Iris Hermans Binnenland 6 jan 2017, 08:36

Leestijd: 3 minuten

Waterloopleinfamilie wil authentieke markt behouden

‘Waterloopleinfamilie’ wil het authentieke karakter behouden en start petitie.

Mooi duo

Hij is de cd-, dvd- en boekenman en legt alles in een mooie slinger op alfabet op de grond. Zij is van de kleding en ‘gekke schoenen’ en verkocht net nog aan een passant een glazen stolpje voor een euro. „We verkopen alles”, omschrijven Rozemarijn en Crispijn Geus-Tromp hun allerhande. Acht jaar staan ze op dit stukje aan de Zwanenburgwal en een van hun mooiste herinneringen was toch wel toen de burgemeester, die vlak naast hen in de Stopera zit, langskwam. „Zo’n vriendelijke man” en met een knipoog: „hij kon afdingen als de beste!”

Komkommerschiller of..?

Een ander hoogtepunt was toen ze de inboedel van een SM-liefhebber kregen. Ze keken hun ogen uit naar alle attributen en verkochten daarna zelfs een scherpe piemelaccessoire aan een huisvrouw die dacht dat het iets heel anders was. „Een komkommerschiller, we hebben maar niets gezegd…” Mooie verhalen zijn er in overvloede en elk dag weer staan ze dan ook met plezier op hun Waterlooplein. Elke ochtend laden ze hun spullen thuis in, parkeren ze in alle vroegte aan de waterkant en beginnen met uitstallen. „We doen het altijd weer anders, we houden van creativiteit”, licht Crispijn toe. Hij is in de winter vaak in ’zes tot zeven lagen’ gekleed, vandaag van thermo-onderbroek tot wollen olifantentrui en zoals altijd bewapend met zijn glimlach en camera om de nek om pleinmomenten vast te leggen.

Fotoboeken

Met verve, zo blijkt wanneer hij zijn fotoboeken toont vol foto’s waar het Waterloopleingevoel van afspat. Op de voorkant van zijn nieuwste boek staat het portret van ‘tante Ans’, een sprankelende dame op leeftijd (92) die elke dag even aan komt lopen met haar rollator. Het is een komen en gaan van bekenden, toeristen en Amsterdammers. Een praatje hier, een koopje daar, het ‘Metro-vrouwtje’ dat elke dag het krantje komt brengen, Waterloopleinfans Gert en Ingrid die met een glimlach van nostalgie door de fotoboeken bladeren, Yussuf met een bakkie troost voor iedereen. Een gemoedelijk tafereel, en wat allemaal betreft een die nog tot in lengte der dagen voortduurt.

https://www.instagram.com/p/BO3w4SmASXi/

Geschokt

Geschokt was de Waterlooplein Vereniging -„zeg maar rustig familie”- toen ze vlak voor de feestdagen hoorden over de plannen van Stadsdeel Centrum om hun markt ‘te vernieuwen’. Rozemarijn snuift, „met minstens de helft inkrimpen, bedoelen ze daarmee!” Met alle gevolgen van dien. Ze bedacht zich geen twee keer, maakte een Facebookpagina ‘Red ons Waterlooplein’ en startte een petitie. „Mensen die het authentieke karakter van onze markt willen behouden, kunnen hun handtekening zetten.” Iedereen is ook welkom bij hen op de markt om een krabbeltje te zetten en ze zitten nu op ruim duizend, nog lang niet genoeg. „Ik zet hoog in en hoop op 10.000 handtekeningen.” Rozemarijn, met haar donkerblonde krullen en strijdlustige blik in de ogen, belooft nog meer acties om hun plein te redden en lacht geheimzinnig, „wacht maar af…”