Lisa Vermeij Binnenland 29 okt 2016, 08:05

Leestijd: 6 minuten

Ontmoet het gezicht achter ‘Humans of Amsterdam’

Everyone has a story to tell. Meet the Humans of Amsterdam. Deze tekst staat boven de populaire Facebookpagina Humans of Amsterdam. Maar hoe vertel je het verhaal van al die duizenden verschillende Amsterdammers? De 27-jarige Debra Barraud begon in 2012 met de Facebookpagina Humans of Amsterdam, inmiddels heeft de Facebook ruim 406.00 likes, stond Debra met een tentoonstelling in de OBA en vrijdag 28 oktober bracht ze haar allereerste boek uit: Humans of Amsterdam. Ontmoet het gezicht achter de gezichten van Amsterdam.

Facebookpagina Humans of Tel Aviv

Tijdens haar studie Culturele Maatschappelijke Vorming ging Debra stage lopen in Tel Aviv, Israël. Ze was al bekend met Humans of New York, maar in Tel Aviv raakte ze echt verslaafd aan het platform Humans of Tel Aviv. „Opeens wist ik meer over de mensen, en dacht ik: wauw, dit is vet." Op straat herkende ze mensen van de foto’s en ze begon hun verhalen beter te begrijpen.

Haar vader, filmmaker en moeder, schrijfster steunde haar direct en hielpen mee aan de financiering van een eerste camera. Debra had totaal geen ervaring op het gebied van fotografie en het duurde ook een tijdje voor dat ze echt de straat op ging. Haar eerste foto’s nam ze eind 2012 op de Dam: „Lekker veilig, en ik dacht, ik ga wat straatartiesten zoeken,” zegt Debra, die nu zes jaar in Amsterdam woont tegen Metro.

Eenmaal terug in Amsterdam (zomer 2012) voelde Debra zich een beetje ontworteld. Ze miste een connectie tussen alle mooie verhalen en diverse mensen in de hoofdstad. Al snel claimde ze de Facebookpagina Humans of Amsterdam.

Eerste boek

Humans of Amsterdam groeide en sinds twee jaar pronken Debra’s foto’s ook dagelijks in de Metro. Debra is inmiddels afgestudeerd en werkt fulltime aan Humans of Amsterdam en is haar eerste boek een feit. Nu horen we je denken, tja Humans of Amsterdam, Humans of New York, dat is toch helemaal niet zo uniek. Het is geen instantie en iedereen zou het kunnen beginnen „Het gaat mij er niet om of ik wel of niet uniek ben, ik ben een storyteller en ik wil mooie verhalen vertellen. Ik gebruik het al platform’.’ En dat verhalen vertellen is haar behoorlijk goed gelukt. Met haar fotoseries en verhalen doorbreekt Debra eigenlijk de standaard stereotype gedachtes die er heersen over mensen. Tijd om het verhaal achter Humans of Amsterdam te leren kennen.

Waar selecteer je op en hoe kies je iemand uit voor een foto? Ga je voor het verhaal of de foto?
„Als ik de straat op loop, kijk ik om mij heen en zoek ik gezichten die mij interesseren. Soms zijn dat mensen met een heel extravagant uiterlijk, soms ook hele normale mensen. Ik geloof dat iedereen een verhaal heeft. De uitdaging is aan mij of ik dat verhaal uit mensen krijg. Als dat niet lukt, betekent het niet dat mensen geen verhaal hebben, maar dan is het mij niet gelukt om hun verhaal te vertellen. Het is belangrijk om mensen op hun gemak te stellen. Zodra je hun vertrouwen hebt vertellen ze vaak iets persoonlijks en juist dan maak je de mooiste foto’s.

Welk verhaal is je het meest bijgebleven?
„Ik heb meerdere verhalen. Het verhaal van Trina is mij wel altijd bijgebleven. Zij is op haar zevende van Pakistan na Nederland gekomen, nadat haar ouders zijn vergiftigd en overleden in een restaurant in Pakistan. Dat is een heel triest verhaal, haar vader is in haar armen gestorven, maar er zit ook iets heel positiefs aan haar verhaal. Trina is een hele sterke vrouw is, zij heeft toch haar leven opgebouwd. Haar vaders grote droom was dat ze ooit zou studeren aan een grote universiteit. Trina heeft altijd vastgehouden aan educatie en nu studeert ze ook aan de universiteit van Hannover. Ook had ik laatst een verhaal van een oudere meneer die voor het eerst op stap ging nadat zijn grote geliefde was overleden. Het laat je realiseren dat er altijd meer is dan je ziet.”

