Iris Hermans Nieuws 30 apr 2020, 13:50

Leestijd: 6 minuten

Deurwaarder nu door-de-busgooier: ‘ik mis de deur’

De handen van gerechtsdeurwaarder Paul Otter zijn meer gebonden dan ooit, nu hij en zijn collega’s niet langs kunnen komen en de uitvoering van zijn vak is dan ook door de crisis „honderd procent veranderd.” De campagne ‘Bellen is oplossen’ is gestart als alternatief voor het persoonlijke gesprek aan de deur, want dat missen de deurwaarders nu, letterlijk en figuurlijk.

Bel je een dik uur met gerechtsdeurwaarder Paul Otter, dan zou je er bijna overbezorgd van raken. Wat betreft zware woorden als ‘problemen’, ‘schulden’ en ‘zorgen’ althans, want die gebruikt hij vaak, liefst allemaal in dezelfde zin. Zelf is hij ook bezorgd nu de overheid mensen met schulden minder hard aanpakt: wie financieel getroffen is, kan vaker een uitstel van betaling krijgen en de deurwaarders zijn verzocht om terughoudend om te gaan met beslagleggingen. Heel lief bedoeld allemaal, begint Otter zijn verhaal, „Maar wel een beetje naïef. Ik verwacht dat juist dan nog meer mensen in de financiële problemen komen, en daar gaan héle schrijnende gevallen bij zitten.”

Klapperende oren

Hij werkt voor de landelijke organisatie Syncasso, heeft z’n eigen kantoor in Amsterdam en zit in het bestuur van KBvG, de Koninklijke Beroepsorganisatie voor Gerechtsdeurwaarders. Met lede ogen en toch ook wel klapperende oren vernam hij het nieuws over de coulance. Neem het voorbeeld van horecaondernemers die geen gemeentelijke belastingen hoeven te betalen, waardoor er een tekort in de begroting van de gemeente ontstaat. „Wie gaat dat straks betalen? Daar hoor je niemand over. Het stuk pijn wordt dan doorgeschoven, dat stoort me behoorlijk. De bedoelingen zijn heel goed, maar je creëert een soort schijnoplossing in een wereld die gewoon doorgaat.”

Deze houding gaat problemen geven, kan hij nu al op z’n vingers natellen. „Dat is een stukje realisme. Laten we alsjeblieft proberen om beslissingen met het verstand te blijven maken. Niet met het hart, dat is een verdomd slechte raadgever. Je helpt pas écht door het probleem op te lossen, niet voor je uit te schuiven. Iets met zachte heelmeesters en stinkende wonden, snap je?” Hij is stellig in zijn woorden, die hard kunnen over- en/of aankomen, zeker nu we met z’n allen in deze crisis zitten. Maar de ervaren Otter, die al dertig jaar in het vak zit, bedoelt het juist om wakker te schudden. „Ik heb te veel mensen te diep in de shit gezien.”

Missie

Zijn handen zijn meer gebonden dan ooit, nu hij en zijn collega’s niet langs kunnen komen en de uitvoering van zijn vak is door de crisis „honderd procent veranderd.”  Normaal gesproken rijdt hij het hele land door met enveloppen van zijn opdrachtgevers, variërend van grote banken tot zorgverzekeraars en is het een deurwaarder met een missie. In een notendop: aanbellen, verifiëren dat hij de juiste persoon voor zich heeft en de envelop overhandigen. „U krijgt van mij een dagvaarding van bijvoorbeeld een energieleverancier, zeg ik dan. Maar dat wist u toch wel?” Heel vaak dus niet, zo weet hij inmiddels. „Je wil niet weten hoeveel mensen totaal geen financieel overzicht hebben, vaak hebben ze ook meerdere schulden.”

