Redactie Metro Nieuws 24 mrt 2020, 05:59

Leestijd: 5 minuten

Studente: Chinezen volgen alle maatregelen op

Iana Novikova, een 22-jarige student filologie / journalistiek uit Rusland, spreekt met Metro over de situatie in China en hoe ze de quarantaine heeft ‘overleefd’. In tegenstelling tot Nederlanders volgen Chinezen maatregelen trouw op.

Novikova was tijdens de corona-pandemie in Shanghai op iets meer dan 800 kilometer van de stad Wuhan, waar COVID-19 zich begon te verspreiden.

Waarom was je in China?

Ik deed een taalstage van een jaar aan de Henan Universiteit in Kaifeng, dankzij een overeenkomst tussen Peoples’ Friendship University of Russia – waar ik filologie en journalistiek studeer – en een aantal Chinese instellingen in het hoger onderwijs.

Puzzelstukjes

Herinner je je het moment dat het coronovirus de kop op stak?

Eerlijk gezegd begon alles hier in China zo spontaan, dat het nu zelfs moeilijk is om alle puzzelstukjes te onthouden over wat er is gebeurd sinds het virus zich begon te verspreiden. Ik weet wel dat het midden januari was en ik voor de wintervakantie naar Shanghai ging om mijn moeder daar te ontmoeten.

Op een dag, uit het niets, werd iedereen plotseling bezorgd, angstig… Iedereen droeg een gezichtsmasker. Advertenties in de stad en op sociale netwerken werd alsmaar verteld ‘er is een epidemie in de stad, ga niet uit zonder maskers’. De uitbraak begon tijdens de Chinese oudejaarsvieringen, waarna hier de meeste winkels, cafés en andere bedrijven voor een korte periode sluiten. Opeens begon alles echter met grote snelheid te sluiten. Het was het begin van de noodtoestand en de quarantaine. Steeds meer Chinezen bleven thuis na het nieuws. De stad was binnen enkele dagen volledig verlaten.

Ging de bevolking hamsteren?

Spullen die het snelst uit de schappen verdwenen, waren maskers van welke aard dan ook: eenvoudige, medische, met of zonder filters. Zodra de uitbraak begon, waren ze alleen in de grote winkelcentra te vinden. Meestal kosten maskers gemiddeld 4 yuan (52 eurocent, red.), maar tijdens de epidemie steeg hun prijs tot 10 of 15 yuan (1,30 euro / 1,95 euro, red.), soms meer dan 20 (2,60 euro). Voor andere goederen bleef de prijs hetzelfde. Maar granen en groenten waren snel uitverkocht. Soms was het ook moeilijk om vlees te vinden.

Angst ging vanzelf over

Wat de situatie beangstigend?

Hier zijn was eerst heel eng, maar dit gevoel ging op de een of andere manier vanzelf over. Van zorgen voor jezelf en zelfbehoud zijn de Chinezen zeer bewust en meewerkend. Ze kregen te horen ‘maskers opzetten, vaker je handen wassen, je handen zoveel mogelijk beschermen door medische handschoenen te dragen, niet in de buurt komen van niezende en hoestende mensen, thuis blijven indien mogelijk, je huis goed schoonmaken en luchten, meet regelmatig je temperatuur op enn ga bij de minste ziektesymptomen direct naar de dokter’. Dat deed elke burger.

Wat hebben de Chinese autoriteiten nog meer geadviseerd?

Dat je meer heet water moest drinken, omdat gifstoffen dan uit het lichaam verwijderd worden. Verder: eet goed, slaap, verbeter je uithoudingsvermogen en raak niet in paniek. Ook werd ons gevraagd speciale aandacht te besteden aan de toestand van kinderen en ouderen.

Mocht je het land verlaten?

Ik bleef alleen in China achter omdat ik ten onrechte een X2-visum had gekregen, dat toestemming geeft voor een studie van zes maanden in China. Daarom moest ik het begin januari verlengen. Studenten met een visum voor een jaar kunnen het land verlaten. Ik stond voor een moeilijke keuze. Ofwel teruggaan zonder de mogelijkheid om verder te studeren, of hier blijven. Omdat ik onderwijs belangrijk vind, besloot ik te blijven.

Veiligheid bij kalmte

Kreeg je spijt van die beslissing?

Ik kan niet echt zeggen dat ik spijt had, omdat ik me de hele tijd veilig voelde en ook nog voel. Als ik aan het begin van een pandemie op de hoogte was geweest, dan zou ik China ook niet hebben verlaten. Ik voel me het veiligst wanneer alles is gekalmeerd. Hier weet ik dat als ik het minste symptoom of een verkoudheid heb, er meteen hulp is. Ik voel me ook veilig dankzij alle maatregelen die de Chinezen hebben genomen en vanwege hun voorzichtigheid in het algemeen.

Hoe was de quarantaine?

Ik werd in quarantaine geplaatst toen ik vanuit Shanghai terugkwam in Kaifeng. De universiteit had een bijna lege slaapzaal, dus ik woonde een tijdje alleen op een van de verdiepingen. Het was in het begin waanzinnig saai. Aanvankelijk was het de bedoeling dat ik er slechts 5 dagen zou blijven, daarna 14 en toen 21. Al op de derde dag verschenen er nog twee vrouwelijke studenten die na hun reis terugkeerden op mijn verdieping. Dit isolement werd door de universiteit geëist, omdat men dacht dat we in de grote steden besmet zouden kunnen zijn. De incubatietijd van het virus zou op dat moment 14 tot 21 dagen duren. Tijdens deze periode werd mijn temperatuur driemaal per dag gemeten. Soms moest ik naar de receptie en bespoten ze me van top tot teen met een ontsmettend middel.

Filmavondjes houden

Hoe kwam je de dag door?

Samen met de andere meisjes begonnen ik meer tijd aan mijn gezondheid te besteden, dus we sportten vaak. We downloadden films en hielden filmavonden. Sommige studenten lieten boeken voor me achter, dus ik las ook veel. Dat was eigenlijk al het amusement wel. Er was meer tijd om over mezelf na te denken en voor gesprekken in het algemeen. Misschien hielden we het vol dankzij zulke gesprekken over de situatie, over de toekomst en over hoop.

Heb je in quarantaine ergens problemen mee gehad?

Ik kon mijn eigen eten niet koken en kon de was niet doen in de slaapzaal. Mijn klasgenoten schoten te hulp en brachten me eten. Het lijkt misschien raar, maar de universiteit voorzag niet in eten, alleen in de ruimte.

Meer openbaar leven

Wat gebeurt er in China op dit moment?

Sommige winkels zijn geopend en de werktijd is verlengd. Ook in restaurants en cafetaria’s kun je eten kopen, maar alleen om mee te nemen. Van de overheid mocht het openbaar vervoer weer gaan rijden en er lopen steeds meer mensen op straat. Natuurlijk is het nog steeds niet helemaal rustig, maar met elk nieuwtje over herstel en veranderende statistieken wordt de situatie wat beter.

Ben je bang voor een tweede COVID-19-golf?

Nee, want ik heb over een tweede mogelijke tweede golf niets gehoord. Onder de lokale bevolking wordt er ook helemaal niet over gesproken.