Nina Juffermans Nieuws 23 mrt 2020, 13:41

Leestijd: 3 minuten

Dit is waarom sommige mensen niet binnen blijven

Ondanks herhaaldelijk aandringen van de regering lijken veel Nederlanders het niet zo nauw te nemen met de opgelegde maatregelen.

Een groepslesje boksen op de boulevard in Scheveningen, lekker uitwaaien op het strand van Zandvoort en de bloeiende kersenbomen bekijken in het Bloesempark Amsterdamse Bos. Terwijl een groot deel van de bevolking binnen blijft, nemen anderen de maatregelen niet zo serieus. Social distancing blijkt, ondanks de dringende noodzaak, nogal moeilijk.

De overheid voelde zich afgelopen weekend zelfs gedwongen een NL-alert uit te sturen. Hierin werd nogmaals het belang van de 1,5 meter afstand benadrukt. „Het is belangrijk dat iedereen doordrongen raakt van de noodzaak om 1,5 meter afstand tot anderen te houden en thuis te blijven bij ziekte of verkoudheid”, aldus de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid. Maar waarom vinden veel mensen het toch zo moeilijk om afstand te houden? „Psychologisch zijn er duidelijke redenen voor ons gedrag”, stelt consumentenpsycholoog Patrick Wessels.

‘Ver van mijn bed’-show

Volgens Wessels heeft dat alles te maken met de zogenoemde ‘Optimism Bias’, het gevoel dat jij vergeleken met anderen toch net wat sterker, slimmer en minder vatbaar bent. „En hoe meer mensen dat denken, hoe meer we in groepen bij elkaar blijven komen. Met name jongeren lijken het idee te hebben dat het bij hen zo’n vaart niet zal lopen”, verklaart Wessels. Volgens de psycholoog is dat onbewust gedrag en zal gericht aanspreken dus niet werken. „Zo’n situatie verandert pas als we bijvoorbeeld in onze directe omgeving met het coronavirus te maken krijgen. Waarmee het ineens geen ‘ver van mijn bed’-show meer is.”

Wessels stelt dat we ons gelukkig mogen prijzen dat we, mits we gepaste afstand bewaren, nog boodschappen kunnen doen of even een rondje door het park kunnen lopen. Toch is het ook juist die vrijheid, die ervoor zorgt dat we af en toe even lijken te vergeten dat we ons in een crisis bevinden. „Na een paar minuten in de supermarkt wanen we ons weer even in de normale wereld, waardoor onze alertheid verslapt. En we weer dicht naast elkaar staan, soms zonder dat we dat doorhebben”, legt Wessels uit. Volgens hem hebben we daarom waarschuwingsborden nodig, maar kan bijvoorbeeld ook een passant met een mondkapje ons er plots weer aan herinneren dat de wereld nu even niet normaal is.

Wilskracht

„Wilskracht werkt als een spier”, legt Wessels uit. Een crisis als die waar we nu mee te maken hebben, vergt volgens hem veel van een mens. Zeker zonder geplande momenten om even te ontspannen en niet aan het virus te denken, zal het moeilijk worden om je aan de gestelde maatregelen te houden. Het advies? Zoek af en toe een rustig, uitgestrekt natuurgebied op. Hierdoor houd je automatisch al afstand en hoef je even niet aan de maatregelen te denken.

Tenslotte zijn mensen nou eenmaal graag met elkaar verbonden. Dat gevoel van sociale verbondenheid draagt bij aan ons geluksgevoel en levert fijne momenten op. Social distancing betekent dan ook niet dat je al het sociaal contact moet verbreken. Sterker nog, volgens Wessels is het juist belangrijk om het op te zoeken. „Zoals op vrijdagmiddag, tijdens de virtuele vrijmibo. Of door iedere dinsdag even met de familie te bellen. Op gezette tijden, om wat sociale stoom af te blazen zonder elkaar daarbij steeds op te hoeven zoeken.”