Achter de schermen: ‘Ik heb een trauma overgehouden aan Sinterklaasgedichten’

'Dit keer leukste Pakjesavond in jaren'

Daisy Heyer

Redacteur

'Geen fan van de Pieten: doodeng'

Quirine Brouwer

Redacteur

„Mijn herinneringen aan Sinterklaas zijn gemengd. Cadeautjes, daar was ik natuurlijk dol op, maar van die Pieten was ik minder fan. Doodeng, vond ik ze. Toen mijn eigen moeder zich thuis als Piet had verkleed toen ik een jaar of vijf was, zat ik huilend bij mijn opa op schoot en bedankte ik zelfs vriendelijk voor het cadeau. ‘Ga alsjeblieft mijn huis uit’, kon ik alleen maar denken. In de jaren daarna kreeg ik ieder jaar weer een steen in mijn maag als ik de Pieten op het raam van het klaslokaal zag bonken en liep ik met tegenzin op ze af om (natuurlijk) wel dat handje pepernoten te krijgen. Nog steeds word ik zenuwachtig van mensen die onherkenbaar verkleed zijn.”

'Wil nog wel eens die boot op'

Erik Jonk

Verslaggever

„Meerdere jaren heb ik Sinterklaas als Piet mogen helpen bij de intocht in mijn dorp. Dat vond ik serieus een van de hoogtepunten van het jaar (op die keer na dat ik mijn handschoenen vergeten was aan te trekken, toen ik de boot afstapte). En daarom is het mijn beste herinnering aan het Sintgebeuren. Alles vond ik leuk. De lol vooraf met Bert (Sinterklaas) en de andere Pieten. Het schminken, toen nog helemaal gekleurd. De boottocht richting de kade vol kinderen en opdringerige ouders. Dan volgde een optocht door de dorpsstraten, waar de kleintjes razend enthousiast om aandacht vroegen. En sloten we af met een feest in de zaal van het dorpscafé. De meest gestelde vraag: kun je Spaans praten, Piet? Daarvoor leerde ik alle profvoetbalclubs uit de Spaanse ‘Eredivisie’ uit mijn hoofd. Ik ratelde ze als een echte Spanjaard achter elkaar op. Stiekem wil ik nog wel een keer die boot op…”

'Ik heb een trauma overgehouden aan Sinterklaasgedichten'

Roos Ravensbergen

Eindredacteur

„Ik heb nooit echt van Sinterklaas gehouden. Als kind vond ik de cadeautjes wel leuk, totdat ik om een hond vroeg en een speelgoedhond kreeg. Dat was flink teleurstellend. En dan is er ook nog mijn ‘trauma’. Ik was denk ik een jaar of 11 of 12 toen we met de gehele familie pakjesavond vierden. De kinderen kregen gewoon cadeaus, de volwassenen trokken lootjes en schreven een gedicht. Maar tot mijn (en iedereens) grote schrik had één persoon het voor elkaar gekregen om geen gedicht, maar een volledige, keiharde roast te schrijven. De hele sfeer sloeg om en ik weet nog dat ik moest huilen omdat ik het zo sneu vond. Sindsdien vind ik gedichten echt vreselijk. Maar gedwongen surprises maken met je schoonfamilie is denk ik nog erger. Geef mij maar kerst, met vooral veel eten.”

'Ik vond het altijd super spannend'

Esther van Dijk

Redactiestagiaire

„Aan Sinterklaas heb ik alleen maar leuke herinneringen. Wat ik me vooral nog goed kan herinneren is dat ik pakjesavond altijd super spannend vond. We vierden dat altijd op de boerderij bij mijn opa en oma. Het was donker buiten en het rook overal naar pepernoten. Mijn neefjes en nichtjes en ik wachtten in spanning tot de pieten de cadeaus zouden komen brengen. Ik weet nog heel goed dat er dan er op de deuren en ramen werd gebonkt, heel hard. Dus wij gingen rennen, en we vonden rondom het huis heel veel zakken, gevuld met cadeaus. Daarna kwam natuurlijk het leukste: uitpakken!”