Tara Lewis Binnenland 26 apr 2018, 09:28

Leestijd: 3 minuten

Oranjebitter is jarig!

Rotterdam was een decennium geleden bepaald niet de hippe bruisende stad van anno 2018. Koninginnedag gold als een succes wanneer overdag koopjes waren gescoord op de vrijmarkt. ’s Avonds kon je op een handjevol plekken ’s een biertje drinken en bandjes kijken, maar dat was het dan ook. Terwijl de meeste Rotterdammers zich bij deze jaarlijks terugkerende deceptie hadden neergelegd, namen enkele horecaondernemers uit de Pannenkoekstraat het heft in eigen handen.

Frustrerend

Dennis Ebeli (34), die dat jaar Picknick had geopend liep Jamil Sancha van cocktailbar Level (34) tegen het lijf op een feestje. Ebeli: ,,We vonden het allebei frustrerend dat al onze vrienden naar Amsterdam gingen op Koninginnedag. Dus besloten we samen iets te organiseren.”

Pannenkoekstraat

Op het plein tussen de Pannenkoekstraat en de Botersloot werden tapijten neergelegd en ze boekten de band van de Jamils chef-kok en bevriende DJ’s zoals Nino & Frankie. Sancha: ,,Aan marketing hadden we nauwelijks iets gedaan, maar om zeven uur paste er al niemand meer bij. Aan het einde van de avond waren mensen euforisch. Ze vielen elkaar letterlijk in de armen.”

Slechte lijstjes

Ebeli: ,,Dit was echt nog de tijd van de slechte lijstjes, dus het feit dat dit feest waar we weinig verwachtingen van hadden zo ontplofte was echt een ontlading. Het voelde als een kantelpunt waarop mensen dachten: Eindelijk, het kan hier wél!”

ME

De ME-bus, die klaarstond om de hoek, had de hele avond niets te doen gehad. Ebeli: ,,Ook in de jaren daarna hebben we nog nooit een incident gehad en dat zag de gemeente ook. Een keer kwamen drie hooligantypes binnen, maar die toen ze het Perzisch tapijt zagen liggen, een paar lampenkappen en een indiebandje op het podium, dropen ze vanzelf weer af.”

Trillend plein

Het jaar daarop groeide Oranjebitter uit van zo’n 600 bezoekers naar ruim 1500 op dezelfde plek, een jaar later waren dat er op het Grotekerkplein 2500. Ebeli: ,,Elk jaar namen mensen meer vrienden mee en zo zijn we organisch gegroeid. Dat derde jaar hadden we het iets groter aangepakt en kwamen de Opposites langs als verrassingsact.” Sancha: ,,Je voelde letterlijk het plein trillen, iedereen van achter tot voren stond te springen, het bier vloog door de lucht. Ik had Rotterdam nog nooit zo ‘aan’ gezien als toen.”

De La Soul

Daarna verhuisde het feest naar de Parklaan. Sancha ,,Daar groeiden we in vier jaar echt uit ons jasje, met als hoogtepunt het optreden van De La Soul. Op het einde gebruikten we elke centimeter die we kregen.” Twee jaar geleden ‘mochten’ ze eindelijk naar Het Park, bij de Euromast. Daar worden volgende week zo’n zesduizend bezoekers verwacht, het tienvoudige waarmee ze tien jaar geleden begonnen.

Sfeer

Ebeli: ,,Toch vinden de mensen dat de sfeer nog steeds de unieke eigenschap van Oranjebitter is. Die is heel persoonlijk, omdat we er alles van onszelf instoppen. Dat voelen mensen. We staan nog steeds elk jaar zelf de bewonersbrieven in de bus te stoppen, omdat het traditie is. Ook werken we al tien jaar met dezelfde opbouwploeg. Als jubileum-act treedt een van hen dit jaar op met zijn band ‘De Gelukzoekers’.”

Moeder

Daarnaast mogen bijvoorbeeld de ouders van alle artiesten altijd komen. Ebeli: ,,Mijn moeder komt zelf niet maar rijdt altijd wel even langs, om te kijken of alles goed gaat.” Sancha: ,,Het is mooi om te horen dat wij voor mensen inmiddels echt een traditie zijn geworden. Hét feest waar ze elk jaar met hun vrienden heengaan.” Ebeli: ,,Laatst bedankte iemand ons omdat hij dankzij Oranjebitter eindelijk zijn vrienden uit Amsterdam op kon bellen en uitnodigen voor Koningsdag.”