Iris Hermans
Iris Hermans Binnenland 7 jun 2016, 
Leestijd: 3 minuten

Mispoezen noch katten in de zak op deze boot

De poezen zijn gek op vrijwilligster Kitty en haar tattoo van een kraanvogel! John van Iperen

Hij valt niet eens heel erg op aan de Singel, deze boot vol poezen.

View this post on Instagram

A post shared by Janonautas – Travellers 🌍 (@janonautas)

Een begrip

Komt ook misschien door het zestal hangvolwassenen dat hier dagelijks op het bankje zit, rookt en voorbijgangers op eigen wijze toezingt. Maar als je hen voorbijloopt, ligt-ie daar dan toch echt: De Poezenboot, sinds 1966 een begrip in Amsterdam. Annie M.G. Schmidt kwam er, Cor Bakker en Brigitte Kaandorp stapten ooit aan boord en ook Gordon aaide hier voor de verandering menig poes. Het is de plek waar (zwerf)katten liefdevol worden opgevangen en snel een nieuw baasje vinden. „Binnen een maand zijn ze weer weg.”

Kijken, aaien, (niet) kopen

Vrijwilligsters Dini duidt op de katten en niet op de luidruchtige mannen buiten die ook binnen zelfs boven het hoogste kattengejank uitkomen. Helaas niet, schudt ze haar hoofd, „niet om aan te horen.” Hun Twitteraccount wordt druk bezocht (vooral Britten blijken gek op de tweets) en ook de boot zelf weten veel toeristen te vinden. Maar kijken, aaien, niet kopen, „onze poezen zijn niet voor toeristen bedoeld, we willen wel weten waar ze terechtkomen.” Afgelopen weekend was er weer een mooi verhaal, vervolgt de vrijwilligster. Na een relatiebreuk bracht een voormalig stel hun twee katten die ooit aan waren komen lopen, naar de boot. Tijdens onderzoek bij de dierenarts bleek dat een van de twee wél een chip had en nu is het beestje alsnog met zijn oorspronkelijke eigenaren herenigd, ,,dolgelukkig waren ze, ze wilden de andere kat er ook meteen bij.”

https://www.instagram.com/p/BFGt-pixVXZ/

Kattenmens

Samen met collega Kitty doet ze nog een laatste ronde door de kattenkamer, voordat om drie uur de deur op slot gaat en de poezen alleen achter blijven. Als de vrijwilligers van de boot zijn, dansen de poezen op tafel. Of ze hangen in de klimtouwen of stoeien met/berijden de knuffelmuizen. Soms wordt weleens een vogel op het ‘zonnedek buiten’ gevangen. Het blijven roofdieren, „maar hoe ze dat doen vanachter de omheining, daar heb ik geen idee van.” Hoe dan ook, een blik op het drijvende asiel en het woord kattenwalhalla popt als eerste op. De meesten lopen parmantig los, sommigen zitten in een hokje, zoals Vouw waarbij een begeleidend briefje ‘pas op, ontsnapt’ hangt. „Hé moppie, wat ben jij een mooie poes zeg.” Dini kijkt vertederd door de tralies. Ze draagt een grijs T-shirt met een grote poes erop. Ja, een echt kattenmens is ze, „anders moet je hier ook niet werken” en haar eigen Guus en Fleurtje komen hier ook vandaan.

Goede match

Wil je een kat kopen, kost dat 100 euro. Oude katten krijg je met 25 procent korting en ook die gaan hard, „ze zijn vaak lekker rustig, vinden sommige mensen fijn.” Voordat je je kattenbak al aan het inrichten bent: eerst wordt gekeken of de poes (m/v) bij je past. De een kan goed met kinderen, de ander heeft een tuin nodig, „we willen altijd een goede match en geven katten niet zo maar mee.”

Maartje Geels is de trotse slavin van Mazzo en Kruimel

Slavin

Achterin de ruimte staat een heel gelukkig nieuw baasje. „Of de nieuwe slavin”, lacht Kitty. „Zo heet dat bij katten, zij hebben jóu, jij bent hun slaaf. Honden hebben baasjes.” ‘Slavin Maartje’ kijkt verliefd naar Mazzo en Kruimel, de zwart glanzende broer en zus. Er is zeker weten een goede match, de poezen kijken verliefd terug. „Ik neem ze morgen mee naar huis, kan ik lekker met ze kroelen.”

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.