Iris Hermans Nieuws 24 feb 2020, 06:45

Leestijd: 7 minuten

Kijken en vooral aanraken op 75ste Huishoudbeurs

Schimmelsprayquiz tot fijn proefparadijs en aandoenlijke felroze varkenspootvibrators op Huishoudbeurs.

Buiten waait het zo stevig dat het annuleren van vele carnavalsoptochten geen storm in een glas bier is gebleken, binnen in RAI Amsterdam, waar de 75ste editie van de Huishoudbeurs in volle gang is, loopt het op een heel andere manier storm. Waar het ooit een echt huisvrouwbolwerk was, vol vrouwen met huishoudgeld van vaders de man mee, naarstig op zoek naar wasmiddelen, Brinta en eventueel een nieuwe krulspeldenset, is het anno 2020 een drukbezocht event waar van alles en iedereen op afkomt en waar van alles voor je keuken tot intiemste regio -en alles ertussenin- kan worden geshopt en beleefd.

Go Patty

„Klein wiefke in het echt.” Twee vrouwen graaien in de huispakkenbak van Patty Brard en kijken met een schuin oog naar Patty zelf, die iets verderop met een continue lach op de foto gaat met iedereen die maar in de rij aansluit. Alles ter promotie van haar nieuwe huislijn vol panterprint en zeker hier, waar het roofdier op trolley tot heuptas terugkomt, gaat alles als warme broodjes. Ontluikende liefdes ontstaan tussen de bijbaanstudenten die deze week komen bijverdienen, wanneer ze in hun pauze ‘even samen een rondje beurs’ doen in hun matchende Milka-, Maoz- of andere merk-kleding, dikke-vriendinnen-vriendschappen worden hier gevierd met koffie, taart en soms ook een tattoo van Dean Saunders in hal 1 en ook vele echtparen lopen gearmd rond, met een shopper in de vrije hand.

Vouchers

De producten worden op de meest ludieke manieren en soms door de meest aantrekkelijke of in elk geval opvallendste personen aangeprezen, waarbij sommigen niet heel merkvast blijken. De man die vorige beurs nog het Robijn-prijzenrad bediende, is nu de quizmaster in het HG-spel, met onder meer flessen schimmelspray (voor de badkamer) en vouchers als inzet. Z’n haar is nog steeds afwezig, z’n teksten onverminderd spitsvondig: „voulez voucher avec moi ce soir?” Stagiair Liam uit het ROC-studentteam wijst naar het Instagrammable gele selfiebad met nog meer Instagrammable gele badeendjes erin. Het staat er schuin en ietwat verloren bij, „er is net iemand doorheen gezakt en er heel snel vandoor gegaan.” ‘Smile!’ staat erboven, dat doet Liam dan maar.

Batterij in het zakje

Met 120 batterijen zijn Ali en Carla Phagoe vanuit Den Haag naar RAI Amsterdam gekomen, om ze in te leveren bij de stand van STIBAT (Stichting Batterijen) en zo een batterijtje bij te dragen aan een beter milieu. Aan het einde van de beurs wordt een reischeque uitgereikt aan de grootste batterijverzamelaar. Ze stoppen er telkens tien in een zakje, waarna dat in de verzamelbak wordt gedeponeerd. Tijdrovend klusje, „volgende keer kunt u dit beter thuis doen”, tipt batterijman Henk. Ietwat beteuterd lezen ze de winnaar tot nu toe op het bordje: ‘Sylvia van de Logt, 49 zakjes’. „Dat zijn dus 490 batterijen…” Peanuts, want voorgaande jaren was er altijd weer een vrouw die op de laatste dag met duizenden aankwam, zo weet Henk. De batterijen worden gerecycled, „wist je dat de meeste kaasschaven van oude batterijen zijn gemaakt?”

Regenbar en plantendokter

In Hal 7 is het een fijn paradijs voor alle soorten proevers. Minuscule tostivierkantjes, bekertjes nasi, blokjes/plakken/driehoekjes kaas van geit tot vegan en Jersey-koe, falafelballen, vega kipvingers -of „nepkip”-: van alles wordt aan/in de bezoekersmond gebracht die ‘vandaag zeg ik geen nee’ als beurscredo lijkt te hebben. Bij de Rainbar van biermerk Rainbeer verdwijnen mensen getooid in regenkledij voor even het houten chaletje in, waar ze de regen aan den regenjas kunnen ondervinden, onderwijl nippend van het miniglaasje bier gemaakt van regenwater. „De smaak is zachter”, licht oprichter Wietse Visser toe. Zonnig type, maar oh zo blij als het regent: „No rain, no beer, is ons motto.” 

