Redactie Metro Nieuws 28 apr 2020, 10:59

Leestijd: 2 minuten

Hierom zijn videogesprekken zo vermoeiend

De voortdurende videogesprekken die we nu massaal tijdens de coronapandemie voeren, kunnen naar verloop van tijd erg uitputtend worden. Assistent-professor in de cyberpsychologie, Andrew Franklin, van de Norfolk State University in Virginia zocht uit waar die ‘Zoom-vermoeidheid’ vandaan komt. Hoewel zijn onderzoek zich toespitst op de Zoom-app, gelden de resultaten voor iedere beeldbel-app.

Videomeetings voor je werk, én skypen of videoborrelen met je vrienden, het kan allemaal wat veel worden. Zeker nu we er op zo’n grote schaal gebruik van maken, kan dat zijn tol eisen van onze hersenen. Franklin stelt namelijk dat we snel overprikkeld raken door die toenemende videogesprekken. Bepaalde groepen, zoals mensen met autisme, zijn hier extra gevoelig voor, omdat ze overweldigd kunnen worden door het lawaai en het felle licht van een computerscherm.

Het gebrek aan lichaamstaal

Bij face-to-facecontacten focussen de hersenen niet alleen op de gesproken woorden van de conversatiepartner, maar ook op de non-verbale lichaamstaal. Kijkt iemand ons rechtstreeks aan of niet, is iemand onrustig; we kunnen het allemaal afleiden. Daarvan zijn we ons niet eens bewust, want het gebeurt automatisch. Het helpt bovendien om het hele plaatje te begrijpen en om te weten wat we moeten verwachten.

Tijdens videogesprekken vallen al die zaken weg, omdat we personen vaak tot aan de schouders zien. Handgebaren en lichaamstaal lopen we sowieso mis, en soms ook de gezichtsexpressie als de beeldkwaliteit niet goed is. Hoewel we dus op minder dingen tegelijk moeten letten, is het toch vermoeiender. Dat is zo omdat we toch non-verbale signalen proberen op te pikken, terwijl we alleen kunnen afgaan op de verbale communicatie. Hier moeten we dan ook veel meer aandacht aan besteden dan we zijn gewend.

Multitasken

Nog erger wordt het als we met meerdere mensen tegelijk videochatten. De hersenen moeten dan zoveel prikkels verwerken dat betekenissen verloren gaan en we nergens echt volledig op kunnen focussen. Dat noemt Franklin ‘continuous partial attention’. Vergelijk het met multitasken in het dagelijkse leven, wat meestal ook veel energie kost en niet zo goed lukt. Ben je de videogesprekken even moe, ga dan bellen. Dat vraagt namelijk minder energie, omdat je je alleen op de stem moet concentreren. Een andere optie als je je overprikkeld voelt, is om je camera uit te zetten, want dat heeft hetzelfde effect, aangezien je je daarbij ook op slechts één taak moet toeleggen.