Donna van der Kolk Binnenland 31 jan 2017, 15:35

Leestijd: 2 minuten

‘Hopelijk is Fröbel springplank naar echte baan’

Rotterdam is een bijzondere horecagelegenheid rijker. Woensdag opent aan de Westerstraat lunchroom Fröbel, de eerste broodjeszaak in Rotterdam die volledig draait op personeel met een verstandelijke beperking. Initiatiefneemster en eigenaar is de 23-jarige Saskia Warnaar.

Vertel. Hoe kwam je erbij dit te doen?
Een lunchroom openen is altijd al een wens van mij geweest. Dat wil ik al zo lang ik me kan herinneren. Op de basisschool was het idee nog een ‘gewone’ lunchroom, maar toen ik er na de middelbare school achterkwam dat ik de zorg in wilde, kwam pas het idee om de broodjeszaak daarmee te combineren. Ik had toen alleen nooit durven dromen dat het werkelijkheid zou kunnen worden.

Dat is het nu wel. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen op je 23e?
Ja, het is nog heel onwerkelijk. Maar het antwoord is passie! Omdat ik al wist dat ik dit wilde gaan doen, werkte ik tijdens mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening bij ZiZo, eenzelfde soort concept in Utrecht, om de kunst alvast een beetje af te kijken. Ook heb ik mijn horecaondernemersdiploma gehaald en werkte ik tijdens mijn opleiding twee jaar lang in Word aan een businessplan. Daarin had ik werkelijk álles uitgewerkt: van menukaart tot inrichting en kosten. Mijn oom is ondernemer en toen ik het hem liet zien, zei hij: ‘Ik heb nog nooit zoiets compleets gezien. Dit moet je doen.’ Zo gezegd, zo gedaan. Na wat research bleek Rotterdam een dagbestedingstekort te hebben voor mensen met een verstandelijke beperking, dus ben ik in september hierheen verhuisd. Vanaf dat moment is het in sneltreinvaart gegaan.

En nu is Fröbel een feit. Waar komt die naam vandaan?
Mijn familie noemde mij vroeger Fröbelaar. Ik was altijd met mijn handen bezig en fröbelen betekent jezelf ontwikkelen door dingen te doen. Volgens de Duitse opvoedkundige Friedrich Fröbel gaat deze ontwikkeling sneller als je doet wat je leuk vindt, op een plaats waar je je fijn voelt. Dat moet de lunchroom Fröbel ook worden, dus de naam heeft een dubbele, toepasselijke betekenis.

Wat hoop je met Fröbel te bereiken?
Het valt me op dat bij vergelijkbare concepten de medewerkers met een beperking vaak als marketingmiddel gebruikt worden. Dat wil ik juist niet. Ik heb weleens van cliënten gehoord dat ze het gevoel hebben dat ‘de hele wereld doorgroeit’, terwijl zij ‘alleen naar hun dagbesteding gaan en zich amper verder ontwikkelen’. Bij ons moet ontwikkeling juist centraal staan. Zo gaan we elk half jaar diploma’s uitreiken. Al is het maar voor het snijden van uien. Het is dan geen hbo-diploma, maar voor hen net zo waardevol. Ik wil een statement maken dat deze mensen zoveel meer kunnen dan wat de maatschappij ze doet geloven. Het allermooiste zou zijn als Fröbel een springplank kan zijn naar een echte, betaalde baan. Dat ondernemers dit straks lezen en geïnspireerd raken om ‘fröbelaars’, zoals ik mijn medewerkers soms noem, aan te nemen.