Iris van Vliet aka Mama Botanica zit in een knus groen hoekje, het vijftal half ontklede vrouwen in massagestoelen op rechts daargelaten, tussen de planten, iets waar deze plantendokter zich thuis bij voelt. ‘Mijn calathea beweegt z’n bladeren niet meer’, kreeg ze als laatste vraag. „Komt door de winter, dan hebben ook planten wat minder energie.” Op Instagram weten vele plantenliefhebbers haar te vinden, hier is het rustig. Haar vriend Bow Evers heeft wel een idee waardoor dat komt. Plastic planten, knikt hij gedecideerd het vrolijke hoofd. „Veel van de vrouwen hier hebben die, en de anderen weten al precies hoe ze hun kamerplanten moeten verzorgen.”

Tril- en dril

Op een paar tril- slash drilbanden, normaal bedoeld voor veelal vrouwen die zonder echte inspanning van hun eigen banden hopen af te komen, staan nu gebroeders Gino (13) en Kyano (8) te shaken. Moeder Rebecca en oma Els moeten erom lachen. „Ze hebben net zo’n beetje heel hal 7 leeg opgeten, laat ze maar even lekker trillen.”

In de rij bij de toiletten gaan de gesprekken over wel of niet ‘dat ene’ kopen („ik ben in een Heksenkaas-dubiootje”), in de niet heel nabijgelegen hal 12, die vast en zeker tot menig stappentelpieken leidt, wordt ook getwijfeld. „Ook vrouwen die het nog nóóit is gelukt, lukt het met deze Womanizer Extra.” Een verkoopster van seksspeeltjes demonstreert het zuigende minigevaarte op de onderkant van de duim van een jonge bezoekster die het nog niet zo weet. „Of misschien deze”, drukt ze nu een aandoenlijk felroze varkenspootvibrator op de duim, waarna ze een joekel van een zwarte erbij tovert. „Of déze!” Het meisje deinst achteruit. „Is inderdaad voor de meer ervaren gebruikster”, beaamt de verkoopster met een grijns, „al had ik net nog iemand die hem veel te soft vond.”

Trillend fietszadel

Haar eerste keer was ruim twee decennia geleden. Niet als bezoeker, maar als patatschepper als studentenbijbaantje. Van friet naar beursmanager: Nicole Babay blaast dit jaar tien kaarsjes uit en viert net als de jarige Huishoudbeurs die de 75ste editie aantikt, een jubileum. De patatstand -„ik geloof van Remia”- is er nog steeds, zij zelf stopt na dit jaar. Het waren tien mooie jaren, waar geen elke dag, laat staan jaar, hetzelfde was. „En nu heb ik zin in iets nieuws.” De beurs staat bekend om de noviteiten en die van een jaar of acht geleden vergeet ze nooit meer. Een trillend fietszadel, net toen ze de beurs mocht openen met Prinses Máxima toen nog. Babay maakte er een grapje over tijdens haar openingsspeech, „ze moest lachen.”

Ze houdt van contrasten, wat ook op de beurs is terug te vinden. Zo is er nu een groot plein van #zokanhetook, vol met vleesvervangers. „Maar we hebben ook overal stands van Dunkin’ Donuts die ook jarig is en het viert met duizenden knalroze donuts waarvan het glazuur instant van je tanden af knalt!” Ze praten veel met de bezoekers -„we creëren de beurs samen- vooral via social media en horen zo wat ze wel en niet fijn vonden dat jaar. Zo besloot Babay en haar team vorig jaar de indeling om te gooien. Even wat vernieuwing en verrassing voor de bezoekers. Hun exposanten reageerden bezorgd, ‘weten ze ons nog wel te vinden?’ Na afloop waren zij het juist die het geweldig vonden, „de bezoekers wat minder: ik ben m’n loopje kwijt, hoorden we veel.” Dit jaar is gekozen voor de gulden middenweg. De helft oud vertrouwd, de andere helft vernieuwd. Het programma biedt kortgezegd genoeg invulling om er minimaal vier dagen door te brengen en ja, ze hebben zeker nagedacht over een soort festivalcamping op de beurs, voor de diehardfans „maar we kregen de vergunningen niet rond.”

Beursdebutant?

Haar tip voor beursdebutanten: draag sneakers. „Je legt al gauw een paar kilometer af.” En neem een shopper mee, of nog beter een trolley, want daar past nog meer in. Voor sommigen misschien nog net een brug te ver, „al was ik ooit ook zo’n beetje de eerste die een rolkoffer mee nam naar Lowlands en nu loopt bijna iedereen met zo’n ding!” Het geheim van 75 jaar Huishoudbeurs? Babay hoeft er geen seconde over na te denken. „De vrouwen die ernaartoe gaan als jaarlijkse uitje. Soms zelfs drie generaties, een traditie die wordt overgegeven. Even een dagje helemaal niets, en toch heel veel.”