Wat betekent Humans of Amsterdam voor jou?
„Ik was niet echt de allerbeste student, ik kon niet goed functioneren binnen het systeem van een studie en ik voelde mij opgesloten. Juist de vrijheid die ik nu heb, zorgt ervoor dat mijn creativiteit zich ontwikkeld. Bij Humans of Amsterdam moest ik alles zelf doen, die drive dat ik het zelf moest doen, het zelf moest ontdekken, dat geeft mij zoveel voldoening. En het feit dat ik in aanraking kom met zoveel mooie mensen is geweldig. Sommige mensen verzamelen sleutelhangers, ik verzamel verhalen. Elke keer als iemand zegt: je mag mijn verhaal delen, dan voelt het alsof ik een sieraad heb gekregen. Dan denk ik: yes ik mag mijn verzameling uitbreiden, en iets aan mijn collectie toevoegen. Het is mijn taak om de schoonheid en essentie te vinden in de dingen die ze mij vertellen en dat is heel mooi. Het is voor sommige geportretteerden ook een deel van hun verwerking.”

https://www.facebook.com/humansofamsterdamm/posts/1126281464086056:0

https://www.facebook.com/humansofamsterdamm/posts/1060295040684699:0

Zijn er nog mensen die je heel graag voor je lens wilt hebben?
„Uhm nou de burgemeester zou leuk zijn! Verder heb ik niet heel veel met bekende mensen, niet omdat ik ze niet interessant vind, maar zij weten vaak al hoe ze goed voor de camera moeten staan. Het is juist leuk om onbekende mensen voor de camera te hebben, is omdat ze niet zo camerabewust zijn, ik probeer juist het pure te vinden. Bij poseren gaat de spontaniteit eraf.”

Van een Facebookpagina naar een boek uitgebracht door National Geographic, hoe doe je dat?
„Vorig jaar zomer ben ik op zoek gegaan naar uitgevers, omdat ik toch wel een fysiek product wilde hebben. Ik mailde zo’n dertig uitgevers, van de helft kreeg ik geen reactie en van de andere helft kreeg ik te horen dat ze er geen commercieel succes in zagen. Toen heb ik het even gelaten en ik dacht nou het is zoals het is. Na mijn tentoonstelling in de OBA wilde ik een nieuw project, begin januari en toen kreeg ik een mail van National Geographic. Supergaaf, want ik had nooit aan National Geographic gedacht, dat was voor mij echt next level haha! Toen dacht ik, ja we gaan ervoor!”

https://www.facebook.com/humansofamsterdamm/posts/1033206276726909

Wat kunnen we verwachten van je boek? In hoeverre verschilt het van je blog?
„Het is een verzameling van 320 bladzijdes en meer dan 400 foto’s. Er staat ook veel nieuw werk in met lange verhalen. Ik heb duizend foto’s uitgeprint, mijn woonkamer lag vol met foto’s. Toen ben ik gaan puzzelen, met hulp van mijn vriend. Op een gegeven moment zag ik dat er in bepaalde foto’s contrast zat en in sommige foto’s juist overeenkomsten. Zo kreeg ik verschillende thema’s en de verhalen van mensen vullen elkaar aan, ze versterken elkaar en dat is de meerwaarde van een boek!”

Tijdens haar boeklancering in Scheltema op het Rokin was het razendruk, vele fans stonden in de rij voor een gesigneerd exemplaar. Familie, vrienden en fans waren aanwezig. „Als je vraagt waar ben je het meest trots op? Dan is het dat Debra een idee had en het gelijk is gaan uitvoeren, gewoon doorgaan,” aldus een trotse moeder. Ook sommige geportretteerde zijn aanwezig zoals Meester Bart „Een terecht boek, een mooi boek en het is goed dat Debra deze kans heeft gepakt om het hele mooie boek uit te brengen.” Ook de 16-jarige Khaddisha vindt het supervet dat ze in een boek staat. „Ik was 13 toen ik op de foto werd gezet, het is een heel mooi boek en leuk voor later.”

Humans of Amsterdam is o.a. te koop bij Scheltema en andere grote boekhandels. Ook kun je een exemplaar bestellen via bol.com.