Een gesprek ontstaat vrijwel altijd, maar het is niet zo dat ze hem met open armen ontvangen, „ik kom ook niet om thee te drinken en koekjes te eten.” Toch zijn ze na afloop vaak opgelucht, want Otter legt uit en geeft advies. „Uiteindelijk sta ik daar om mensen te helpen. Het zijn alleen niet altijd de oplossingen waar zij aan denken, zo kan een faillissement aanvragen ook een oplossing zijn, zodat ze daarna weer verder kunnen.”

Persoonlijk

Alles begint bij de deur, door het persoonlijke contact. Nu gooit hij de enveloppen door de brievenbus, waarna hij weer naar z’n auto loopt. Van deurwaarder naar busgooier. „Dat doet ons wel pijn hoor, we missen de kans om die mensen persoonlijk dat duwtje in de goede richting te geven.” Maar de KGvB is niet voor een gat te vangen en heeft de campagne ‘Bellen is oplossen’ gelanceerd. Dus mensen die de gevreesde envelop op de deurmat zien vallen (of in hun postvak vinden): bél, wil Otter het wel van zijn Leeuwarder dak schreeuwen. „Of je schuld nou door je zorgverzekering, huur, NUTS of telecom komt, en hoe laag of hoog ook, neem contact met ons op. Ook als je écht niet kan betalen, soms is het even een kwestie van pas op de plaats maken, maar wel pas nádat we elkaar gesproken hebben.”

Deurwaarders mogen tijdelijk stukken afgeven via brievenbus. | Nieuwsbericht | https://t.co/HJCK1jtD88 https://t.co/nHkTjqz5VI

— KBvG (@KBvGdeurwaarder) April 24, 2020

Het was overigens nog wel even onduidelijk of deurwaarders hun post nou wel of niet door de bus mochten gooien, maar minister Dekker heeft middels een noodwet laten weten dat het wel gewoon kan. „Uitgangspunt is dat we tijdens de coronamaatregelen onze ambtelijke stukken in een envelop in de brievenbus achterlaten”, vat Otter het samen. „Dat is zo geregeld in de tijdelijke noodwet die tijdens deze crisis geld. Bij uitzonderingen zoals advocatenkantoren kunnen we wel naar binnen gaan en het afgeven, maar dat is dan de uitzondering op de regel.”

Opa van 80

Is er altijd een oplossing? Ja, zegt de gerechtsdeurwaarder gedecideerd. Zo kan de Schuldhulp soelaas bieden, al is het wel een laatste redmiddel, beaamt hij. „Daar wordt een betalingsregeling getroffen, al is het twintig euro per maand. Zolang er maar een afspraak komt, die je natuurlijk wel moet nakomen. Anders staan we daarna weer voor je deur.” Maar nu even niet, want de inbeslagnames en panduitruimingen liggen stil. Die laatste gebeuren doorgaans bij mensen die grote overlast in de buurt veroorzaken, zoals drugsdealers.

Al heeft hij een ook een keer een opa van 80 uit het verzorgingstehuis gezet, verklapt Otter. „Als mensen dat horen, vinden ze mij meteen een ongelooflijke botte plurk zonder enig gevoel. Totdat ik het hele verhaal vertel.” Want opa bleek het hele verzorgingstehuis te terroriseren, inclusief het werpen van z’n eigen uitwerpselen naar de bewoners. Voor de oud-bewoner werd crisisopvang geregeld, „we zetten heus niet iemand letterlijk op straat, zo erg zijn we nou ook weer niet, hoor!”

Gerechtsdeurwaarder Paul Otter staat vaker in de kranten en zijn stem, waarmee hij snel praat, al legt hij rustig nog iets uit wat voor hem gesneden koek is en voor een toehoorder verkruimelde cake, is regelmatig op de radio te horen. Hij wil graag dat mensen een realistischer beeld van de deurwaarder krijgen, legt hij tot slot uit. „We hoeven niet de huisvriend te worden, maar we willen wel dat mensen weten dat we er zijn om ze te helpen.”