Column Aboutaleb: Verslingerd aan energie
Marokko, 1973. Ik lig in het donker op bed naar een voetbalwedstrijd te luisteren op onze transistorradio. Stiekem, want batterijen zijn duur. Elektriciteit hebben we niet.
Rotterdam, 2016. Ik loop door mijn comfortabele huis en besef: ik ben een grootverbruiker van energie geworden. Van mijn elektrische tandenborstel tot de combi-oven, van de wasmachine tot centrale verwarming, en van mijn smartphone tot plasma-tv als ik voetbal kijk. Ik ben verslingerd aan energie. Ik slurp energie. U ook? Vast wel.
Die energie halen we nog veel te vaak uit fossiele brandstoffen. Olie, gas. En dat is slecht voor het klimaat. Ik voel me dan ook weleens schuldig als ik een lamp vergeet uit te zetten. Hoeveel kolen heeft de energiecentrale daarvoor verstookt? Hoeveel ijs heb ik daarmee laten smelten? Sommige mensen interesseert het niet. Die denken: als het warmer wordt op aarde, pik ik mooi tot diep in oktober een terrasje. Maar als de zeespiegel stijgt, zit je daar wel met natte voeten.
Genoeg is genoeg. Het roer moet om, naar een groene toekomst. Met duurzame energie. Naar een Rotterdam waar je schone lucht inademt. Waar je veel groen om je heen hebt. Waar je voeten droog blijven.
We doen al veel in Rotterdam. In ons winderige havengebied zie je steeds meer windturbines. We experimenteren met drijvende zonnepanelen bij de Maasvlakte. Maar vandaag zetten we met z’n allen – heel Nederland – nóg grotere stappen richting zo’n groene toekomst. Op de Nationale Klimaattop in Rotterdam gaan we de afspraken van Parijs 2015 vormgeven.
Ik ben erbij en vind het geweldig getuige te zijn van dit moment. Kriebelen ook uw handen? Ga dan in de tussentijd eens langs in de Koopgoot. Bij de pop-upstore ‘Energiebesparing 010’ krijgt u energieadvies op maat. Goed voor het milieu. En uw portemonnee.