Deze mensen zitten vast in het buitenland
Het zal je maar gebeuren: ben je net lekker op reis, breekt er een pandemie uit…
Het coronavirus houdt inmiddels de hele wereld in haar greep. Steeds meer landen sluiten hun grenzen en de maatregelen worden ook per land met de dag strenger. Het ministerie van Buitenlandse Zaken hanteert voor alle landen wereldwijd minimaal code oranje en communiceert het advies: reis niet meer naar het buitenland tenzij strikt noodzakelijk.
Minister Stef Blok van Buitenlandse Zaken vraagt bovendien Nederlandse reizigers in het buitenland om daar alleen te blijven als dat noodzakelijk is. Wie naar huis wil, moet zelf een ticket regelen via luchtvaartmaatschappijen en reisorganisaties. „Samen met de reisbranche zoeken we per land naar mogelijkheden om Nederlandse reizigers die dat willen te laten terugkeren naar huis. Is vertrek niet mogelijk, zorg dan voor een veilig onderkomen”, aldus de minister.
Duizenden Nederlanders wachten nu in spanning af. Kunnen zij binnenkort naar huis of maken gesloten luchthavens en beperkte vluchten dat onmogelijk? Toch blijven sommige reizigers juist bewust in het buitenland. „In Nederland in quarantaine? Ik moet er niet aan denken.”
Luca van de Polder (25)
Verblijft momenteel in Rio de Janeiro en blijft in Brazilië
„Ook ik heb de oproep gezien om terug te keren naar Nederland. Ik weet dat het verstandig is om in deze tijden terug te keren, maar mijn hart laat het gewoon niet toe. Ik ben al tien maanden aan het reizen door Latijns-Amerika en de drang om deze reis af te maken is te groot. Brazilië is een gigantisch land waar ik nog lang niet klaar mee ben. Er gebeurt hier elke dag iets nieuws. Eerst werden evenementen afgelast, nu mogen we niet meer naar het strand.
Vergeleken met andere landen in Zuid-Amerika is het hier nog best rustig, maar het is afwachten tot het hier ook heftiger wordt. Zodra het hier moeilijk wordt om aan eten te komen, dan breekt de pleuris uit. Daar ben ik wel bang voor, maar ik ben van plan om naar het noorden te reizen en me daar in de rustige dorpjes en natuur te isoleren. Mijn familie in Nederland moedigt me ook aan om hier te blijven en zoveel mogelijk te genieten. In Nederland in quarantaine? Ik moet er niet aan denken. Alleen in een hotelkamer of op een onbewoond eiland, mij krijg je nog niet terug.”
Michiel Cox (30) en vriendin Alyssa
Blijven samen in Spanje
„Het plan was om zes maanden door Spanje te reizen. We zijn nu ongeveer een maand onderweg en hadden bedacht een maand hier, in Jerez de la Frontera, te verblijven. We waren van plan om van hieruit plekken als Sevilla, Doñana park en Cadiz te ontdekken. Het is een ideale locatie, maar nu mogen we dus nergens heen. Het leger patrouilleert door de straten en vroeg me gisteren waarom ik op straat was toen ik naar de supermarkt ging.
We hebben niet overwogen om terug te gaan naar Nederland. We waren toch al van plan om een half jaar weg te blijven. Ondertussen zijn de grenzen ook dicht, dus het is ook maar de vraag of we überhaupt terug zouden mogen rijden naar Nederland. We blijven constant binnen en wachten rustig af. We hebben geluk dat we een mooi appartement met balkon hebben en hier kunnen blijven tot in mei. Dat stelt wel gerust. Het is schuilen tot de storm is overgetrokken.”
Lotte Christiaansen (21)
Zit met twee vriendinnen vast in de Filipijnen en wil zo snel mogelijk naar huis
„Inmiddels zitten we sinds vorige week donderdag hier, in Puerto Princesa, gevangen. Op elke hoek van de straat staan gewapende politiemannen om te zorgen dat je de stad niet kan verlaten. Het volledige vliegveld is op slot en er vliegt al sinds 15 maart niks meer heen of terug. Hotels en hostels gaan dicht en zetten mensen op straat. Wij hebben met veel onderhandelen een hotelkamer kunnen krijgen, maar veel toeristen zitten zonder onderdak. Het is hier onveilig en elke minuut dat we hier zijn, is een minuut te veel.
Onze angst is dat we, waarschijnlijk sneller dan we denken, in serieus gevaar komen. Een mogelijkheid om thuis te komen hebben we niet. We hopen dat Nederland zijn best gaat doen om mensen uit gevaarlijke landen weg te halen. Wat de Filipijnen betreft, mag daar flink wat spoed achter. We zijn doodmoe van de stress en mensen die ons hier proberen op te lichten met valse beloftes of neppe vliegtickets.”
Emma (25)
Wilde drie maanden reizen door Colombia, Panama en Costa Rica, maar hoopt nu naar huis te kunnen
„We zaten de ene dag nog te grappen dat wij het coronavirus mooi ontliepen en de dag erna werd mijn zeiltocht van Colombia naar Panama gecanceld. Ook vliegen naar Panama kon niet meer. Halsoverkop ben ik naar Mexico gevlogen. Hier lijkt in eerste instantie weinig aan de hand, maar er gaan roddels dat de autoriteiten het aantal coronagevallen geheimhouden. Er heerst veel stress onder backpackers.
Iedereen wil weg en is constant op zoek naar vliegtickets. De prijzen voor vluchten lopen tot in de duizenden euro’s. Ik heb getwijfeld, maar nu hier ook maatregelen komen, alles dichtgaat en de Nederlandse overheid zegt dat ik naar huis moet, dan ga ik. Er heerst hier ondertussen ook zoveel stress… „Zondag heb ik een vlucht naar Nederland, maar het is de vraag of die niet geannuleerd wordt. Ik baal ervan, want ik wilde hier nog veel langer zijn. Het is niet anders. Ik wil al reizende ook niemand besmetten en de situatie verergeren.”
Marja en haar man Leo (beiden 70)
Zitten vast op Lanzarote en moeten voor het einde van de week weg kunnen
„Toen we hierheen vlogen, leek alles normaal en was er geen negatief reisadvies. Een paar dagen later sloeg dat om en inmiddels is het hier uitgestorven; een spookstad. Het is verboden om de straat op te gaan zonder reden en er worden boetes van 1000 euro uitgedeeld als je dat wel doet. Boodschappen halen mag nog wel. Leo heeft vandaag 8 km naar een supermarkt gelopen en daarna weer terug. Hij is 3,5 uur weggeweest voor wat kleine boodschappen.
Als het goed is kunnen we vrijdag mee met een vlucht, maar ik houd er rekening mee dat dat misschien niet doorgaat. Bovendien vrees ik voor de situatie op de luchthaven. Hier houdt iedereen zich aan de voorschriften, maar daar is het chaos. Zondag gaat het hotel waar we in zitten dicht, dus voor die tijd moeten we hier weg zijn. We hopen op het beste. De koffers staan al vier dagen klaar.”