Redactie Metro Binnenland 30 aug 2018, 13:58

Leestijd: 3 minuten

Amelandseplein #4: AllesisopZuid

Ellen Mannens woont sinds kort in de Amelandsestraat in ‘probleemwijk’ Carnisse. Ze gaat op zoek naar de ware aard van haar buurt.

Alles is op Zuid roepen gele letters vanaf de stoepen rond het Zuidplein. Mee eens, wil ik eronder zetten. Maar ik heb geen stoepkrijt bij me. De straatgraffiti staat niet op zichzelf. Er hoort een website bij waar campagnebedenkers hun liefde voor mijn buurt Carnisse betuigen. Ze zijn dol op Zuid vanwege Rotterdam Ahoy, het enige 50-meterbad van Rotterdam, Theater Zuidplein, winkelcentrum Zuidplein, buurttuin Van Swietenhof en het Zuiderpark, Nederlands grootste stadspark. Saillant detail: het campagnebureau is gevestigd in Kralingen. Zoals dat wel vaker gaat: er wordt geld verdiend aan Zuid in plaats van op Zuid.

Kraakt en kreunt

Met de inhoud van de campagne ben ik het eens. Ik houd van Zuid omdat het er nog steeds piept, kraakt, schuurt en kreunt. Daar waar Rotterdam centrum steeds meer ‘af’ is, kun je op Zuid nog steeds hopen op wat er komen gaat. Ik houd van die sfeer. Dingen die af zijn, bieden geen kans meer op vooruitgang. Hoogstens op terugval, gesymboliseerd door uitgetrapte kauwgom op een nieuw geplaveide straat. Ik ben niet tegen vooruitgang. Ik moet er alleen aan wennen. Da’s een Rotterdamse tic: eerst klagen over iets nieuws en er vervolgens van houden alsof je leven ervan afhangt. Als er een gloednieuw zwemcentrum zowat in je voortuin staat, moet je dat natuurlijk uitproberen. Dus nichtjes en fanatiek zwemmende zus opgetrommeld voor het familiezwemmen op zondagochtend.

Set kurken

In het nog extreem schone en goed georganiseerde Zwemcentrum Rotterdam ontdek ik dat iets gloednieuws ook gewoon op z’n Rotterdams kan piepen, steunen en kraken. “Wie van jullie heeft er al een zwemdiploma?”, vraagt badmeester 1 enthousiast aan mijn nichtjes. Mijn jongste diplomaloze nichtje krijgt een set kurken van de vriendelijke dame die mij en m’n zus mededeelt: “Het is lekker rustig vandaag. Niet van die vervelende ventjes.” Zo ken ik mijn Rotterdam weer.

Gladde vloer

“Niet rennen!”, buldert badmeester 2 streng als mijn jongste nichtje met een licht versnelde pas langs het zwembad loopt. Nichtje schrikt en barst in tranen uit. “Sorry hoor”, vervolgt badmeester 2 medelevend. “Het is een mooi zwembad. Maar over die vloer hebben ze echt niet nagedacht. Nog nooit zo’n gladde vloer meegemaakt in een zwembad.” Kortom, het betere piepen en kraken.

Worstelkampioen

Het piept en kraakt nog even door als we na het zwemmen voor een appeltaartje binnenwandelen bij Lisa. Dit nieuwe café-restaurant is nog niet open op dit tijdstip. Maar Zuid zou Zuid niet zijn als er geen alternatief voor handen is. Bakker Europa ligt op de route naar huis en is doorgaans goed voor Turkse pizza, vergeten boodschappen en om een hapje te proeven van het avondeten dat de vrouwelijke mede-eigenaar net zo makkelijk met je deelt. Vandaag kijkt haar man – type vriendelijke worstelkampioen – vertederd toe hoe mijn nichtjes met moeite een keuze maken uit de kleurrijke gebakjes in de vitrine.

Mooie Mix

Op deze manier kan ik vooruitgang wél aan: nieuwbouw gecombineerd met de mooie mix van mensen die Rotterdam rijk is. Ik hoop dat we die mix kunnen bewaren. Laten we er voor zorgen dat de Rotterdammers van nu, straks niet slechts passanten zijn die met de bus aankomen op het Zuidplein, omdat ze, gedwongen door de hoge huizenprijzen, hun heil buiten hun stad moesten zoeken.