Pierre Oitmann Nieuws 10 mrt 2020, 06:00

Leestijd: 4 minuten

Willie Wartaal heeft geen smoesjes meer

Vijftien jaar na de debuutsingle van De Jeugd Van Tegenwoordig komt Willie Wartaal met zijn eerste soloalbum Enkelbangers. „Ik had altijd smoesjes om het niet te doen”, vertelt de 37-jarige rapper.

Wartaal begroet ons in een opnamestudio in de Haagse wijk Ypenburg, waar hij een groot deel van zijn album heeft opgenomen. Hij is in zijn nopjes met alle aandacht die hij momenteel krijgt rondom zijn soloplaat. „Ik sta op de voorpagina van Het Parool, naast het coronavirus”, zegt hij trots, terwijl hij een kop thee zet. Er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht. „Ik ben dus nog steeds relevant.” Het lijkt alsof dat nooit anders is geweest, want sinds Wartaal vijftien jaar geleden doorbrak met De Jeugd Van Tegenwoordig volgde de ene na de andere hitsingle, hun albums werden alom bejubeld en de groep is een graag geziene gast op festivals.

Voorafgaand aan een festivaloptreden op Koningsdag in 2018 ging het echter mis: Wartaal viel van een trapje, brak zijn enkel en zat vervolgens drie maanden thuis. Hij besloot dat het tijd werd voor een soloplaat, in eerste instantie om de verveling te doden. „Je wordt gewoon gek”, verzucht hij.

Om de verveling tegen te gaan, lag hij met zijn laptop op zijn buik op de bank tracks te maken. „Deze muziek is ontstaan omdat ik slecht ging. Dat hoor je niet terug. Dat is mensen vervelen. Als mensen zin hebben in het saaie, boze, verdrietige verhaal moeten ze de interviews maar lezen. Ik wil gewoon maken wat leuk is om naar te luisteren en mensen vermaken.” De eigenschap om tegenslag om te zetten in iets constructiefs, zit bij de rapper in zijn aard. „Soms is het belangrijk dat je even vergeet hoe goed het met je gaat. Uiteindelijk ben je dankbaar voor alle kutdingen die je hebt meegemaakt in je leven. Op het moment dat je ergens doorheen gaat, wil je daarvoor vluchten, maar je leert echt shit uit die situaties. Dat klinkt als een cliché, maar het is gewoon een les waar je echt iets aan hebt, die je altijd weer kunt toepassen.”

Was hij niet pijnlijk ten val gekomen, twee jaar geleden, dan was het album met de gevatte titel Enkelbangers er nooit gekomen. „Dan had ik niks uitgebracht, man. Honderd procent zeker. Dan was ik gewoon doorgegaan met de dingen waarmee ik bezig was. Ik was voor de VPRO met allemaal programma’s bezig, pilots maken. Dat is allemaal niet doorgegaan omdat ik mijn enkel had gebroken. Dat is gewoon goed geweest.” Hoe leuk hij de tv-programma’s die hij maakte ook vond en daar zeker mee wil doorgaan, kwam hij tot inzicht dat muziek zijn eerste prioriteit moest zijn. „Ik wilde meer muziek maken, maar ik dacht: ‘Het is wel goed zo. Het kan niet samen met De Jeugd, dat gaat elkaar in de weg zitten.’ Allemaal smoesjes.”

Haatcomments

Dat verklaart deels waarom zijn muzikale output op eigen titel tot op heden niet verder strekte dan enkele gastbijdrages op tracks van onder meer The Partysquad en The Opposites en de incidentele hit Konijntje, onder de naam AKA The Junkies. Nu de plaat er eenmaal is, krijgt Enkelbangers snel een vervolg, belooft Wartaal. De tweede helft van de plaat, die de overige nummers bevat die Wartaal de afgelopen twee jaar gemaakt heeft, volgt waarschijnlijk nog voor de zomer. „Ik had graag alles in één keer gedropt, maar ik dacht: ‘21 nummer van Willie Wartaal; wie gaat dat luisteren?” Geregeld ontvangt hij onaardige reacties over zijn muziek online, al vindt hij dat alleen maar leuk. „Ik hou van comments”, roept hij. „Ik probeer ze allemaal te lezen. Vooral de haatcomments. I love it! Ik ga er heerlijk op. De hater is ook nodig.”

„Mensen in de comments die onaardige dingen zeggen, hebben zelf een probleem. Ik heb geen probleem. Het is sick dat je een nummer maakt dat woede opwekt. Dat is kunst, dat is tof. Ik ben niet bij jou, ik ken je niet, maar op dit moment ben je boos over mij aan het schrijven. Dat is het mooiste compliment dat je kan krijgen.” Dat terwijl de comments niet zo complimenteus bedoeld zijn. „Soms ga ik het lezen en denk ik: ‘Woow, dat is best wel onaardig!’ Oef. Maar dat is puur de initiële schrik, omdat het een onaardige zin is die je waarschijnlijk niet zo vaak leest. Meer is het niet. Het zijn gewoon letters. Tenzij ze iets benoemen waar jijzelf een probleem mee hebt; dat kan kut zijn. Maar je kan mij niet boos maken met slecht praten over mijn muziek. Ik hoor al vanaf het begin dat ik een eendagsvlieg ben. Het is vijftien jaar later; wat ga je zeggen over mijn muziek? Vanaf het begin vonden mensen het al kut.”