Iris Hermans Nieuws 6 feb 2020, 20:00

Leestijd: 3 minuten

Stukken van grootste kunstwerk van chocola ooit nu te koop

Het grootste chocoladekunstwerk is onthuld! Stukken van dit schip in 2D zijn te koop voor nieuw ziekenhuisschip.

Hij hangt even tegen een pilaar aan, om zijn magnum opus van een afstandje te bewonderen. In de Onderzeebootloods in Rotterdam heeft chocolatier Frits van Noppen de afgelopen maanden met man, macht en tig kilo’s chocola gewerkt aan Het Lekkerste Wereldrecord dat donderdagavond is onthuld. Het heeft een volume van meer dan 100.000 chocoladeletters, is vijftien meter hoog en is het grootste chocoladekunstwerk ooit. „Je moet het eigenlijk met eigen ogen zien…”, begint de chocolademan uit Ridderkerk zijn omschrijving van het schip in 2D, dat hij samen met zijn team maakte. 1600 elementen worden nu per stuk verkocht en de opbrengst gaat naar Mercy Ships, voor hun nieuwe ziekenhuisschip in aanbouw. „Wat die artsen en verplegers op dat ziekenhuisschip doen, is zo goed. Ik help op mijn manier, door mijn wereldrecord chocolade aan dit goede doel te verbinden.” Het was een flinke klus, blikt hij terug en een technisch complex verhaal vol mallen, een schaarhoogwerker en zelfs een sjoelbak volgt. „Belangrijkste is dat het af is. Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost, maar het staat als een schip.” Ervaring met malle mallen heeft hij wel, daar staat hij ook om bekend, en vanuit het hele land kloppen ze al 23 jaar bij hem aan voor relatiegeschenken. „Mijn mooiste werk ooit was een gesmolten klok van Dalí uit een stuk.”

Trots

„Het ruikt echt naar chocola als je hier binnenkomt, het kunstwerk glimt je tegemoet en je kunt van alles proeven.” Of nou ja, niet van dit kunstwerk natuurlijk, tenzij je een stuk koopt, maar de vrijgevige chocolatier heeft heel veel chocola uit Ridderkerk meegenomen, „ook van die fonteinen, kun je lekker in soppen.” ‘Zonde om op te eten’, hoort hij klanten vaak zeggen over zijn werk. Snapt-ie wel, al zou hij en/en aanraden. Eerst kijken en dan eten, „en niet te lang mee wachten, zeker niet met melk en wit.” Van Noppen is trots op zijn werk en zijn team, „we hebben dit met liefde en plezier gedaan.” Het is iets wat je maar een keer in je leven doet, besluit hij „heb ik ook beloofd aan mijn vrouw, die weet bijna niet meer hoe ik eruit zie!” Vrijdag en zaterdag is het meesterwerk te bekijken in de Onderzeebootloods in Rotterdam.

Aan boord van Mercy Ships

Mirjam Hamer werkte vier jaar als vrijwilliger voor Mercy Ships en woonde met haar man, die ook voor het goede doel werkte, telkens tien maanden aan boord van het schip. De verpleegkundige hielp samen met haar eveneens vrijwillige collega’s „de allerarmsten die geen toegang tot chirurgische zorg hebben en dat wel nodig hebben.” Het zwaar verbrande meisje in Madagaskar vergeet ze nooit. „Ze kwam helemaal krom gebogen met haar moeder aangelopen, allebei diepongelukkig.” De chirurg ging aan de slag en toen ze het meisje een tijd later weer zag, herkende ze haar eerst niet. Van het verbrande, krom gebogen meisje was niets meer over. „Ze straalde helemaal, haar moeder ook!” Een „superintensieve en dankbare ervaring”, zo omschrijft ze hun overzeese avontuur. Ze werkt nu vanuit Nederland voor de organisatie, maar na de vraag of het ooit misschien weer gaat kriebelen, is het even stil. Misschien wel, „ik heb nooit gezegd dat het afscheid definitief was.”