets minder wereldvreemd zijn, bediscussiëren ondertussen de voorbijkomende bouwstijlen, grootstedelijke vraagstukken en mijn minst favoriete onderwerp: de stijgende huizenprijzen.

Harken

Het water wordt onderwijl -zoals beloofd- opvallend schoner. We hoeven ons steeds minder “een baan door het kroos te harken” zoals de stuurman het poëtisch verwoordt. Speciale blauwe borden wijzen ons de weg en geven aan hoeveel kilometer we zijn gevorderd. Langs onze waterweg treffen we vissers die genoeglijk een praatje met ons maken, enkele nesten van meerkoeten en struiken vol rijpe bramen. Een avontuurlijk hoogtepunt is de recreatiesluis in het Zuidelijk Randpark, die het hoogteverschil tussen de wateren opvangt. De helft van de tijd doet de sluis het niet, zo maakte onze sympathieke kanoverhuurder voor vertrek ons al duidelijk. “Dan kun je het beste gewoon even uitstappen en de kano meetillen.” Zo ver komt het niet. Het duurt al met al zo’n tien minuten, maar de sluis werkt prima. Een fietser vertelt – met een voor Rotterdammers exemplarische mix van minachting en onverschilligheid – dat we pas de 15e kano zijn die door de sluis komt. “En dat heeft dan één miljoen gekost”, zegt hij smalend. Wat bij navraag niet blijkt te kloppen, veel meer kano’s passeerden de sluis inmiddels. Wie wil kanoën over de Blauwe Verbinding kan maar beter zijn uitgerust met een flinke portie ongebreideld optimisme, denk ik, terwijl enkele verstoorde zwanen met hun jongen blazend voor ons uit zwemmen.

5-kilometerpunt

“Dit is wel echt het zuidelijkste puntje van Zuid”, zegt de stuurman vanaf het achtersteven van de kano, terwijl we de Vrijenburgerplas bij het Clarabos op draaien, waar mensen gemoedelijk rondzwemmen en langs de kant verpozen. Via de Pendrechtse Molen en SV Besiktas komen we uiteindelijk bij de nieuwe doorgang onder de A15 aan. De betonnen bak is mooi in zijn eenvoud en na het natuurgeweld van de laatste uren een welkome afwisseling: hier zien we keiharde, grootschalige Rotterdamse infrastructuur. De stuurman lust daar pap van. Eenmaal door de bak heen, die vlak langs een fietspad loopt, tikken we aan de andere kant het 5-kilometerpunt aan, om daarna terug te keren.

Verrassende snelheid

De terugtocht verloopt soepeler en vlotter. Het kanoën hebben we inmiddels redelijk onder de knie gekregen, al zorgt de afgeleide fotograaf er zo nu en dan voor dat we recht op de oever afkoersen, waarna de stuurman ons weer uit het riet moet zien te krijgen. Om voor 17.00 uur terug te zijn moeten alle zeilen worden bijgezet en zoeven we met een verrassende snelheid onder de lage bruggen door, klauteren we soepel in en uit de kano en hobbelen we deze met gezwinde spoed over de zebrapaden. Bij de kanovijver aangekomen staan de jongens van de verhuur ons langs de kant op te wachten, zo’n drieënhalf uur nadat we daar zijn vertrokken.

Kano voor de deur

Om de groene Zuid-ervaring compleet te maken trakteren we onszelf op een fietstocht langs de Kromme Zandweg om via de Boergoensevliet neer te strijken bij Café Paviljoen bij het Karel de Stoute park in Charlois, alwaar de stamgasten alles willen horen over de avontuurlijke kanotocht. Een enkeling denkt dat we met de kano naar de uitspanning zijn komen varen en dat deze voor de deur op de terugtocht ligt te wachten. Best apart, wat er is in de wijde omtrek geen water te zien. Terwijl wij plechtig beloven om spoedig terug te komen, komt er een einde aan het avontuur, dat net zoals de bitterballen en het bier eigenlijk naar meer smaakt.

De Blauwe Verbinding voert vanaf het Zuiderpark tot aan de Waalt bij Heerjansdam, een kilometer of 15 verderop. De route telt 4 oversteekplaatsen en 2 recreatiesluizen. Je kunt ook een kano of kajak huren bij recreatieboerderij De Kleine Duiker bij Barendrecht.