Iris Hermans Binnenland 22 okt 2017, 15:54

Leestijd: 4 minuten

Slapen doen we morgen wel weer!

Een paar ADEkdotes van Metro’s Iris die vijf dagen en nachten lang ‘it’s the most wonderful time of the year’ in haar hoofd heeft. Met een dikke baslijn eronder.

View this post on Instagram

A post shared by Iris Hermans (@irishermans1)

Waaier

,,Ik ga even m’n waaier uit m’n kluisje halen, wil jij er ook een?” Het is donderdagnacht en ik sta al ruim een uur te dansen naast een jongen met een petje bij DGTL in de Scheepsbouwloods. Iets daarvoor hebben we elkaar al gecomplimenteerd met onze stijl: ,,je danst net als ik, cool”. Zijn naam weet ik (nog) niet, maar dat maakt ook niet uit. Tijdens nachten als deze draait het om de muziek, niet om personalia. Het is warm, heet zelfs en even later komt hij terug met twee waaiers. Hij gebruikt hem om te waaien, ik om af en toe een soort majorette-truck te doen -wat niet echt lukt- en om de zoveel tijd highfiven we elkaar, wat hier staat voor: wat een vet feest, hè?”

Zin

https://www.instagram.com/p/Baiw2ENjXBT/

Deze locatie is een van mijn favorieten. De loods is rauw, maar ook sfeervol dankzij de spectaculaire lichtshows, perfecte akoestiek en publiek dat er zin in heeft. Opvallend veel testosteron op deze avond, iets wat ik overigens helemaal niet erg vind, behalve het oor wil het oog ook wat, en wanneer Nina Kraviz, voor velen de knapste vrouwelijks dj ter wereld, acte de presence geeft, zijn de mannen niet meer te houden. Het is de laatste set van de avond en ze staan aan het hek vooraan als bronstige tijgers om een glimp van hun Nina op te vangen. Er is er zelfs eentje die speciaal een trui heeft laten maken met daarop haar naam. Wild van enthousiasme trekt hij ‘m uit en houdt ‘Nina’ onafgebroken de hele set (à twee uur…) hoog de lucht in.

Vuurvlam

https://www.instagram.com/p/BacKvT8FXFx/

Na afloop fluiten de vogels en gonst het op de NDSM-werf door zinnen als ‘Ga jij al slapen of nog even een aftertje pakken?’ Met mijn nieuwe waaierkompaan en zijn vriend, die weer bevriend zijn met de vriend van Nina (maar zij wilde helaas niet mee), besluiten we ’s ochtends nog even een kijkje te nemen in Oosterbar, waar deze hele ADE afterhours-feestjes worden georganiseerd. Op Facebook vraagt iemand hoe de sfeer is en meteen wordt gereageerd met een vuurvlam. Ik vraag als grap quasi-bezorgd of ik de brandweer moet waarschuwen, waar ik een duim omhoog op krijg van een Griekse Amsterdammer en hij antwoordt dat hij ook nog wel even komt.

Kleine wereld

Ja, ADE verbroedert en dat de (dance)wereld klein is, blijkt wel weer wanneer ik Graham daar tref, een Englishman in Amsterdam die ik ontmoette op Exit-festival in Servië. En dat ADE ontregelend werkt, blijkt wel wanneer ik naar zijn outfit kijk: een sportbroek en –schoenen, ,,ik ga zo weer naar het hotel terug rennen!” Ik knik bewonderend, mijn benen zijn intussen wel een beetje moe en na een bescheiden danspas, duik ik niet veel later m’n bed in.

Veel nationaliteiten

Vrijdagnacht is het tijd voor ein bisschen Berlijn in West. Eventorganisatie Pleinvrees heeft voor hun Watergate x Katermukke-nacht de beste dj’s in de Westerunie verzameld. ,,Wat zijn er veel Duitsers, hè?” analyseert mijn vriendin vanaf een podium waarop we een goed uitzicht op alles hebben. Maar ook Italianen, Zweden en Zuid-Koreanen (onder vele anderen) weten dit feest en überhaupt heel ADE, dat jaarlijks zo’n 375.000 feestneuzen/partynoses/Parteinasen/nez de la fête trekt, te vinden. De vrolijke ijscovrouw doet goede zaken met haar Raketjes voor een muntje en in de chillruimte liggen zo’n 80 mensen in diepe zit/ligzakken, waar je bijna niet meer uitkomt. Maar geen boze blikken of handgemeen wanneer iemand over iemand anders struikelt. Een lach, of een knuffel zelfs, ,,blijf je anders nog even gezellig liggen?” Nee sorry man, de muziek is gewoon te goed.

Liefhebbers

’s Ochtends is er Breakfast Club in Radion, mijn persoonlijke lievelingsfeest en waar alle (tijds)grenzen vervagen, de temperatuur net zo rap stijgt als het aantal bpm in de Mainzaal per uur en waar je dezelfde (bezwete) hoofden van medeliefhebbers ziet als de nacht -en het jaar- ervoor. Én die je zeer waarschijnlijk/hopelijk volgend jaar weer tegen het lijf danst.

En nu?

Na afloop regent het en wordt geschuild onder een fietstunnel. De muziek gaat verder op de telefoons, voor zover ze nog niet leeg zijn, en de meest gestelde vraag tijdens ADE op dit soort momenten is: zullen we anders nog even doorgaan? Waarom ook niet? Iedereen komt hier tenslotte om heel goed, lang en lekker te dansen. Slapen doen we morgen wel weer.